werden berekend doch naar de weersgesteldheid, in het bijzonder naar de hoeveelheid van den neerslag. Ook thans liggen de vrachtprijzen in de Argentijnsche pampa gedurende het natte seizoen over het algemeen nog 100—200 % boven de tarieven in den drogen tijd.

Voor het tot in den huidigen tijd blijven voortbestaan van deze primitieve verhoudingen is niet alleen de lankmoedigheid der Argentijnsche creolen, voor wie de tijd geen groote waarde heeft, verantwoordelijk. Ongetwijfeld hebben ook de fysische toestanden in de pampa hiertoe bijgedragen. Eenerzijds noodigt de pampa door haar vlakke gesteldheid als het ware uit tot wegenaanleg, anderzijds wordt het tot stand komen van wegen belemmerd door het ten eenen male ontbreken van steenen. Zoo bleven de wegen ten gevolge van het mankeeren van vast materiaal tot wagensporen beperkt, varieerende van stof vlakten in den drogen tijd tot modderpoelen in het natte seizoen. Terwijl de pampa in het laatste geval voor autoverkeer voIt komen onbegaanbaar is kan ook bij droog weer het voornaamste voordeel van dezen vorm van verkeer, de snelheid, ten gevolge van de zachte aardoppervlakte niet worden uitgebuit.

Inmiddels hebben twee uit de eerste decennia dezer eeuw stammende nieuwe Argentijnsche industrieën toch de mogelijkheden geschapen voor een ontwikkeling van het gemotoriseerde verkeer. Het zijn de petroleumindustrie, met als centrum Rivadavia aan de St. George Baai, en de cementindustrie, de laatste verdeeld over 7 afzonderlijke centra. De snelle productietoeneming in deze beide takken van nijverheid heeft de aanvoer uit het buitenland respectievelijk aanzienlijk verminderd (aardolie) of wel geheel uitgeschakeld (cement). Hierdoor heeft Argentinië de beschikking verkregen over voldoende materiaal van nationalen oorsprong — en dus voor aanzienlijk lagere prijzen —- voor den aanleg van asfalt- en betonwegen. De financiering van dezen wegenaanleg zal door een benzinebelasting worden verkregen. Bij het veelvuldig voorkomen van Amerikaansche automobielen, die over het algemeen een groot benzineverbruik vertoonen, brengt deze belasting jaarlijks vele millioenen op, zonder dat — dank zij den lagen verkoopsprijs van de vloeibare brandstof in Argentinië —- den consument te zware lasten worden opgelegd.

Ten einde de geschetste verkeersmogelijkheden te verwezenlijken werd in 1932 een „Directie van nationalen wegenbouw" ingesteld. In 1938 heeft deze instantie haar projecten vastgelegd in een zeer uitgebreiden wegenatlas (Atlas Vial Argentino. Publicado por la Dirección Nacional de Vialidad. Buenos Aires 1938). De uitvoering van de bestaande plannen zal eenige tientallen jaren in beslag nemen.

Zoodoende zal er in de toekomst een nieuw cultuurelement in de pampa verschijnen, de moderne autoweg, die met overslaan van het stadium der Europeesche landwegen van vóór het tijdperk der autostrada, de bestaande natuurwegen zal vervangen. In hoeverre deze autowegen afbreuk zullen doen aan de parrfpaspoorwegen ligt nog in den schoot der toekomst verborgen.

(Ontleend aan een artikel van F. Kühn in Zeitschr. f. Erdkunde, 1940, Heft 23/24)