der mindere hoofden beantwoordde namens de anale boewah, of o.nderhoorigen, de gehouden toespraak met het voorlezen van een vrij uitvoerig stuk, waarvan wij niets konden verstaan. De man was blijkbaar niet gewoon om in het publiek te spreken, en de tegenwoordigheid van wel drie Europeanen tegelijk, iets zeldzaams in deze streek, droeg er zeker niet toe bij om hem vrijmoedig te maken.

„Evenals zulks bij feestelijke samenkomsten in ons vaderland gebruikelijk is, speelde ook hier de maaltijd, die op het gewone Europeesche rijsttafel-uur, tusschen twaalf en één ure, gebruikt werd, een voorname rol, en ook hier werd eene verbazende hoeveelheid en verscheidenheid van spijzen opgedragen. De beste stukken van de geslachte karbouwen en sapi's (koeien), groote en kleine visschen, een tal van kippen en eenden, tongen en levers, op allerhande wijzen toebereid, eene menigte sajor's en sambai's (toespijzen bij de rijst, uit groenten en prikkelende bestanddeelen bestaande) pronkten op de lange tafels en werden met smaak gebruikt. Alleen het mannelijk personeel was aangezeten; de vrouwen mochten zich tevreden stellen met steelsgewijze blikken op de gasten. Overigens heerschte ook hier, gelijk bij alle hoofden, die onder Hollandsch bestuur staan, eene sterke navolging van het Europeesche: in de keus der gerechten, in de kleeding, in het aanzitten op stoelen, in het gebruik van wijn, ja zelfs de toasten ontbraken niet. Het is mij — in het voorbijgaan — onbegrijpelijk, hoe Dr. van der Tuuk en anderen, die goed met de inlandsche bevolking in verschillende deelen van Indie bekend zijn, bepaaldelijk aan de Christelijke zending en het gouvernements-onderwijs een verwijt kunnen maken van die zonderlijke en niet altijd verkwikkelijke of aesthetische samenkoppeling van Europeesche en inlandsche kleeding, manieren en gebruiken, die men in streken, waar de inboorlingen onder hun invloed staan, zoo veelvuldig aantreft. De inlander komt hiertoe, ook buiten den invloed van Christenzendingen of gouvernements onderwijzers, eenvoudig door de