vrouw. Rustig maar sterk humoristisch is haar woord, en door alles spreekt de mens. Zij ziet de leemten in het Engelse parlement en in elk parlement, maar zij ziet ook de leemten in onze eigen propaganda onder de vrouwen.

Een lang leven van arbeid voor het socialisme ligt reeds achter haar; zelf heeft zij ervaren, hoe weinig maar ook hoe veel een vrouw in het parlement kan presteren. En ondertussen in haar socialistische arbeid blijft zij open voor het nieuwe, voor de strevingen der jongeren, vooral wat de cultuur brengt. Zij blijft voor ons wel een van de belangrijkste onder de internationale socialistische vrouwen. Naast haar staat de veel jongere Mary Sutherland de redactrice van het s.d. vrouwenblad. Zij sprak over ons werk onder de vrouwen, het eenvoudige werk, dat wij allen ook in Nederland elke dag verrichten. Over het begrijpen van wat de vrouwen beweegt,

MARY SUTHERLAND

wat er in haar hart en haar hoofd omgaat, over de vrouwen op de fabrieken en in hun huishoudens, over de kinderen. Weer was het de mens in haar, die ons zo trof. En ook de zekerheid, dat wij op die wijze moeten arbeiden.

Toch is het begrijpelijk, dat de vrouwen uit de fascistische landen op het ogenblik zó bewogen zijn door hun vreselijk lot, dat zij het accent anders leggen dan de Engelse, de Skandinavische, de Nederlandse.

Terwijl de Belgische vrouwen — door het gemis van 't politieke kiesrecht altijd enigszins geïsoleerd — naar de uiterst linkse zijde dreigen over te hellen. Het bekwame parlementslid2) Isabelle Blume o.a. is daarvan ook een sprekend voorbeeld. In een der volgende nrs. hopen wij van haar artikel over Spanje in de Frauenbeilage het een en ander te vertellen.

Alles tezamen genomen zagen wij tijdens de internationale bijeenkomst te Uccle, dat de socialistische vrouwen in de ons omringende landen actief en vol strijdlust zijn. Welke strijdlust en soli-

ISABELLE BLUME

dariteit door de conferentie, èn door de redevoeringen èn door de onderlinge gesprekken zijn versterkt.

') De doodvonnissen in Rusland waren toen nog niet bekend.

s) In België bestaat wel het passieve vrouwenkiesrecht. Er kunnen dus wel vrouwen in het parlement worden gekozen. Op het ogenblik is Isabelle Blume lid van de Tweede Kamer en Marie Spaak van de Eerste Kamer.

Het licht in ons

Als eenmaal 21 December voorbij is gaan de dagen lengen.

De heidenen al vierden in lang vervlogen eeuwen om deze tijd van het jaar hun feest van de. Onverwinlijke Zon. — De zon, de levensmoeder, won het van de duisternis, elk jaar weer.

De christenen hebben later op dit tijdstip hun Kerstfeest gezet, het geboortefeest voor wat voor hen de bron van alle leven is. De liefde-zon, die het duister doorbreekt, de liefde, die altijd weer ontwaakt, die de onverwinlijke zon is.

Hebben de Cristenen gelijk gehad, gelijk gekregen?

Ja, ze hebben zeker gelijk gehad, maar ze hebben zelf zo ontstellend veel verknoeid, dat het lijkt of ze zich indertijd vergist hebben, dat ze toen de liefdekracht hebben overschat.

Wat wij zo gewoon zijn Christendom te noemen, is de laatste tijd weer eens jammerlijk in verval. We zien overal kerken vallen en kerken leeglopen. De kerk heeft in vele landen zijn macht misbruikt, was of is daar ontaard in een machts-instituut, dat wel Christus predikt, maar niet Christus eert. Een wakker geworden volk laat zich niet meer onderdrukken; het komt in verzet. Als daarbij niet zulke gruwelijke dingen gebeurden als bijvoorbeeld in Rusland,

zou men dit een verheugend feit kunnen noemen. De „godlozen" in Rusland staan Waarschijnlijk dichter bij een werkelijk geloof, dan de gelovigen uit angst en sleur uit het tsarenrijk. Ze willen het Christendom niet meer, omdat ze de kerk niet meer willen, de kerk voos en corrupt bleek. Maar de kerk is het Christendom niet! Het Christendom heeft zijn eeuwige waarde, maar de kerken vergrijpen er zich aan.

Ook bij ons is men niet „kerkelijk" meer, zou het oppervlakkig dus kunnen lijken alsof het Kerstfeest niet meer de overwinning in zich droeg, of het onverwinlijk licht van dit feest langzaam uitdooft en wel degelijk te overwinnen blijkt. Maar ook hier mag men de kerk met zijn voor velen niet te aanvaarden dogma's niet vereenzelvigen met het Christendom. Het gaat om deze vraag: leeft en herleeft de liefde nog steeds in mensenharten, breekt in de duisternis altijd weer het licht door?

Wat antwoorden wij daarop? Ons eigen hart moet het antwoord geven. 'Als ons hart „ja" zegt, zullen we ook weer kunnen geloven, dat in de wereld toch ook het licht zal overwinnen. Dat de liefde niet dood is en zich baan breekt ondanks alles. Na 21 December worden de dagen langzaam lichter, — het licht in de wereld zal ook zijn tijd nodig hebben voor het alles doorstralen zal, voor het volop zomer is. Maar het is er! Onverwinlijk is de liefde in het mensenhart, de liefde, die voortstuwt naar een toekomst waar 't licht zal zijn. Zonder die kracht zou de mensheid ten onder gaan.

De liefde is de onverwinlijke zon, die de mensheid brengt naar zijn bestemming.

Als we de Kersttijd willen vieren, laten we dan met Henriëtte Ro.and Holst vragen:

stort nog een door mijn bloed

een druppel van uw vuur, dat !i?'de heet, en omgordt met haar kracht opnieuw mijn lenden."

Dti is Kerstfeest: de geboorte, telkens weer, van de liefde in ons; li°fde, die kracht geeft om in en voor de wereld iets te zijn. BEP OTTEN.

INHOUD:

De socialistische vrouwen zijn strijdvaardig.

— Het licht in ons. — V.A.R.A. — Ffuilxton.

— Oorlogsbegroting. — In en om huis. — Kleding en handwerkjes. — Mededelingen voor de propaganda onder de vrouwen. — Gedachten in de Kersttijd. — Ingezonden. — Rectificatie.

— Buiten'and. — Propagandahcok — Oubberichten. — Correspondentie. — Advertentiön.