Een uur lang hadden ze een groot plezier, toen werd het etenstijd en gingen Frans en Huug weg. „Zul je het laten zitten!" „Vast."

Den volgenden morgen — Eddy was al lang naar school — kwam Anna het dienstmeisje de huiskamer binnenloopen, gierende van het lachen: „O, juffrouw, juffrouw komt U toch eens kijken, komt U toch eens kijken op Eddy zijn kamertje, ik lach me slap." 0 Het was met een beetje ongerust gemoed, dat juffrouw Betsy de trap opging.... 0 Wat zou er nu weer zijn, toch niets gebroken, maar nee, daar zou Anna toch niet zoo'n plezier om hebben. En er was niets gebroken, integendeel alles stond heel netjes op zijn plaats, als in een museum en het had in Zooverre ook wel iets van een museum dat de meeste dingen waren voorzien van een etiquet met een opschrift: Schrijfïes, zooals Ed het den eersten avond had genoemd, veel schrijfïes, zeer veel schrijfies. „Vrij entree", stond er op de deur, „Binnen zonder kloppen" en als je aan deze vriendelijke uitnoodiging had voldaan viel in de kamer het eerst je oog op een groot plakkaat, dat op het bed was geplakt: „Slaap zacht". Aan de lampeballon was op vernuftige wijze een mombabbes bevestigd, een aartsleelijk kerelsgezicht; op een papiertje dat er aan hing te fladderen, stond te lezen: „een vriendelijk gezicht geeft overal licht." 0 „Zeep", stond er op het zeepbakje, „tandenborstel" op het andere, „water" op de lampetkan. Hoe kwamen Ze er bij? 0 Juffrouw Betsy ergerde zich, maar ze kon toch niet laten eens wat nauwkeuriger te kijken toen ze het kriebelschrift op de karaf zoo gauw niet kon lezen. Wat stond daar? „Spoel Uw sm.'.l", het was duidelijk genoeg wat die kwajongens er mee bedoelden, 't Was een schandaal. Ze wou de verdere nonsens niet eens meer lezen, maar voor ze boos de kamer uitliep moest ze toch nog even zien: „Komt U nog eens terug?" „Hebt U niets vergeten?" 0 „Lach niet Anna" zei ze boos, „hoe krijgen we dien rommel er ooit weer af." 0 Juffrouw Betsy kon wel tegen een grapje meende ze Zelf, maar dit was te erg. Juffrouw Betsy was een best mensch, maar het was al zoo lang geleden dat zijzelf en haar broer jong waren, dat ze vergeten was, hoe het er in een jongensbrein eigenlijk uitziet. Die sm.. 1 deed het hem, het was onfatsoenlijk, erg. Hoe kwamen Ze op zooiets, 't was niet netjes. En ze wist niet, dat het al een oud, oud mopje was, dat Huug eens van zijn vader had gehoord. 0 Toen de Beurs in Amsterdam werd gezet, kwam op den toren een klok en daar werden deze rijmpjes opgezet: „Duur Uw uur" aan den eenen kant, „Beid Uw Tijd" aan den anderen. En op een goeden ochtend had de een of ander op de drinkfontein, die er voor staat in navolging van deze rijmpjes, het spoel enz. daarop geschreven met groote witte krijtletters .... Juffrouw Betsy liet niet na het aan haar broer te vertellen en toen Eddy om half een aan de koffie verscheen, voelde hij dadelijk wel, dat er onweer in de lucht zat. En het barstte los over zijn hoofd. Mijnheer van Dalen was niet minder boos geweest dan zijn zuster toen hij Zag hoe de spotvogels aan den gang waren geweest: lijm te smeren op alle meubels, wat beteekende het eigenlijk, waarom hadden ze het gedaan. Moesten ze

de salon afsluiten om die op een goeden morgen ook niet bekladderd terug te vinden?" @ En toen Eddy poogde uit te leggen, dat de stofdoekentasch hen op 't idee had gebracht en de mededeeling achter de waschtafel en dat hij die dingen niet mooi vond.... g) „Goed, als mijnheer dan maar zeggen wou, hoe hij zijn kamer ingericht wenschte te hebben. Hij werd dan maar verzocht alles te verwijderen wat hem niet leek en kon dan net zooveel onfatsoenlijke rijmpjes ophangen als hij wilde". En mijnheer van Dalen zei nog een heele boel meer en o.a. ook dat er zonder zijn toestemming voorloopig geen jongens weer boven kwamen.

123