Daar hel tier gemeente te Antiochië niet aan leeraren ontbrak, moest men nu ook er aan denken, om de verkondiging van het Evangelie verder bij de Heidenschc volken te verbreiden. Barnabas en paulus zullen wel reeds vroeger hun verlangen naar een' uitgebreider' werkkring hebben te kennen gegeven , en daar nu de leeraars te Antiochië een' bepaalden dag afgezonderd hadden, om deze zaak te overleggen en licht van den Heer te smeeken, gewield hun allen door den geest de gemeenschappelijke overtuiging, dat zij barnabas en paulus daartoe moesten wijden. Dit voert tot een derde punt, hetwelk de verbreiding des Christendom» van Antiochië uit door Paulus en Barnalas beschouwt. Van den aanvang af traden zij het eerst in de Synagogen op, vanwaar zy door de proselylen der poorte het gemakkelijkste tot de Heidenen konden overgaan. In het bijzonder had dit plaats te Antiochië in Pisidië, waar zij zich langer ophielden. De rede , daar door paulus tol de Joden gehouden, is bijzonder geschikt om z^ne eigenaardige wijsheid in het werken op de gemoederen en de hem eigene antithetische ontwikkeling der Christelijke leer te doen kennen. De algemeene indruk derzelve blijkt uit het verzoek, dat zij op den volgenden Sabbath nog nader het woord zouden voeren (9). Sommigen waren echter nog dieper door de kracht der waarheid aangegrepen en verschaften hun gelegenheid, om in byzondere gesprekken de zaak des Heeren meer be-

(9) In Hand. XIII: 43 lioudt de Schrijver teregt de woorden tu s&vq, de Heidenen, voor eene latere invulling, door misverstand ontsproten. Bij het scheiden vroegen dus zij, dat is de Joden, dat de Apostelen nogmaals het woord zouden voeren.