Vlamingen bestond, want men zou daaruit kunnen afleiden dat wij ook bij de nationale verdediging een bevooroordeeld onderscheid willen maken tusschen Vlamingen en Walen. Indien er zooveel Vlamingen meer waren in het strijdende leger, dan was zulks te wijten eensdeels aan de snelle wijze, waarop het Waalsche gedeelte van het land was overrompeld geworden en andersdeels aan het feit dat de Waalsche jongens, die een betere technische opleiding genoten hadden, noodzakelijk meer aangesproken werden om in de munitiefabrieken dienst te nemen.
Maar dat alles neemt niet weg dat, indien er 80 procent Vlamingen in het leger waren, een groot aantal officieren en onderofficieren niet eens de taal kenden van hun Vlaamsche manschappen.
Het onrecht, dat de Vlamingen noodzakelijkerwijze in het leger hadden te doorstaan, was als het symbool van het groote onrecht, dat op Vlaanderen drukte.
Men voege daarbij de aanvallen en verdachtmakingen, die neerkwamen op het hoofd van alle Vlamingen, die, hoezeer zij tegen het aktivisme ook gekant waren, daarom toch niet meenden hun Vlaamschgezinde overtuiging te moeten verloochenen, en men zal een inzicht krijgen van de vertwijfeling, die vele Vlaamsche harten beving.
Er werd gezegd dat het een strijd was voor de vrijheid der kleine volkeren; er werd verzekerd, dat zij ook recht op leven hadden, en bij veel Vlamingen ontstond de gedachte, dat deze oorlog ten slotte zou uitloopen op hun eigen ondergang.
Tegen die gedachte gingen wij in, de Vlamingen vertrouwen toesprekend in hun toekomst, en er de regeering op wijzend, waar zij schuldig was door verzuim, hoe zij door een geruststellend woord, tijdig uitgesproken, veel had kunnen doen om den Belgischen wederstand moreel te sterken.
SCHEEVE VOORSTELLINGEN
De Vlaamschgezinden, die even trouw wilden blijven aan de Vlaamsche als aan de Belgische gedachte, werden onder een kruisvuur genomen van verdachtmakingen. Volgens de aktivisten waren zij Belgische regeeringsagenten. Volgens diegenen, die aan franskiljohsche zijde het gemakkelijk monopool