boeken wijst.” Ik bescheidde hem tegen ’s anderendaags, leen stemde ik in zijn verzoek toe met de woorden: « Wij zullen ’t eens probeeren.” Dag aan dag be.steedt hij nu ieder vnj oogenbhk aan het leeren ; zelfs menig uur van zijne nachtrust offert hij er voor op.

Giese, zoowat zestien jaar oud, met een zacht en vriendeijk gelaat , komt ook van zes dagreizen ver. Zulke knapen weigeren , is hard , en hoewel ik er eenig bezwaar in moest hebben, het ik hem voorloopig bij ons blijven, terwijl ik hem te verstaan gaf, dat hij zich door vlijt en goed gedrag waardig moest loonen om aangenomen te worden. Hij is nog met gedoopt, maar eerst katechumeen of doopleerling.

De IjK.tsie der medesprekers was Sedó, een negertje van /es jaar Toen zijn zwarte vader, die omtrent zes uren van de M.ss.e uoont, hem aan de Missie bracht, beefde de jongen aan al zijne ledematen, hoorende, dat hij hij den blanken I ater moest blijven ; de vader had al zijne welsprekendheid noodig om den kleine te overreden : hij was bang. Zoodra hij evenwel zoo’n heelen hoop kleine en groote jongens voor ons huis vroolijk zag spelen, en al het moois uit Europa zag, verdween zijn vrees. Allengs waagde hij zich in het gezel.schap der anderen , hoewel zij niet juist dezelfde taal spraken, als hij, en weldra werd hij bij den blanken Pater heel op zijn gemak, vooral na dien avond van den 25 Maart waarvan ik nu ga vertellen. ’

liet was omtrent half acht ’s avonds: dan zijn de jongens vri| Zij hadden hun eenvoudig avondeten met zichtbaar welgevallen gebruikt, en volgens de dagorde hunne twee tientjes van den rozenkrans gebeden ; daarop hadden zij zich in twee groepen verdeeld; de eene had voor de « kleine school” plaats genomen , en de andere had zich gemakkelijk neergevhjd op de open plaats. Reeds een uur geleden had de zon hare stralen teruggetrokken en was in de zee ter ruste gegaan. Ongemerkt sloop nu de stille nacht van den oostelijken oever voort en dekte veld en water met dichte