MISDAAD—ZONDE ?

men deporteeren; er zijn nog onbewoonde eilanden genoeg, en anders plaatse men ze, voorzien van geweer en zwaard, op een eiland, door wilden bewoond; met jeugdige misdadigers kan het eerst op landbouw-kolonië'n worden beproefd, doch daar is beslist voor recidivisten geen plaats; in enkele, heel enkele gevallen kan volledige schadeloosstelling, vermeerderd met eene boete, aan den staat te betalen, de juiste straf heeten, en de gelden, welke daarvoor moeten dienen, kunnen desnoods door gedwongen zwaren arbeid worden verkregen; 't kan voorkomen, dat het misdrijf met het ambt of de omgeving geheel samenhangt, en dan kan eliminatie door ontzetting uit ambt of waardigheid, door tijdelijke (wat den duur betreft, niet vooraf bepaald aangewezene) of levenslange verplaatsing de logische straf zijn; — maar in de andere gevallen blijft er niets dan de doodstraf over, ook om de voortplanting van deze misdadigersgeslachten te voorkomen. Men houde hier bij steeds wel in het oog, dat straf hier niet qua straf wordt opgelegd, maar louter als middel tot eliminatie, als middel ter verdediging van de maatschappij.

Krankzinnigen zal men niet ter dood brengen, want het maatschappelijk gevoel moet worden gerespecteerd, en dat zou anders worden gekwetst; zoo ook misdadige krankzinnigen niet, maar dezen moeten in afzonderlijke inrichtingen worden opgesloten. Wie nu misdadiger, wie krankzinnige is, zal in vele gevallen tamelijk gemakkelijk, in sommige nooit uit te maken zijn.

't Is waar, Dr. Jelgersma. zeide op het crimineelanthropologisch congres te Brussel, dat het onderscheid tusschen den krankzinnige en den misdadiger alleen bestond in de toevallige omstandigheid, dat de misdadiger een rechter, de krankzinnige een geneesheer op zijn weg ontmoet j doch Maudsley maakt wel degelijk onder-