P.J . van Doxel

Wat het eerst opvalt in het werk van dezen schilder is, dat de figuren zoo goed in elkaar zitten. Zij hebben hoofden, die werkelijk een structuur laten zien, zoodat wie anatomische studies heeft gemaakt er de botten en spieren op kan aflezen.

Gelukkig zijn het daarom toch nog geen anatomische modellen geworden, integendeel, er hangt een sfeer van innigheid over deze portretten, die een „spiermannetje” nu eenmaal altijd zal moeten missen. Wat een gezellige stemming is er op dat schilderij „Plaatjes kijken”! Het en profiel naar het licht gekeerde staande jongetje en het met den rug naar den beschouwer zittende meisje hebben hun volle aandacht bij het groote opengeslagen boek blijkbaar een geïllustreerd tijdschrift dat op de tafel ligt.

Het op een vouwstoeltje zittende meisje heeft grappige staartjes, het rood van haar schort is een mooie noot in het kleurengamma, terwijl de rand van het gezicht heel fijn is geschilderd, met even er uit springend de lichtglans op het haar. Links op de tafel houdt een witte test met witte bloemen en groen het evenwicht met de lichte partij rechts. Het is een gevoelig en goed in de kleur geschilderd doek, met heel fijn aangevoeld de door vitrage-gordijnen gezeefde lichtglans in de kamer. Het gezicht van het jongetje is een echt kindergezicht, wat ook gezegd kan worden van het kleine portret van een jong meisje, dat zoo onbevangen en toch ietwat verbaasd de wereld inkijkt. Het is vlot geschilderd, goed van modelé, waardoor oogen, neus en mond een uitstekende partij vormen.

Ook de vrouwenportretjes, die ik met de andere hier genoemde schilderijen in de Kunsthandel Gebr. Kooh te ’s-Gravenhage zag, verraden een bekwame schildershand. Er is een zittend vrouwtje bij met een heel fijn geschilderd gezichtje en levendige handen. Het Scheveiiingsche vrouwtje is wat grauw van toon als de zee soms kan zijn, met even óplichtend den gouden oorbel en den gouden ring, die de halsdoek vasthoudt. Het grijs overheerscht in deze beide kleine doekjes.

Geheel anders van toon is de „Oude vrouw uit de Jordaan”, heel mooi in donkere kleuren gehouden met een Kembraiultiek licht op gelaat en handen. Hoe stevig is de neus ingeplant en wat een levendige mond heeft deze vrouw uit hel Oude Volk!

Dit zelfde Rembrandtieke licht is één van de aantrekkelijke eigenschappen van de ..Lezende oude man”, een prachtig schilderijtje. Hoe kloek is het hoofd gemodeleerd. hoe vinnig staat hel lorgnetje op den neus en hoe i)rachtig is de hand, die de krant vasthoudt, geschilderd!

De achtergrond met de even aangeduide schil-

P. J. van Boxel – Plaatjeskijken