de grootsten tot de kleinsten, en ook de ouders, te onder» vragen. Ook merkte de bisschop nog heel verstandig op, wat een schoolcommissie nu toch eigenlijk met de bekeering van n meisje had uit te staan. Maar ’t hielp niets. De gouverneur was baas en benoemde ’n protestant tot lid, waarmee Mon» seigneur aan de dijk werd gezet.

Diezelfde baas wilde ook alle „overbodige” priesters, zooals hij zei, van Cura9ao weg sturen. Daarbij moest voortaan ieder missionaris, die naar ’n ander eiland ging, ook Monseig» neur zelf, eerst netjes verlof komen vragen. Maar de bisschop, geboren diplomaat en handig advocaat als hij was, bewees met de wet in de hand, dat er de gouverneur voor de tweede maal tegen misdaan had. Ook zorgde hij, dat de eerlijke koning Willem II te weten kwam, hoe zijn onderdanen op Curapao behandeld werden.

t Was in deze tijd, dat men de bisschop wilde vergiftigen. Toen jaren later een vrouw te sterven lag, vroeg ze, niet op gewijde aarde begraven te worden ; want ze zou niet kunnen

H.»Kindsheid»optocht te Schijndel. Heraut te paard.