DE AFSPRAAK

je.... Ik weeg natuurlijk vreeselijk precies. Maar anders! ik kijk aldoor op m'n horloge en dan reken ik

uit, welk deel van de dag om is; 's morgens vroeg al.

Op één toon van geslagenheid had hij uitgesproken. Kobus wist niet wat hij antwoorden zou en werd verlegen door het lange zwijgen, dat volgde. Intusschen was Pim met Kok, den jongen die verf in den trog had geschept, bezig aan het persen. De gele brei, met een troffel tot platte rechthoeken gespreid, werd in toegeslagen dikke, stijve lappen tusschen de bladen van de schroefpers geschoven. Met hartstocht liep Pim dan aan 't eind van den langen boom, waarmee de schroefstang werd rondgedraaid. Zijn glorie was het, de pers, als die stuiten bleef, toch nog schokjes verder te kunnen brengen.

Kobus had al telkens naar dat spelletje gegluurd. Nu riep hij, schijnheilig, alsof hij zijn neef pas gewaar werd: — O jé, daar heb je Pim! en draafde naar de pers om te helpen. Pim, den bijstand aanvaardend, verzekerde, dat er nu geen druppeltje water meer in de verf zou blijven. Wanneer de boom stuitte, ging hij, terwijl Kobus opduwde, aan den anderen kant uit alle macht trekken, scherp lettende op den koek die buiten de pers-plankjes, in het grijze, met vuil schuim overdekte linnen, zwellend uitbuikte. Maar als zij af geploeterd stonden te hijgen, kwam Kok en deed door een paar woeste rukken het water nog rijkelijk vloeien. — Watte jönges! smaalde hij dan.

Toen een stuk of wat koeken waren geperst, sneed Kok ze op plankjes aan kleine blokjes met een dik, rood-koperen mes. Hij deed het met zichtbaar welgevallen; de punt van zijn tong kwam uit zijn linker mondhoek te voorschijn. Telkens als een plankje klaar was, keek hij nog eens tevreden op den gelen wafel neer.

— Nou gaan we naar de droogkamer, zei hij. Zij namen elk een plankje en kwamen in een smoorheet lokaal. Een paar meter van de muren stonden palen in t rond op regelmatige afstanden, telkens twee bij elkaar. De palen waren met den muur verbonden door stevige latten, twee aan twee even hoog, zoodat er plankjes op gelegd konden