HET BEGIN VAN TAFï's PRESIDENTSCHAP.

39

slechte tarief wet, maar die nog slechter zijn zou als Taft niet tusschenbeide gekomen was.

Hierboven heb ik gezegd, dat de president bij zijne ambtsaanvaarding een successiebelasting had aanbevolen.

Het Huis der Afgevaardigden vereenigde zich met dit voorstel en nam het op ter voorziening in de behoeften der schatkist, als het nieuwe tarief hiertoe niet voldoende mocht blijken. In den Senaat echter gaf men voor dit geval aan eene inkomstenbelasting de voorkeur.

Daar Taft van meening was dat eene inkomstenbelasting in strijd was met de constitutie, maar overigens de rechtmatigheid erkennen moest van het bezwaar om eene rijkssuccessiebelasting te heffen naast de reeds in de verschillende deelen der Unie bestaande staats-successiebelastingen, kwam hij in het midden van Juli in eene speciale boodschap aan het congres met twee nieuwe voorstellen voor den dag. Het eerste voorstel was, dat beide Huizen van het congres eene herziening der constitutie zouden voorstellen, waardoor het heffen van eene rijks-inkomstenbelasting zou worden mogelijk gemaakt. Wordt zulk een voorstel tot wijziging der constitutie door beide Huizen aangenomen, dan moet het volgens de constitutie door drie vierden van de Staten worden goedgekeurd om kracht van wet te kunnen erlangen.

Het tweede voorstel was, dat eene belasting van 2 pet. van de netto-inkomsten van maatschappijen zou worden geheven. Beide voorstellen werden aanhangig gemaakt, Senaat en Huis van Afgevaardigden stelden de vermelde wijziging der Constitutie voor en vermeldden bij de tariefwet, dat eene belasting op de netto-inkomsten van maatschappijen zou worden geheven, wel niet van 2, maar dan toch van 1 pet.

Dat vooral dit laatste voorstel er betrekkelijk grif doorging, mag beschouwd worden als een bewijs van Taft's tact en invloed.

Het is zeer de vraag of Roosevelt met zijne strijdbare houding zulk eene uitkomst wel zou verkregen hebben.

Van Roosevelt komende, zou het als een aanval op het groot-kapitaal beschouwd zijn en zouden alle kapitalisten in de Vereen. Staten de handen ineengeslagen hebben om het te bestrijden. Zooals Taft het aanbeval, scheen het alleen