NIEUWE HORIZONNEN

— Omdat ze zelf afgronden gepeild heeft. Omdat ze het leven beter beheerscht, er bovenuit gegroeid is. Geen muren belemmeren meer, houden de perspectieven tegen. De frissche wind van de vlakte waait....

— 't Klinkt mooi in theorie, maar de practijk?

— 'k Geef toe dat er gevaar kan zijn. Zooiets is individueel. Sommigen zullen meer aan zich zelf bederven dan winnen. Maar weet je wat het groote geheim is? Uit alle emotie de blijvende geestelijke waarde te putten; er rijker door te worden en ruimer.

Hij zat heel stil en keek in het vuur. Z'n cigaret was uitgegaan.

Door den muur van een naburige kamer klonk vaag een slepende melodie. En opeens werd haar stem anders, verlangender, teeder.

— Weet je, Otto, het ideaal van «liefde» moet door alles

heen ongeschonden blijven. Liefde Je fluistert 't droo-

mend in den nacht. Geen man, geen persoon verbindt zich daaraan, 't Blijft het eeuwige heimwee, de hunkering

En haast weemoedig citeerde ze Nijhoff:

»Het water van de gracht is grijs Als de oogen van de schemering. Ik neurie steeds op eend're wijs: Lieveling.... Lieveling....«

Toen hij haar thuisgebracht had dien avond, liep hij nog lang door de verlaten straten. De nachthemel stond vol sterrenbloei. Een vreemde ontroering doorstroomde z'n aderen, 'n vreemd verlangen vervulde z'n ziel. 't Had ook geen naam, nog niet, nog niet.... Maar zijn gedachten omspanden haar woorden. Wat dit beter dan vroeger? Och, de impasse van het leven. Hij wist 't niet, hij wist 't niet....

Maar toen hij terug was op zijn kamer, stond opeens sterk de herinnering op aan hun eersten middag in de dancing. Hij hóórde den «band» weer en haar jonge stem, die zoo hevig, zoo zonder samenhang gezegd had: »'t Leven, 't heer-