DE HEIDENSCHE KERK EN PAULUS , HAAR APOSTEL.

Apostelen tot Bisschoppen, de leeraren tot priesters, de vergaderplaatsen der gemeenten tot tempels, het avondmaal tot een offer, de avondmaalstafel tot een altaar. Zoo ontstond de Katholieke Kerk.

Onder den invloed van de groote herleving in de zestiende eeuw poogde men den Joodschen zuurdeesem uit de kerk te bannen. Hieruit ontstond de Protestantsche Kerk. Zij is echter nog verre er van daan om te wezen wat de Christelijke Gemeente zijn moet. En is er ééne taak, die de Protestantsche Theologie te vervullen heeft, dan is het, door een nauwkeurig schrift-onderzoek, tot de juiste opvatting te komen van het ontstaan en de geschiedenis der Heidensche Kerk in de dagen der Apostelen.

Laat ons derhalve vernemen wat de Heilige Schrift ons desaangaande leert. Zij leert ons

dat de Heidensche Kerk niet is de hloote uitbreiding van de Israëlitische, maar eene nieuwe geboorte uit den Heiligen Geest.

De Israëlitische Kerk, met de twaalf Apostelen aan haar hoofd, meende dat de Kerk onder de Heidenen de uitbreiding moest zijn der Israëlitische. Zij doopte niemand anders dan Joden en Jodengenooten. Zij meende dat aan den doop de besnijdenis moest voorafgaan, als het teeken van inlijving in Israël — het volk wiens de beloften zijn, en wiens de Christus is (Bom. IX : 4, 5). Zij kon niet anders denken, tenzij dat God haar openbaarde dat Hij, bij de stichting eener Kerk onder de Heidenen, eene nieuwe orde van zaken in de geschiedenis des heils wilde invoeren (Rom. XVI: 25; Efez. III: 7) »)•

1) Zoo lang een geloovige Israëliet, zij hij ook een Apostel, niet door eene nieuwe openbaring dieper in de waarheid werd geleid, moest hij in