’s Middags is het tot reepen bewerkt tarwedeeg, insgelijks in water gekookt. In den zomer doet men er eenige handenvol klein gehakte groenten in, die den Hauwen smaak van dien schralen kost eenigszins verbeteren. En daarna doen zij met vreugde hun dankgebed. Dat is hier de gewone kost van het volk en velen hebben het zoo goed niet.

Het getal der kinderen in dergelijke gestichten is i afwisselend tusschen 4D tot 140, en gewoonlijk is er een even groot getal buitenshuis bij voedsters. Men kan dit getal niet te boven gaan, omdat er voor de kleinsten voedsters moeten zijn en voor de grootsten eene partij gevonden worden om ze uit te trouwen. Als de aangebrachte kinderen te groot in getal zijn , in het verkieslijker, als men kan, een nieuw gesticht op te richten, wat doorgaans niet moeilijk is, daar de kindermoord bijna overal bestaat. Verscheidene streken van ons Kan-Soe maken hier gelukkiglijk eene uitzondering op, of ten minste het gebeurt er zoo openlijk niet. Overigens is het goed, op vele plaatsen zulke huizen te hebben , omdat de kinderen zelden van verder dan twee uren in ’t rond aangebracht worden. Dat is niet, omdat het werk niet verder bekend is, maar omdat men op eenen grooten afstand zich de moeite van den weg niet meer getroost voor eene zaak, die in de oogen der heidenen van zoo weinig belang is; en daarbij , op verderen afstand van de kindsheden gelooft men nog meer aan de valsche geruchten, die er uitgespreid worden, dat de missionarissen de oogen en het hart der kinderen uithalen, om er medicijnen van te maken, welke geruchten maar niet kunnen uitgeroeid worden ondanks al het goede, dat de H. Kindsheden in heel China bewerken. Dichter bij de gestichten weten de heidenen beter, wat er van is. In Mongolië gaan de kinderen in den zomer somtijds wandelen en zij werken buiten op het veld, zoodat iedereen kan zien, dat zij welvarend en gelukkig zijn. De heidenen, die nog eenige menschelijke gevoelens hebben, geven dan liever hunne kinderen af, dan ze weg te