«HELDENMOED

in den strijd om Indië

geest onzer nieuwe weermacht Hare Majesteit ons . in haar jongste radio-rede e organisatie van nieuwe eeneden aankondigde ter voortzet- van den strijd in het j. Osten, bereiken ons uit Austra,o en Amerika de naklanken van ot heldhaftig verzet der onzen Ogen de Japansche roovers. Het Ih de verhalen van buitenstanders, van Amerikaansche en ostralische officieren en vliedie de onzen van nabij aan , o slag hebben gezien en die Va? verkondigen tot de uithoeken der aarde. ''Vanneer de geschiedenis van W no. 2 geschreven j. zoo zegt het Amerikaanbl u Time* dan zal de die den ontembaren toebehoort, ver- Worden met het bloed hun- Zuh Duizend jaren lang hen vrije mannen zwijgend tan en hun hoofd ontbiooten tnneer de slag van Java geomd wordt. Ze hadden geen tns, deze Nederlanders, maar ze hun leven vrijwillig in de dat anderen die kans op orwinning zouden hebben.

de Spartanen bij Thermopylae geheel Australië worden geëerd en men is eenstemmig oordeel, dat zij even dapper rj, ohten als de Spartanen bij oermopylae. sla iedereen op zijn ge- Zejl » tegen de Dutch . ’> zoo verzekerde een vlasbergbewoner uit Keng. oky, die een bommenwerper beda»tijdens de koortsachtige van den Java-slag. Ij-, Hun uitrusting was jammer• Ze hadden niets anders dan rnoed en wat ijzerdraad. Enhun machines waren zoo

d *) In een lang artikel, geseind Robert Sherrod' uit Mel- I, pi'ne; dit verhaal is ook als g ” gegeven door de na het nieuws van 9 uur ’s ''Msi op Zaterdag 4 April.

oud, dat onze oudste officieren niet meer wisten wat voor modellen het waren. Ze gebruikten oude B-lO’s voor bommenwerpers, toestellen die niet veel meer dan honderd mijl per uur konden vliegen tegen de Japansche 0-toestellen, die werkelijk duivelsch vlug zijn. Maar ze stègen vroolijk op. Ze wisten dat ze den dood tegemoet gingen. Maar ze wisten ook, dat ze een kans hadden eerst een stuk of wat Jappen te pakken- te krijgen. En geloof me, ze schoten er heel wat neer. Het was hartbrekend te zien hoe ze werkelijk goede machines verzorgden. Telkens als wij onze snelle toestellen ergens neerzetten op een vliegveld op Java kwam er zoo’n stoere Nederlandsche soldaat op ons af—ze werkten minstens 20 uur per dag—en poetste elke vlek en elke oliespat van onze toestellen af. Overal waar we kwamen, rolden ze hun oude kisten uit de loodsen, om er de onze in te plaatsen.

Hoe hij zijn duik-bommenwerper kreeg Toen viel een jong luitenant, nog niet lang van de universiteit van Yale en nu bestuurder van een Vliegend Fort, ons in de rede, om zijn verhaal te vertellen. “Nadat we Java verlaten hadden en ergens op een vliegveld in Noord-Australië geland waren, hoorden we tegen middernacht een enkele machine binnenkomen. Het was een leven als een oordeel toen die oude kist als een gek boven ons zoemde en. ten slotte zijn neus in den. grond boorde. We snelden toe en daar lag een oude Curtiss—God weet wat voor model het was, maar het moet een van de eerste proefmachines geweest zijnverschrikkelijk beschadigd. Niemand van ons zou het ooit vergund zijn. zoo’n machine te vliegen.

Onder de machine lag een Nederlandsch bestuurder, ongeveer 40 jaar oud. Hij sloeg met zijn vuisten op den grond en snikte. Niet omdat hij gewond was, maar omdat hij nu niets meer had om de Jappen mee te bestrijden.

In het bijgaande artikel uit “ Time,” dat wij in letterlijke vertaling hebben overgenomen, wordt wel erg de nadruk gelegd op minderwaardige vliegtuigen waarin onze mannen vlogen. Het is duidelijk dat wij ook over moderne en snelle vliegtuigen beschikten, alleen . . . er waren er niet genoeg en zoo zullen ook wel eens verouderde en les-vliegtuigen als laatste, wanhopige poging in den strijd zijn geworpen. De foto toont eenige van de moderne Curtiss jachtvliegtuigen waarover de Indische luchtmacht beschikte

“ Wat een stommeling ben ik,” snikte hij “ niets meer om mijn orders uit te voeren. En mijn vrouw en kinderen zijn op Java.” “Ik erken—zoo zei de bestuurder van, het Vliegende Fort—dat ik schreide. Voor het eerst weer sedert ik kind was.”

Twintig minuten instructie Wel, we hadden te weinig piloten en we hadden een duikbommenwerper over, die we niet konden bemainnen. We zeiden hem, dat hij dien kon krijgen en ofschoon hij er nooit een gevlogen had, lichtte zijn gezicht op als een lentezon. Hij had genoeg aan 20 minuten instructie, toen liet hij de tanks en de bomrekken vullen.

“Hij had een afspraak” “ Het wordt laat, zei hij, en ik heb een afspraak met een Japansch transport, tegen zonsopgang ”. Toen steeg hij op; hij zette koers naar het Noorden, een witte rook van uitlaatgassen achterlatend tegen den met sterren bezaaiden hemel. “ Ik weet, dat hij niet meer in leven is, zoo besloot de jonge Amerikaan, maar ik verwed er wat ondm’, dat hij de Jappen een hoop schade bezorgd heeft voor hij onderging. Hij moet gelukkig gestorven zijn. God hebbe zijn onsterfelijke ziel”.

t “Maar ik kreeg hem, ja” Toen viel een kapitein in. “ Er was een Nederlander, in Broom, waar de Jappen zooveel burgers vermoordden. Hij was ontkomen van Java. Toen wij door den Japanschen aanval verrast werden, vloog hij naar een onzer vliegende forten, sleepte een machinegeweer naar buiten en begon te vuren als een gek. En ik mag vervloekt zijn, als hij niet een van de Jap-toestellen neerschoot. Je wat een helsch werk het is een machinegeweer te richten. Maar hij hield het bij den loop, die bijna gloeiend werd. Toen hij zijn half verbrande linkerhand ophief, glimlachte hij en zei; “ Maar ik kreeg hem, ja”. Een luitenant ging voort: “Een Nederlander begroef zijn vrouw en drie kinderen, na een luchtaanval, met zijn eigen handen. Maar ik wed dat hij zal probeeren het hun terug te geven voor hij sterft.”

Onze mannen in Australië De Amerikanen brachten zooveel Nederlandsche piloten van Java naar Australië als ze konden. Eén piloot bracht er 35 mee, Amerikanen en Hollanders. Hij steeg op van een stukje strand om 2 uur ’s nachts. Nog iets anders dan de motoren moet die machine dien nacht van de grond hebben gebracht, zoo voegde de zegsman eraan toe. De meeste Nederlanders hebben vier jaar opleiding gehad, zoo zegt de correspondent, en ze kunnen elke machine besturen. Men kan ze nu in kleine groepen in grijsgroene uniform overal in

, bommen op Soerabaja vielen ook in woonwijken van de stad. Deze legrafisch overgebrachte foto toont de schade toegebracht aan een stoom-Vijftig personen werden gedood en vijftig gewond. Onmiddellijk werd het opruimingswerk ter hand genomen