VROUWEN VREDESGANG

Op 18 Mei a.s. zal weder de Vrouwen Vredesgang plaats vinden.

Uit de ons toegezonden berichten, die wij in vorige nrs. van ons blad plaatsten, kon men zien, hoe de deelneming en de belangstelling in binnen- en buitenland groeide.

Onzerzijds hebben wij altijd twijfelend tegenover deze vrouwen-vredesgang gestaan — juist omdat op het neutrale karakter er van zo buitengewoon sterk de nadruk wordt gelegd. Wanneer men — zo was en is nog onze mening — alle andere overtuigingen, die elk denkend mens heeft, terzijde laat, dan kan ieder in deze betoging mee demonstreren, ook de aanhangers van Hitler's, Mussolini's, Franco's, Stalins-stelsels.

Het was echter niet ons plan dit jaar weder op deze m.i. hinderlijke leemte te wijzen, maar een correspondentie, die het centraal comité van de Vrouwen Vredesgang met ons over deze zaak begon, brengt mij er toe toch nog iets hierover te zeggen.

Men schreef ons o.a., dat wij „te veel en uitsluitend, naar den Vredesgang zelve zien. De grootste kracht schuilt echter in de maandenlange voorbereiding in binnen- en buitenland door middel van b.v. de pers, internationale

vrouwenorganisaties en verschillende periodieken".

Ongetwijfeld zien wij het belang van zulke propaganda in, wanneer ten minste aan de vrouwen duidelijk wordt, dat leer en leven — als ik 't zo eens even mag uitdrukken — hier samen moeten gaan. Wij bedoelen dit: Het moet duidelijk zijn, dat tezamen demonstreren voor de vrede als 't ware de Leer is, maar dat er naar leven betekent: meewerken om toestanden te verkrijgen, die de vrede nader brengen. Voor wie in haar leven het tegenovergestelde doet, is deze gang geen vredesgang.

Wij schreven aan het Centraal Comité, dat men dit jaar bij de Vrouwen Vredesgang zou kunnen wijzen op de ontzettende werkloosheid, die ongetwijfeld een gevaar is voor de veiligheid van Nederland. Immers, hoe meer tot wanhoop gedrevenen er zijn, hoe eerder een aanvaller hier succes zou hebben. Als de Vrouwen Vredesgang dit deed, zou hij hiermede de neutraliteit niet schenden.

Wij weten zeer goed, dat sommige deelnemende verenigingen zich in hun actie tegen de werkloosheid keren, maar wanneer dit van de Vrouwen Vredesgang uitging, zou het zeker veel groter

indruk maken — ae vrouwen ouk ueter samenbinden.

Evenwel, het bleek ons, dat ook dit niet mogelijk was.

Het blijft alleen maar vrede, vrede, zonder enige toevoeging.

Kan dit de vrouwen nu verder brengen, wijzer maken? Ons ontbreekt nog altijd het vermogen om hierop ja te zeggen.

Ook de vrouwen, die geld voor Defensie zonden, kunnen mee demonstreren, ook degenen, die juichen om Engeland'a machtige nieuwe bewapening, ook degenen, die oordelen, dat de dictators toch maar „mannen van de daad" zijn en alles bereiken zonder heel veel wapengeweld. Abessinië en Spanje dan niet meegerekend, maar deze worden al weer gered van de slavernij en het communisme, wat ook geweld betekent, denken zulke vrouwen. Zo zijn er heel wat — maar o, zij zijn voor de vrede! In werkelijkheid is hun streven echter tegenovergesteld.

Dus blijven wij van mening, dat deze overdaad-van neutraliteit de indringing der waarachtige vredesidee sterk vermindert.

Maar wij vragen wel — ons respect voor de initiatiefneemsters en hun arbeid is in elk geval groot — kan 't eea volgend jaar niet anders?

Kan 't niet meer verhelderend, ni«t meer opvoedend?