EMMA, DE BRUID

sieke gladde gouden trouwring te vervangen door iets anders, maar 't is nooit voor lang geslaagd. Maar deze....

— Leuk, zei Ips, den ring bekijkende, die van platina was, met diamantstof overstoven; hij is uiterst smaakvol, heeft 'n bescheiden voorkomen....

— En harmonieert goed met andere ringen. Ondertusschen vertelde Leni, aan de gretig luisterende

Folly, hoe zij ook haar tafel-linnen expres voor zichzelf liet weven, met het naamcijfer in Venetiaansch borduursel. De vingerdoekjes neem ik langwerpig: breed 2/3 van de lengte, en ook de servetten.... die neem ik 65 centimeter breed op 1 meter lengte....

— Maar, kom mee! riep ze opspringend, dan zal ik je m'n lingerie laten zien! Viens-tu avec?

— Dolgraag! riep Folly enthousiast, maar toen zij boven gekomen, in de kamer, waar Leni's uitzet lag uitgestald dadelijk met geestdrift aan het bewonderen zou gaan, bedacht zij zich eensklaps, dat zij van de gelegenheid, nu zij met Leni alleen was, gebruik maken moest, en hield haar hand tegen, die haar de een of andere dessous wou toonen...

— Leni....

— Ja?

— Zeg me.... zeg me.... ben je gelukkig?

De toon van het meisje was eensklaps zoo ernstig, dat het Leni niet mogelijk was met een oppervlakkige nonchalance te antwoorden:

— Of ik!....

Zij kéék haar aan:

— Ja, Folly, zei ze toen. Ja, ik ben gelukkig.

— O, Leni.... 't is dus mogelijk....

— Wat? vroeg Leni, die al begon te begrijpen, zacht.

— 't Is dus mogelijk.... om te vergeten?

Ieder ander zou Leni deze vraag niet hebben vergeven, maar zij voelde, hoe het bij Folly geen indiscretie was. De arme Folly was immers altijd, altijd veel ongelukkiger geweest dan zij?

Zij nam het meisje mee naar een canapé, en deed haar naast zich plaats nemen. En Folly zei:

— Onder vrouwen is 't de gewoonte, om altijd 'n schijn