telijk ook de gemeente als werkgeefster ten goede komt, evenzoo zal ook een korte j aarlij'ksche vacantie gunstig werken in beider belang. Ten opzichte van een vacantietijd willen wij slechts verwijzen naar het gunstig gevolg, wat partiduliere werkgevers behaalden, door reeds lang te zijn voorgegaan.

En hier mag dus de gemeente als goede werkgeefster niet achterblijven. 1)

(Wordt vervolgd). Chr. J. Vrucht.

1) Bij beschikking van den Minister van Koloniën van 18 December 1915 zijn in het «Reglement betreffende de vaste werklieden van het Koloniaal Etablissement te Amsterdam« de volgende wijzigingen aangebracht. Met ingang van 4 December 1915 zullen, indien de dienst zulks toelaat, met behoud van het volle dagloon, des Zaterdags de werkzaamheden te 2 uur n.m. eindigen van September t/m. April, te 3 uur van Mei t/m. Augustus. Indien door omstandigheden tot 514 uur moet worden doorgewerkt, wordt het gewone dagloon uitgekeerd. Van 1 Januari 1916 af wordt aan de werklieden acht werkdagen verlof toegestaan met behoud van loon. Van 1 Januari 1916 af wordt aan de tijdelijk tewerkgestelden telkens na 60 dagen onafgebroken dienst recht op één werkdag verlof verleend met behoud van het gewone dagloon, tot een maximum van zes dagen per kalenderjaar.

UIT TIJDSCHRIFTEN.

HET GARY-SCHOOLSTELSEL, DOOR JOSEPH V. MCKEE, M. A. — /.

Aan de Catholic World ontleenen wij een beschouwing over een nieuw stelsel van onderwijs, dat in de Vereenigde Staten grooten opgang maakt.

Gewoonte en mode beheerschen den mensch. Vandaag steekt hij zich in kleuren, Waarvoor hij morgen een afschuw heeft. De stijl van een eeuw geleden is in zijn oog belachelijk en dwaas. En toch, terwijl hij zijn voorvaderen veroordeelt en medelijden met hen heeft, vergeet hij, dat zijn heden straks het verleden voor zijn zoon is. Vrij geboren en fier op zijn onafhankelijkheid geeft hij gejwillig toe, aan wat de tyrara Mode hem voorschrijft en gaarne gehoorzaamt hij de grillige buien van dien onzedelijken despoot. En terwijl hij met zijn medeslaven het stempel drukt op den tijd, bedriegt hij zichzelf zóózeer, dat hij rechtvaardiging meent te vinden in het afgezaagd motief: „Iedereen doet het tegenwoordig "

En die slaafschheid is niet beperkt tot het gebied van de kleeding. Als in de kunst de een of ander, die zich slecht weet aan te passen, met een „nieuwe" schepping uitkomt dan beantwoordt de tijdstrooming in de kunst dadelijk aan den eersten wenk. En de ernstige leerling houdt dit willoos zich richten naar het nieuwe voor een nieuwe „beweging" in de kunst en wendt zijn boeg naar de dansende lichten.

Zelfs op het gebied der opvoeding zijn we (niet vrij geweest van de alles beheerschende bevelen der Mode. De gewoonten van leeren spellen en cijferen en lezen zijn jaren 'geleden verdwenen, tegelijk met de jassen van eigengemaakte stof en de vetkaarsen. De gewoonte (hoe ouder wetsch lijkt ze nu) die de overweging tot grondslag had, dat het karakter van het kind gevormd wordt door het overwinnen van moeilijkheden, verdween met de jekkers en de spanbroeken.

Dat zijn geesten uit voorbije tijden, die nu alleen dienen om te verschrikken en te kwellen. Er is een nieuwe stof geworpen op de toonbank der opvoeding en de toeloop is al begonnen. Geen onderwijzer 1) is op zijn gemak als hij niet de schaar in de hand heeft en het nieuwe kleed knipt

1) In de Vereen. Staten, natuurlijk. Hier te lande is dit systeem .nog niet in de mode. Ss.

volgens het patroon van het Ga/7-stelsel. Gary is de nieuwste fetisch der mode en de macht van zijn invloed is rechtstreeksch en algemeen.

Maar de meeste ouders, — hoewel het hun kinderen zijn, die volgens dit stelsel gefatsoeneerd worden, — de meeste ouders gevoelen een groote onwetendheid wat de hoofdlijnen en krommingen van dit nieuwe stelsel betreft. En daarom — omdat de kinderen toch hun kinderen zijn — voelen zij, ouderwetsche schepsels als zij zijn, dat zij iets behooren te weten van de nieuwigheden, die onder zoo luid applaus bepleit worden. Er gaat geen dag voorbij, of ze hooren en lezen iets van het Gary-stelsel. De kranten geven hoofdartikelen er over en dagelijks verslagen over hevige discussies betreffende de voor- en nadeelen van deze nieuwe idee. Maar hoe dat nieuwe stelsel nu eigenlijk werkt, daarover tast men in het donker.

Toch behoeven die nauwgezette buitenstaanders daaromtrent zich niets te verwijten. Zelfs velen van de heftigste verdedigers hebben er maar een vaag begrip van, hoe het Gtf/7-stelsel werkt. Voor hen is het iets nieuws, en dat is al rechtvaardiging genoeg.

Ongeveer tien of twaalf jaar geleden, besloot de toen pas opgerichte United States Steel Corporation in Indiana een enorme nieuwe fabrieksstad te vestigen. Op het daartoe uitgekozen bouwterrein, toen een uitgestrekte vlakte Van bosschen en velden, begonnen de ingenieurs der StaalCorporatie hun arbeid volgens een uitgewerkt plan en evenals Thebe, groeide een groote stad in den nacht op, Onder hun toovenaarshanden. De stad bestond uit groote fabrieken en de huizen der werklieden. Ter eere van den Rechter Elbert H. Gary, die toen Directeur was der Staal-Maatschappij, werd de naam Gary gegeven aan deze planmatig gebouwde stad. Het opperbevel over de opvoeding van de kinderen dezer stad, waarvan de bevolking uitsluitend bestond uit de werklieden der fabrieken, stelden de autoriteiten aan Dr. William A. Wirt, dien zij lot Directeur der scholen benoemden. Dr. wlrt had een groote ondervinding op onderwijsgebied. Hij was aan De PauwUniversiteit en aan die van Chicago geweest en had later Engeland, Frankrijk en Duitschland bereisd, om moderne opvoedingssystemen meer volledig meester te worden. Toen hij tot directeur der Gary-scholen werd gekozen, was hij schooldirecteur te Bluffton in Indiana. Deze korte schets van het ontstaan der stad Gary en van den arbeid door den directeur harer scholen gedaan, is interessant. Maar belangrijk werd dit pas in de laatste jaren toen het woord „Gary" van een naam, alleen van aardrijkskundige beteekenis een opvoedkundige term van wijde strekking werd. Deze evolutie, die zeer plotseling is geweest, en nog niet gerechtvaardigd, werd veroorzaakt, toen vele opvoeders, na het werk, in de Gary-scholen verricht, te hebben gadegeslagen, pleitten voor uitbreiding er van tot andere steden. Kortom, het werd een mode.

Maar toch zou het Gary-stelsel slechts provinciaal zijn gebleven, als niet in de lente van 1914 er bijzonder de aandacht op gevestigd was. Toen n.1. brachten Burgemeester Mitchell en een groep ambtenaren uit de stad NewYork een bezoek aan Gary met het doel, het plan, daar onder den Directeur wlrt ontwikkeld, na te gaan. Zoo wel burgemeester Mitchell als de Inspecteur Prender gast waren gekozen op een program, dat de strengste bezuiniging In de uitgave der stadsgelden bepleitte. Het jaarlijksch budget bedroeg 222 millioen dollars. Van deze enorme som werden jaarlijks 42 millioen besteed voor het onderwijs. Dit bedrag vergelijkend met de klaarblijkelijke resultaten van New-York's tegenwoordig opvoedingsstelsel, kwamen deze ambtenaren tot de conclusie, dat de balans slecht klopte en dat de re=ulta'^n veel te gering waren. Ondanks de jaarlijksche uitgaven van 42 millioen dollars, zagen zij, dat zij niet eens op zich konden nemen, voor alle kinderen van den schoolleeftijd zorg