louis couperus.
als altijd, maar zij nam het lijfje weg. Mevrouw van Erlevoort verscheen in dc nog geopende deur, ruischende van haar moiré _ O wat is mama mooi! riep Frédérique opgetogen, je zal zien Tilly, ik hen weer het laatste klaar. Toe, rep je wat
Mathilda reeg het blauw satijnen lijfje van achteren dicht en mevrouw van Erlevoort zag bewonderend en glim achend naar haar nlvelige ondine .... daar hoorde zij echter iets simpen, aler zTch, en omziende bespeurde zij Johan en Madeleine, beiden verkleumd en in nachttoilet. ...
-Teen maar, dat is te erg! Dat is om wanhopig te worden; riep Mathilda uit en zij liet Frédérique half geregen staan en loog naar de bengels toe. Hoe kunnen jelui toch zoo ondeugend zijn en mama zoo een verdriet doen! Morgen zijn jullie allemaal ziek .... kom, gauw naar boven en dadelijk!
Haa stem klonk gramstorig en de beide kinderen begonnen bijna te weenen, maar mevrouw van Erlevoort kwam t,r hulpe. _ Ach Mathilde, laat ze nu maar een oogenblikje bl jven... . _ In mijn bed ... . kruip in maar, gauw! nep Fredenque, schaterend van het lachen, maar niet aan mijn tulle a bli ven afblijven! en zij week angstig terug voor de uitgestrekte kau'wt! der beide wandalen, die in het luchtige gaas schenen t wmen grijpen, en aan de lange strikken te willen trekken teiüda zelve'begreep, dat de kinderen in teddy's bed nog bet beste zouden zijn voor het oogenblik en zij gaf voor dc u zendste Tal toe en reeg zuchtend Freddy's corsage, waarvan t saün kraakte, verder dicht; Johan en Lientje kropen mtusSen bij Tine onder de gewatteerde deken en zagen met tintelende, guitige oogen naar de blauwe fee op.
- Doe je daar nog iets overheen, tante? vroeg Johan, of
bliif ie zoo nakend? ,. , ^ -
_ Ach, domme jongenl riep Tine verontwaardigd en ij duwde hem omver, zoodat Lientje met een gü meegesleept werd en Frédérique's bed weldra een choas geleek van wollen dekens Wonde krullen, kussens en half ontbloote roze beenen en a men , die zich allen onder een luid gekrijt dooreenwoelen. Mevrouw van Erlevoort en Frédérique weenden bijna van het