opeens gaat buiten de koninginnebrug onderdoor voorbij, duidelijk schuiven er twee! blokjes over.
aan den tip van den gevernisten vleugel eindigt de wereld,
een koele dot nevel op den horizont
weg slaat de vleugel, tusschen de sterren
wij zwenken.
er volgt een dambord woningenblokken met lijnen straatlantaarns
rotterdam zelf
het is een sprookje van een millioen lichten.
maar joost mag me halen als ik er één straat uit wijs kan worden
aan alle zuigerkleppen der cylinders pinkelen blauwe sterretjes
ontstekingsvonken
8 X 8 X 8 X 8 vermenigvuldigend per seconde het is een onderhoudend gezicht en die doen het hem nu.
oogen tekort: ~turmac” ~miss blanche”
~cadena”
en een toren, een groene streep en de lichtkrant dit heet dan: coolsingel
height 1050 ft. en geen beweging in de lucht.
deze rieten stoeltjes gaan wel, lekker stevig
hoe de nieuwe in de ~p.h.a.g.a.” zijn weet ik nog niet, hier de ~a.e.0.” is ouder
ook al naar batavia geweest.
al die dunne palen daar worden de ~bijenkorf”, juist.
wat een vreemd gezicht heeft die man, in dat groene schijnsel van de meters
het krijgt iets marmerachtigs
niet te klassificeeren
het vormt een eigen klasse.
wij zien alles wat hij juist voorbij is.
er ligt een verre sterrenhoop in den afgrond
dat zal Schiedam zijn, dien kant op ja.
de vleugel gaat voorover, de wijzer achteruit:
750 600 450 300 ft.
en weer de maan door de voorruit.
maar nog eens gaan we overstag.
op negentig meter de bruggen over
de woning-complexen.