BE ONBEKENDE TE BRACHtËLD» 135

gezigt zag, niet inltaat was, om zijne verwarring geheel te verbergen.

Hoe |ea\nette deze zaak zou opnemen, en wat zij doen zou V dat was het, wat haarveel hoofdbrekens kostte. Om fellner .de gramfchap, ■ welke haar geheéï ên al, doch heimelijk, vervulde, te laten ondervinden , dat was niet raadzaam, want daardoor kon de, naauwelijks aangevangene, betrekking , geheel verbroken worden, en men durfde het even zoo weinig wagi n, om iets ftrengs tegen leonora te ondernemen, want ftelde fellner. inderdaad belang in dezelve , dan moest hij door de beleedigingen, die men haar aandeed, even zco veel, fa zelfs nog meer, in toorn ontdoken worden, dan wanneer dezelve hem alleen troffen.

De freule befloot daarom, om die zaak, vooreerst te laten rusten, alle verwijtingen te vermijden, en liever, door nog grootere vriendelijkheid, den belangrijken vreemdeling aan zich te boeijen, en dus elke gedachte aan eene andere uit hem te verbannen.

Dit belluit was, buiten twijfel, een bewijs voor jeannette's verftand en kennis der mannen, en de uitvoering van hetzelve bewees hare, door oefening verkregene, doortraptheid; het gevolg beantwoordde, ten minfte volgens den uitwendigen fchijn, ook volkomen aan hare oogmerken. Fellner was nooit voorheen zoo vriendelijk en beleefd geweest, als federt dit geval, en jeannette verbeeldde zich nu zeker, dat zij in hem al de verfchijnfelen van teederheid, die zij zoo vurig begeerd doch niet gevonden had, ontdekte. Zijn handendruk beantwoordde dikwerf den haren, en hij hield, zelfs ftandvastig en vriendelijk, hare blikken uit, zonder zijne oogen zedig naar de aarde te liaan.

Dit gaf aan jeannette aanleiding, om eenen hoofdaanval op zijn hart te wagen, om daardoor in eens al de onaangenaamheden van eene lange belegering te ontgaan. Er bood zich hiertoe op eenen avond, dien haar vader in het Cafino doorbragt, eene gevvenschte gele* Éénheid aan.

(Het Vervolg en Slot in ISP. 4.)

I 4 BEN