Op die vergaderingen werden des namiddags verschillende vakken van het schoolonderwijs besproken na een inleiding door één der Hoofdonderwijzers, terwijl gezamelijk verschillende gezangmelodiën en ook enkele andere liederen driestemmig werden ingestudeerd.

Bij het bezoeken der verschillende Gemeenten bemerkte ik weder, hoe licht soms de huiselijke vrede wordt gestoord. Daarbij mocht ik echter ook enkele malen het genoegen smaken den vrede weer hersteld te zien. Zoo gebeurde het eens dat een betrekkelijk jonge vrouw haar nood kwam klagen dat haar man haar het huis uitgejaagd had, en zij nu al G maanden met haar 4 kinderen weer bij haar ouders inwoonde. De schuldige, Saul, werd geroepen, die daarop vertelde hoe slecht Jakomina soms voor het eten zorgde, zoodat hij een keer zoo boos was geworden, dat hij gezegd had dat zij wel heen kon gaan. Later had hij wel gewild dat zij terug ware gekomen, maar daartoe was zij te zeer beschaamd geworden. Na over en weer praten beleden beiden schuld, en wilden zij elkander wel vergeven; en dienzelfden avond werden zij door den Inlandschen leeraar naar hun huis geleid en werd de vrede met een beker sagoweer beklonken.

Zoo gebeurde het ook onlangs, dat een hulponderwijzer hevig getwist had met zijn vrouw, omdat deze hun jongen van 6 jaren zoo onbarmhartig geslagen had. Het kind had n.L gespeeld in zijn Zondagsche pak en was met groote vuile plekken op knieën en ellebogen thuis gekomen. Den volgenden dag zouden beiden juist voor 't eerst aan het Avondmaal komen, maar de Inlandsehe leeraar kon er niet in slagen hen te verzoenen. Ik ging er dus zelf heen, en liet hen hunne bezwaren vertellen. De vrouw wilde eerst van geen verzoening weten, omdat haar man gezegd had: