aSo
trots te voldoen. En trots haat. En daarom 5
S
broedde ze op moordgedachten. Eerst als J Joannes weg was, zou haar Koninklijke eere ; veilig staan. ^
En nu kent ze Herodes, Ze kent hem in 5 zijn zinnelijke zwakheden. Daar speculeert ze ! op. En nu ze misschien zelve reeds haar $ eerste fleur verloor om hem te boeien, mis- ^ bruikt ze haar voorkind, Salome, om zijn $ zinnelijkheid te prikkelen. En zoo volvoert ze ^ haar moordplan, en aldus komt Joannes ^ in den kerker van Machaera tot zijn dood. $
|
Om Vondel na te spreken, zou men hier, |
met een variant, kunnen vragen: »Wat kan |
de woeste eerzucht brouwen; wat is zoo $
schennig dat haar rouwt ?"
En die dat wreede, booze plan rijpen deed, ^
was niet een man, maar een vrouw. Herodias $
bij Herodes, zoo als Izebel bij Achab. Beide i
malen de man ook slecht, maar de vrouw ^
nóg boozer en slechter. En vooral beide ^
malen de vrouw het verst gaande in haat, ^
in bitteren, doodelijken haat tegen den Getuige $
des Heeren. Toen tegen Elia; hier tegen ^
Joannes, den Elia des Nieuwen Yerbonds. $
En zoo is het vrouwenhart, als het zich ^
ten kwade keert, nog. Ontwikkelt het vrou- 5
welijk hart zich edel, dan geurt het zooals |
geen mannenhart kan. Maar ook, glijdt het 5
af en verdoolt het, dan is het in zijn haat i
tegen de mannen Gods nog veel hartstochte- j
lijker, bitterder, doodelijker. Dan stoort het !
zich aan niets. Denk toch wat het was, !
haar eigen dochter te gebruiken om den zinne- ï
lijken lust van haar man te prikkelen, en dan !
haar kind te laten vragen om het hoofd van ;
den Godsgezant!
En zoo is het nog.
Nog kunt ge in eiken kring en bij elke ! groep het spoor der vrouw vervolgen; en ! altoos zult ge merken, als er haat tegen | Christus en zijn trouwe getuigen uitgaat, \ dat een vrouw, ook al treedt ze niet op j den voorgrond, toch er achter zit.
Ook hier dus Eva, die met Satan samen- j spant, om haar man tegen wat Godes op te zetten.
KUYPEE.
****************.
Amsterdam, 15 Januari 1893.
Ernstige berichten komen tot ons uit het noorden des lands, van straatkabaai dat met den sterken arm moet wordea onderdrukt.
Het was te vreezen, dat het daartoe komen zou, voor wie de kaart des lands en den ontwikkelingsgang der denkbeelden onder de massa's kende.
Indien er geen keer komt en andere wegen worden ingeslagen, dan is dit zelfs niet anders dan een flauw voorteeken van wat komende is.
Geroepen om op de teekenen der tijden te letten, mag ook de Kerk zich niet ont¬
slagen rekenen van den plicht om op deze ï v
dingen acht te geven. ; <3
Yast staat dan, dat wel stoffelijke ellende i
de aanleiding was, maar dat de oorzaak ! e
eigenlijk schuilt op geestelijk terrein 5 f
Merkwaardig genoeg stemmen zelfs onge- 5 c
loovigen daarmede in. !
Stoffelijk schijnt Friesland grooter ellende $ 1
te hebben dan Groningen ; en toch wordt j <
in deze laatste Provincie 't eerst 't rumoer 5
ï
vernomen. 5 '
Dat is een gevolg van de ontreddering, 5 1 van het maatschappelijk lichaam : boer en 5 ■ arbeider leefden vroeger saam als twee scha- ; i kels, bij elkander hoorende, van de groote j 1 keten van het menschelijke samenleven. 5 :
De boer ging naar boven en brak den J band met den arbeider af; en de arbeider S van boven losgelaten zonk naar beneden.
Hoe dat kwam is eene vraag, die door de $ geschiedenis dezer eeuw wordt beantwoord. J Groningens hoogeschool, met name zijn ! theologische faculteit, heeft daaraan schuld; $ daar werd den Christus de eere Zijner God • 5 heid ontroofd ; aan het Schriftwoord het bin- $ dend gezag ontzegd ; bovenal de eisch der $ gerechtigheid verlaagd door ontkenning van ! de voldoening door des Middelaars bloed. J Yan de hoogeschool drupte het af in de $ kei-ken en jaren achtereen werd van al de J kansels der Hervormde Kerk, die tegen Gods j getuigenis indruischende leer vernomen ; toen j later dan ook 't modernisme kwam, vond het 5 een wèl toebereiden bodem.
En tevens werd de openbare volksschool ^ het ijverig gebezigde voertuig om deze los- J rafeling van al de ordinantiën des Heeren j voor 't menschelijk leven al meer zijn beslag i te doen krijgen ook in de lagere rangen der 5 maatschappij.
Al te gader vruchten van éénzelfden boom; i niet het anarchisme of socialisme alleen zijn ! de schuldigen; niet het radicalisme alleen is $ de vijand, die moet weerstaan ; maar het ! verkeerde beginsel zit ook bij het liberalisme, ! dat nu, nu de vrachten van zijn arbeid zoo 5 treurig blijken te zijn, zich in den mantel ! zijner deftigheid hult en zich als de verde- i | diger aanstelt van de bedreigde orde van 5 ; zaken.
i De openbare school, maar veel meer nog ; ! 't Synodaal Genootschap, zijn de twee hulp- ; ! middelen, die dienst hebben gedaan en nog ! i doen. $
j Dat genootschap heeft met natue in dat- £ i zelfde Groningen de belijders van 's Heeren $ i naam, die voor Christus' gezag in Zijn kerk ï < opkwamen, gekerkerd en beboet; en ziedaar 5 ! nu de gevolgen.
! Groningen ware niet zoo weggezonken, 5 ! indien Gods Woord niet onderdrukt ware j ! geworden ; indien de reformatie der kerken > S toen niet ware belemmerd van een hooge ; $ vlucht te nemen.
5 Immers 't beginsel van dat genootschap is: 5 $ eigen gezag handhaven tegenover 's Heeren ! $ gezag ; zelfs belijders in zijn midden, voor s s de plechtige keus gesteld: indien Gods W oord ) s ja zegt en de reglementen zeggen neen, wat j $ zult gij dan doen? hebben in 'tjaar 1886 : S nog gezegd : dan zal ik doen wat de Synode j $ zegt. . j
Is 't dan wonder, dat men, alzoo eigen i
m stellende in de stee van Uods wil, einelijk vruchten aanschouwt als de nu geziene';
Tot de Kerken, die vrijgemaakt zijn var, en menschelijk juk en weêrgekeerd tot df ;ehoorzaamheid aan Christus alleen, komt uit lit alles eene zeer ernstige roepstem.
Zeker, ook om barmhartigheid te oefenen ijker, liefdevoller dan zij zelfs tot dusvei leden ; ruimer ook en in breeder kring.
Maar vooral om de ordinantiën des Heerer ?oor alle bestel des menschelijken levens toet ielkens weer te verkondigen; de ordinantiër /oor de lager geplaatsten, van onderwerpiiij; lan het gezag over hen gesteld; niet minde) le ordinantie voor de hooger geplaatsten on dch bij de vervulling hunner taak te herin neren, dat ook zij eenen Heere hebben in di hemelen, die eenmaal over hun doen en later richten zal.
Och, dat al Gods volk een oog had voo den ernst van den tijd ; men maakte geei schisma en verspilde geen krachten om eei naam en een klank ; men bleef niet lange: kibbelen over allerlei beuzelarijen ; men blee bovenal geen ongelijk juk dragen met d ongeloovigen, zich paaiende met de gedacht van een dam te zijn tegen het voortrollei van den stroom; terwijl men eigenlijk i: menig opzicht meê doet aan 't zaaien va: den wind, waaruit de storm zal komen.
VAN SCHELVEN.
Kerkedieust.
De vraag, hoe te voorzien in de behoeftenva den Kerkedienst hield de geloovigen in de laatst jaren gedurig bezig. De „Heraut" van Januari 1.1. zegt er van: „drie wegen stonde hier open. De zekerste weg was: hoofdelijk d kosten omslaan, naar ieders vermogen was. "We het meest toelachte was: door ean ieder zelft laten uitmaken, wat hij schuldig was, de snood zonder dat een ander hiervan wist. En ee middenweg ontsloot zich in het verhuren va de zitplaatsen. Doch welken dezer drie wege men ook koos, nooit gaf men voor de kerk ee aalmoes. Omslag, collecte of plaats huur ko noch mocht ooit oen ander karakter dragen, da het laten betalen door een iegelijk van die son die hij naar evenredigheid van zijn vermoge schuldig was in de gezamenlijke uitgaven bij f dragen.
Het was en bleef altoos: betalen vnn schuit Zich kwijten van een plicht. Geld geven om de^ uitgaven te voldoen. En daarna eerst kwam d aalmoes, de gift der barmhartigheid voor de arme. Tooh stonden die drie methoden in zi delijke waardij niet gelijk. Als het tot omslage komen moest, stond de Gemeente van Christv het laagst. Als het door plaatshuur moest g vonden worden, liepen ze gevaar tegen J; cobus 2 te handelen. En eigenlijk was allee de vrije oollecte in overeenstemming met ( eere van Christus gemeente. Heerscht Christi in Zijne gemeente, zoodat de Mammon er ni< heerscht, maar den Christus onderworpen is, dt zal niemand in de gemeente, om geld uit sparen, zich van zijne verplichting onttrekke dan zal niemand in de gemeente zijn verplic! ting kleiner rekenen dan die is; en dan za! h einde zijn, dat er van zelf, en zonder moeit ruim inkomt wat er inkomen moet.
Maar, helaas zoo heerscht de Christus nog ( verre na niet. Yoor Mammon staat er in zoo meni huib, waar Gods kind woont, nog altoos een kle kapelletje. En dan .. . ja, dan gaat het begeer hart rekenen en trekt van zijn verplichting z en zooveel af. Niemand ziet het tooh in 1 collecte. God wel, maar daar rekent men ni moe. En zoo is de uitkomst, dat er veel weinig inkomt.
Gevolg is hiervan natuurlijk, dat zeer enkele wier hart vrij gemaakt is, dat te kort voor a
stellende in de steê van Gods wil, ein-f