Een Vlootplan gevraagd

marine is een niet te verwaarloozen factor, vooral niet omdat de strategische positie van Italië voor den zeeoorlog in de Middellandsche Zee zoo uitermate gunstig is tot het aantasten van dezen slagader van het Britsche Imperium.

Het mag dan een reëele kansrekening zijn, dat Engeland zich in den West-Pacific, onder een tot het uiterste verdedigen van het bolwerk Singapore met de plaatselijke middelen, tijdelijk noodgedwongen zal laten terugdringen, waardoor de Middellandsche Zee, eveneens tijdelijk, aan waarde als verkeersader naar het verre Oosten zal inboeten, (het verminderde scheepsverkeer door het Suez-kanaal wijst hier reeds nu op), de Britsche belangen in en rond de Middellandsche Zee-zelf vormen een dusdanig belangrijk fundament in de structuur van het Britsche Imperium, dat het ondenkbaar is, dat het aldaar eenzelfde tactiek zal toepassen. Integendeel, men kan er van overtuigd zijn, dat de Britsche bevelvoering zich, na de directe verdediging van het Moederland, als belangrijkste taak stelt, de beheersching der Middellandsche Zee. Hier zal geen tusschenweg mogelijk zijn en zal het gaan om de absolute heerschappij ter zee.

Er kunnen omstandigheden komen, waarin het geen eenvoudige opgave zal zijn, om zich daarvan te verzekeren. Het gaat hier om een zeegebied, dat geheel valt binnen de werkingssfeer der vanuit haar thuishavens opereerende zeegaande vloot van Italië en grootendeels binnen die van de Italiaansche luchtmacht. Italië kan hier zijn geheele volkskracht en alle materieele hulpbronnen van het Moederland achter zijn operaties zetten. De Italiaansche slagvloot zal aan de operaties grootendeels rechtstreeks kunnen deelnemen, zonder dat al te groote vrees gekoesterd behoeft te worden voor een in-hetgedrang-komen van de directe verdediging der Moederlandsche kusten.

In dit licht bezien moet men de waarde van schepen als de nieuwste Italiaansche slagschepen, ook al zijn het er slechts weinige, niet onderschatten.

Zeker, is het een feit, dat Engeland in de Middellandsche Zee over zeer sterke, mogelijk onneembare steunpunten beschikt. En toch staat de waarde van dergelijke steunpunten altijd achter bij Moederlandsche havens, welke het geheele volk en alle directe middelen van het Moederland achter zich hebben.

Zooals wij de niet te verwaarloozen mogelijkheid in de Middellandsche Zee zien, lijkt het zeer twijfelachtig of daar door het Britsche blok met het „fleet-in-being" principe de situatie zal kunnen borden beheerscht. Men moet bedenken, dat in zulk een geval Engeland geheel in de defensieve positie zal worden gedrongen, hetgeen

1345