hebt Gij U ingespannen om de goddelijke wetenschap te verkrijgen en God heeft Zich verwaardigd U met meer dan gewone genaden te begunstigen; Hij heeft U gevormd tot Zijn bijzonderen dienaar, tot Zijn priester: wij zijn hierheen gekomen, wij hebben Uw H. Mis bijgewoond, uit Uw handen hebben wij de H. Communie ontvangen; Gij zijt een groote glorie voor het Ouraonsche volk. Vroeger, toen Gij onderwijzer waart te Ratkahi, hebt Ge allen een goed voorbeeld gegeven en veel gearbeid: wij zijn U dankbaar voor het goed, dat Ge aan ons hebt gedaan. Wij smeeken God U lange dagen te laten in het midden van Uw Ouraonsche volk en U in goede gezondheid te behouden: Hij moge U bijstaan en U geschiktheid geven om te vervullen het werk, waarvoor Gij Uw huis en Uw familie hebt verlaten. Dierbare Vader, het doet ons leed U niet meer te kunnen aanbieden in dezen tijd van behoefte, nu Gij voor het eerst als priester in ons midden komt; wij verlaten U, na U nogmaals bedankt te hebben, U en alle priesters, die hier aanwezig zijn.”

Tóch, ondanks den schralen tijd, willen zij de oprechtheid hunner wenschen bewijzen : op een stoeltje in het midden wordt een schaal geplaatst met enkele stukken suiker, gedroogde druiven en meer dergelijke lekkernijen. Dan komen zij met hun gaven, defileeren langs den priester en werpen op de schaal wat zij van hun armoe missen kunnen; de meesten geven maar een stuiver, want zij bezitten niet veel: maar zij geven met warme hand en de glimlach van hun lippen en het stralen van hun oogen leggen een levend getuigenis af van hun innige liefde. Het schouwspel is aangrijpend om zijn eenvoud en het is den priester een hoog geluk die handen te drukken, vereelt door langen veldarbeid.

Tot slot de traditioneele handwassching. Een vrouw houdt een waschkom op, een ander giet water en een derde biedt haar „sari” (kleed) aan bij wijze van handdoek. Dan keeren allen naar huis terug; de kinderen hebben de handen vol lekkers en de ouders het hart vol van vreugde. Er is bij gelegenheid van het feest een buffel geslacht; elk huisgezin ontvangt er zijn deel van om het feest naar behooren te vieren. Op een blad neemt elk zijn kostelijken schat mee. In den namiddag zijn er feestelijkheden, om den dag waardig te bekronen.

Zóó vierde het volk van Rereng in Bengalen zijn eersten