op hun stoelen, om den kleinen leviet beter te zien, die aller bewondering gaande maakte. En ook Gods heilige Engelen, die onzichtbaar het altaar omringden, moeten met welgevallen het knaapje hebben beschouwd, dat zij weldra in den hemel welkom zouden heeten. Eene felle koorts maakte binnen weinige dagen een einde aan het leven van onzen zoo geheel bekeerden kleinen deugniet, en schonk hem na een kortstondig lijden de eeuwige vreugde.

Nog korter is de geschiedenis van onzen kleinen Paulus; die heeft maar twee maanden bij ons geleefd. Sterfgevallen en armoede hadden hem tot de grootste verlatenheid gebracht, maar door een liefdevolle beschikking Gods bracht eene goede ziel hem bij ons. Zijne heldere oogjes toekenden goedaardigheid en eenvoud. Hij was niet ouder danzesjaar; hij kende alleen de platte spreektaal van zijn dorp, en kon in het eerst moeilijk met de andere kinderen omgaan; doch het gezamenlijk bidden en spelen maakte zijn tong vrij spoedig los. Paulus was zacht, gezeggelijk en voorkomend van aard ; hij ontving het doopsel, en niemand had hem iets te verwijten. Onze Lieve Heer haalde hem spoedig tot zich : een geweldige aanval van koorts sloopte in minder dan twee volle dagen zijn jeugdig leven. Paulus was zich zijn nabijzijnden dood zeer goed bewust, en in zijn gebroken taal zei hij ; «Ik bang doodgaan ; blij bij Onzen Lieven Heer komen, maar bedroefd moeder verlaten.”

Moogt ook gij, lieve kinderen, het kleed uwer onschuld on-I besmet bewaren, en eenmaal tot de erfenis der eeuwige za-1 ligheid geraken. Tot dat einde wordt hier veel voor u ge-1 beden ; de dankbaarheid, maakt het ons en al uwe lieve pleeg-1 kinderen tot een zoeten plicht.

Zuster Maria van de H. Familie,

Overste te Port-Louis,