Hiermede eindigt de discussie, en verkrijgt Dr. Oidtman het woord voor zijne mededeeling over de techniek der fistel-operaties. Spreker beschikt slechts overeen vijftal gevallen. Hij acht deze nogtans der mededeeling waardig, omdat hem gebleken is, dat hij inde techniek eenigszins afwijkt van de hier te lande gebruikelijke methode. Zijn gevallen zijn: Twee rectovaginaalfistels, behandeld met klieving van het perinaeum (beide ontstaan door onvolkomen genezing vaneen gehechte perineaalruptuur). Een rectovaginaalfistel, behandeld volgens de invaginatie-methode (eveneens ontstaan na ruptuur bij den partus). Twee vesico-vaginaalfistels, beide na bevallingen ontstaan. Bij ’t nakijken van de litteratuur vond spreker veel verschil van opvatting. Omtrent de kansen van genezing hij urine-fistels is Treub de grootste optimist. Hij vindt, dat de huidige operatie een middel is, dat bijna in alle gevallen genezing geeft. Poz z i is meer gereserveerd en maakt onderscheid tusschen de soort. Hij vindt bijv. „que les fistules vésico-cervicales sont tres rebelles au traitement” en verder „les fistules du bas-fond sont plus faciles a oblitérer que les fistules cervico-vésico-vaginales et même que les fistules uréthro-vaginales”. Yeit is de grootste pessimist en daarnaast onbegrijpelijk optimist. „Erst wenn man eine Anzahl Misserfolge gehabt hat, uud gelernt hat, wie man es nicht machen muss, ist man des Erfolges sicher”. Omtrent de voorwaarden van het succes (opératoire) is Yeit nogal vaag. Hij zegt: , „Yforauf es aber im grossen Ganzen ankommt, das wissen wir ja alle: gute Anfrissohung und gute Nahtvereinigung.” Pozzi spreekt heelemaal niet over de voorwaarden en stelt zich tevreden met de beschrijving der methode. Treub zegt ook niet veel meer dan: Het meest komt het nu aan op het goed wondmaken der fistel. Daarbij heeft men op twee dingen te letten: I°. hierop, dat men vooraf wèl overweegt, welken vorm men aan de wonden geven wil, en hoe men de gemaakte wonden zal kunnen hechten Uit de voor spreker bereikbare litteratuur zijn dit de algemeene gegevens waarop men vooral moet letten. Spreker mist daaronder diegene, die men zijns inziens als hoofdvoorwaarde moet stellen voor het tot stand komen eener prima intentio, nl. de asepsis. Pozzi en Treub spreken er niet over. Yeit is buitengewoon eerlijk waar hij zegt: „Es giebt keine Operation für welche die modernen Errungenschaften der Antisepsis und der Asepsis so gleich-