beloften en bevelen. Door het feestelijk gevoel is de liefde lol Hem nog opgewekter; zij loven en prijzen Hem met elkander; Hij, Hij is ook heden hel middenpunt hunner gedachten, en denken zij aan Hem , dan denken zij aan zijne laatste belofte. Wanneer zal Hij die vervullen? O! mogl het spoedig zijn! Zoo zamensprekende vereenigen zij zich v\el!igt in het vurig gebed. En ziet! Eensklaps ruischt daar het hevig geluid van een' geweldigen wiud. De adem, de geest van God (7) daalt van den hemel en vervult de zaal, waar zij gezeten zijn; vuurvlammen zweven er rond en zeilen zich op hunne hoofden. Ja! hun gebed was verhoord; de Heer blies uit den hemel op hen en sprak door deze leekenen: «Ontvangt den heiligen geesl:" de Heer riep hen op, om heen te gaan en allen volken het Evangelie te verkondigen ; de Heer verklaarde: »Deze zijn myne Discipelen. Hoort hen." Een hooge, een heilige geest vervuil allen; zij gevoelen eene goddelijke kracht, een goddelijken aandrang in hun binnenste om de groote werken Gods te verkondigen. En is dit niet zeer natuurlijk? Zou het tegendeel niet hoogst onnatuurlijk, niet ongelooflijk zijn? En dat een petrus, toen eene schare volks zamenvloeide en verwonderd naar de oorzaak hunner verrukking vroeg, en sommigen zelfs waagden te spotten, optrad en sprak, sprak met al het vuur aan zijn karakter eigen, is het een wonder? Moest hij niet in de teekenen, die hij hoorde en zag, in de opgewektheid, die hij in zich gevoelde, de vervulling van de belofte des Hee-

(7) itn, Ttrevpa, adem, wind, ijccst. Wind is du» liet

gepaste ï.innebeeld van Gods geest. Eieeli. XXXVII: 9. Joh. XX: 22.