107

en dergelijke gereedschappen. Dit, alles zoowel als vele antieke muurtegels zijn sedert dien tijd verdwenen, dewijl door het vergaan der vijvers en de niet meer sluitende vensters de toegang naar het kasteel niet meer verhinderd kon worden.

Is het kasteel zeker rijk aan geschiedenis, stellig bewaart het de herinnering aan eene familie, welke, volgens den Archivaris Habets, een der oudste en aanzienlijkste was der Nederlanden, aan een geslacht welks naam geheel is ingeweven in de geschiedenis van Limburg en zonder hetwelk men, als het ware, die geschiedenis zich niet kan denken.

De adelijke familie von und zu Hoensbroeck, in wier bezit het kasteel is vanaf 1360 tot heden, bekleedde tal van waardigheden in kerk en staat en bezat een aantal heerlijkheden met merkwaardige kasteelen in dit gewest, van oudsher. Erfmaarschalk van Geldern, Bisschop van Roermond, vrome kloosterstichtingen, erfelijk stadhouderschap van het land van Valkenburg (van af het jaar 1590;, roemrijke krijgsbedrijven en in de 18e eeuw Heer van Geulle, Swalmen (Hillenraedt), Afferden (Blijenbeek). Schin op Geul (Oost), Nieuwstadt (kasteel Wittem), Grubbenvorst, Heer vooral van Hoensbroek, aan welke laatste gemeente zij haar naam gaf en van welk dorp haar oud kasteel als de bakermat is, alles kenmerkt het roemrijk dynastengeslacht.

Aangevulde genealogische gegevens van Slanghen in de rechtaidalende linie van de Heeren en kasteelbezitters van Hoensbroek dienen als slot van deze bijdrage:

Johan Hoen tzo Broeek komt in 1294 voor als burchtvoogd van Valkenburg, was gehuwd met Agnes Saex van Wijck.

Herman II van Hoen, ridder. Heer tot Broeck, gehuwd met Cecilia van Borne. Deze bouwde den burcht in den Broeck in 1360. In den slag van Baeswilre streed hij aan de zijde der Brabanters, bij het 53ste legerkorps onder het vaandel van den scholtis van Maastricht. Wegens zijne groote verdiensten bewezen aan zijn land werd Herman op 28 Oct. 1388 beleend met Hoensbroek door Johanna Hertogin