Sabbe heeft het probleem opgelost met een virtuoziteit waarvoor respect geboden is. Penelope kwam voor het voetlicht onder leiding van den Franschen dirigent Rhené-Baton en beleefde een reeks opvoeringen die onder de beste van dit seizoen mogen gerekend worden. De vertooningen van hoogergenoemde Wagner-werken, niet minder dan die van De Gouden Haan, waren voor den heer J. Sóhrey den uitstekenden orkestleider die sinds vijf en twintig jaar aan c.nze Vlaamsche Opera wel en wee meemaakt onvergetelijke en absoluut gewettigde triomfen. ,

Minder geluk beleefde de Fransche Opera. Noch Trémisot’s Stamboul, noch Ravel’s Heure espagnole, noch Berlioz’ Troyens, noch Debussy’s Pelléas, hebben het gewoon publiek van dezen schouwburg kunnen interesseeren.

Met Emiel Wambach (overleden op 6 Mei 11.) verdween een der typische en meest bekende figuren uit de Vlaamsche muzikale wereld.

Wambach’s artistieke nalatenschap is zeer uitgebreid: er is haast geen muzikaal genre te noemen dat hij beoefend heeft. Als zijn voornaamste werken worden, naast zijn gewijde muziek, gewoonlijk aangehaald: het oratorio Mozes op den Nijl en de opera Quinten Matsijs. Deze laatste maakt sinds een twintigtal jaren deel uit van het repertorium der Vlaamsche Opera. In de partituur van dit zangspel zijn al de karakteristieke hoedanigheden der Wamhachsche muziek vereenigd: een voorliefde voor zacht deinende, af en toe weekelijk aandoende melodieke lijnen, die zich duidelijk afteekenen op een niet gecompliceerd harmonisch weefsel; een orkestratiekunst die soms hedenkelijke verdubbelingen laat aanwijzen, maar dan ook weer dingen brengt die héél knap te noemen zijn; een streven naar een muzikale architectoniek welke hare gemakkelijke overzichtelijkheid door géén detail-arbeid in gevaar wil gebracht zien. |

Emiel Wainbach was sinds 1912 bestuurder van Koninklijk Vlaamsch Conservatorium te Antwerpen. Zijn groote werkzaamheid en zijn helder verstand hebben hief aanzienlijke resultaten weten tot stand te brengen, o. a.: hel inrichten eener bibliotheek en het aanleggen eener verzamelmj van muziekinstrumenten. |

Nooit werd er meer over muziek geschreven dan in dezen tijd. Frankrijk schijnt hierin, op ’t oogenblik, wel de kroon te spannen; ’t is een natuurlijk gevolg van den merkwaardigen heropbloei der muzikale productie in dit land. Maar ook Engeland en Duitschland dragen niet weinig bij om den belang-