SPORT IN BEELD.

8

MARMON

TOT NOG TOE VOOR NEDERLAND

f9

DE GROOTE ONBEKENDE"

WAT ONZE LEZERS WENSCHE1S !§S§|

1 IWto

Amsterdam, 25 Januari 1928.

Zeer geachte heer Lauer,

Als aandachtig lezer van „Sport in Beeld", valt mijn oog op een bericht in het nummer van 24 Januari 1928, blz. 9, waarin wordt medegedeeld, dat de Fransche schaatsenrijder Quaglia te Chamonix het uurrecord heeft verbeterd. Verder staat: „het stond sinds 1921 op zijn naam met 23 K.M. 273 Meter."

Het moet mij van het hart, dat deze mededeeling niet geheel juist is, daar het uur-record, alhoewel door de Internationale Eislauf Vereinigung niet geregistreerd, doch onder sportslui wel bekend, staat op naam van C. J. J. de Koning, te Edam, en wel 32.370 Meter, gereden op 26 Januari 1906 te Davos, en niet op naam van genoemden heer Quaglia.

Ik veronderstel, dat de hierboven genoemde 23 K.M. 273 Meter moesc zijn 32 K.M. 273 M., doch ook in dat geval was het record reeds in 1906 geboekt. Ten slotte is het natuurlijk ook mogelijk, dat men in Frankrijk uitsluitend uur-records boekt van Franschen; dan kan het bericht natuurlijk wel juist zijn.

Ik wilde echter niet nalaten een en ander onder uwe aandacht te brengen en verblijf, Hoogachtend,

VAN LAER, Penn. Kon. Ned. Schaatsenrijdersbond.

Bedoeld is in het bewuste bericht het Fransche uur-record. (Red. S. i. B.)

Den Haag, 24 Januari 1928.

WelEd. Heer, Naar aanleiding van uw verzoek om foto's van bekende sport-menschen, die u mogelijk vergeten heeft te plaatsen, door gemis daarvan, zend ik u de volgende foto: J. Hoogendijk, 19 jaar, kampioen van Nederland Speerwerpen 1927, en lid van de 's-Gravenhaagschc Athletiek Ver. „De Zwaluwen". Ook hij behoort in „Sport in Beeld", de* hoop voor Nederland op de Olympiade. Maar of hij het tot de finale zal brengen; we zullen het hopen!

Inmiddels sport-groetend,

J. A. v. d. SPANK, Kampioen van Nederland, 25 K.M. Snelwandelen 1927

Hoogendijk staat al op de plaats, die hem toekomt. (Red. S. i. B.)

Babbeltje over den Bulldog.

De Bulldog lijkt 'n grimmig heer (of 'n grimmige dame). Hij of zij, ze zijn niet zoo kwaad als ze er uitzien. Al werden ze dan ook vroeger — de bullebijters — in Mokum gebruikt om stieren, om zelfs beren te bevechten. Denkt aan Café De Beerebijt! Men noemt verder den Bulldog den Engelschen nationalen hond. Denkt maar weer aan John Buil!

Inmiddels schijnt het ras zeer oud te zijn. Op antieke Romeinsche

Haar schat of.

het oude oompie?

afbeeldingen komt de Bulldog al voor. En toen reeds verscheen het dier eveneens in de arena om met wilde beesten te strijden. Zelfs werd de Bulldog in de 16de eeuw gebruikt — beter: misbruikt — om op Cuba en St. Domingo de slaven aan te hitsen bij hun arbeid. Deze hond is overigens zeer sterk en moedig. Tegenover vreemden is hij wantrouwend, en daarom is hij als hof- of waakhond aan te bevelen.

Ten opzichte van zijn lotgenooten, de andere Bulldoggen, kan hij zeer wreed zijn. Op honden-tentoonstellingen komt het vaak voor, dat twee exemplaren elkaar in het vleesch grijpen. Zij laten dan bijkans nooit, uit eigenwil, los. Het eenig, zij het wreed, middel, is de brandende sigaar-punt tegen den neus der dieren. Of wel: men bijte in den staart!

Hierboven dc „Waratahs", dc Rugby-spelers uit Nieuw Zuid-Wales, die, na een interessanten toer door Engeland, in Frankrijk hebben gespeeld, en successen boekten. De naam „Waratahs" herinnert aan het opschrift, dat 19 jaar geleden met groote letters in de kranten voorkwam. Toen immers verging' — het was in Augustus 1909 — de „Waratah", een pakket-boot, die den dienst onderhield tusschen Australië en Engeland, tusschen PortNatal en Capetown. En wel met .fin en muis' Van de 400 passagiers, die toen aan boord waren, werd, Irelaas, nooit meer een spoor gevonden.