— 157 —

Hiej springk nog 't eikkeurnche door de bösch,

Grave des en vös hun heul,

Ferel, schneuk, barsch en ander vösch

Spart'le lustig in de Geul.

En wat d'r höirt of wat d'r zeet,

Woort in kleur gebrach op 't dook.

Bezongen in gedich of leed,

Beschreeven in mennig book.

Schlaot noe 't oug ins nao den daal,

Nein, da's ièrsch de moote weerd!

Dao likge weije, breit en schmaal,

Bevolk met keuj en peerd.

Dao tüssche door kroepe wie dwerg,

Jus havermennekes heer,

En van de Kruus- en de Rasberg

Schnörre weegelkes op en neer.

Wat frissche wind roesch door het hout,

Dat gelpsch hiej wis en steit,

Het landschap lik es onder 't goud

Es de zon op of onder geit.

Hiej hingk noch stüb noch kolendamp,

Dè zjwoir op de lönge lik,

Hiej 's gei lawèit, getoet, gestamp

Van auto's of fabrik.

Kastièle, villa's leeg're zich

In greun en blömmeprach,

Woi zich 't oug ouch kiert of rich,

't Zuut euv'ral zomerlach.

En es dan 't 'saovends 't leech aangeit,

Kiek dan ins aaf in 't dal,

Dan wink en pink et wied en breid,

Van lampkes euveral.

De vochten dauw hingk, mat wie glaas,

Op weiland, veld en bösch,

Me ruuk het huij, 't zoumig graas,

En 't reurt zich krauw noch mösch.

Vraog noe de vramd'ling, den toeris,

Wat plaats 'm meist bekoort,

'ch Wil wèdde, dat het antwoord is:

Meersche: 't schoinste Limburgsch oord.

Sas van Gent, 20/10 '26,

A. WEHRENS,