opeens gaat buiten de koninginnebrug onderdoor voorbij, duidelijk schuiven er twee! blokjes over.

aan den tip van den gevernisten vleugel eindigt de wereld,

een koele dot nevel op den horizont

weg slaat de vleugel, tusschen de sterren

wij zwenken.

er volgt een dambord woningenblokken met lijnen straatlantaarns

rotterdam zelf

het is een sprookje van een millioen lichten.

maar joost mag me halen als ik er één straat uit wijs kan worden

aan alle zuigerkleppen der cylinders pinkelen blauwe sterretjes

ontstekingsvonken

8 X 8 X 8 X 8 vermenigvuldigend per seconde het is een onderhoudend gezicht en die doen het hem nu.

oogen tekort: ~turmac” ~miss blanche”

~cadena”

en een toren, een groene streep en de lichtkrant dit heet dan: coolsingel

height 1050 ft. en geen beweging in de lucht.

deze rieten stoeltjes gaan wel, lekker stevig

hoe de nieuwe in de ~p.h.a.g.a.” zijn weet ik nog niet, hier de ~a.e.0.” is ouder

ook al naar batavia geweest.

al die dunne palen daar worden de ~bijenkorf”, juist.

wat een vreemd gezicht heeft die man, in dat groene schijnsel van de meters

het krijgt iets marmerachtigs

niet te klassificeeren

het vormt een eigen klasse.

wij zien alles wat hij juist voorbij is.

er ligt een verre sterrenhoop in den afgrond

dat zal Schiedam zijn, dien kant op ja.

de vleugel gaat voorover, de wijzer achteruit:

750 600 450 300 ft.

en weer de maan door de voorruit.

maar nog eens gaan we overstag.

op negentig meter de bruggen over

de woning-complexen.