JUBILEUM-CONGRES VAN DEN WERELDBOND VOOR pOUWENKIESRECHT EN GELIJK STAATSBURGERSCHAP.

Berlijn 17—28 Juni '29.

'904. Berlijn. Een kleine schare vrouwen s1ppht« uit m

en, maar uit drie werelddeelen, Europa, Amerika, Australië,

N

Pest

i Schikt voor de nolitipk

906 Kopenhagen. 1908 Amsterda til 1 QOQ T nnHpn 101 1 Qlrvplr-

!0lm 10T3 Rnorl^nnol ±nU U „J. j... 1 . , •• , , , ,

uuv,ua^cöi, z-agcn LciKciiö ïicL aaniai smjasTers, net 'llltal vertegenwoordigde landen toenemen, zagen zelfs al vrije

rcjUwen. uit sommiorp \TC\r\ AmAril/n 1li + nimiur Vaal n firl

> ~ - *0^ n-i. y i . nu, wil uituw

Autralië die tot de stembus toegelaten waren geweest. En

h

"eVe

|ti

ond het, zich te vereenigen tot een Wereldbond, om haar doel

vrouw tot Staatsburgeres te maken, met vereende krachten

Ki

Verwezenlijken. De wereld, ook het overgroote deel van de

wen, keek onverschillig en schouderophalend tbe. Het ging

ers goed zóó, en de vrouw was nu eenmaal de vrouw en niet

ongeloovige oogen stelde het publiek vast dat het gewone,

vrouwen en moeders waren, klaarblijkelijk uit rustige vreed-

e oorden afkomstig.

^aar het ging niet goed in de wereld. Selma Lagerlof had ^ de mannen (al gevraagd in Stockholm. Wat hebt gij van Uw '^houdingen, van de Staten, gemaakt, dat gij ons, Uw even',|;irdige makkers niet wilt toelaten U bij te staan?

'914—1918 gaf het antwoord. Toen was door velen eindelijk e roepstem verstaan.

'920 Genève. Uit 20 landen kwamen daar volgerechtigde '^tsburgeressen. Maar te laat helaas!

^ant stond niet Europa voor den ondergang? Hadden ook brouwen — na zooveel jaren in de vergiftigde atmosfeer van ^ en wraakzucht geleefd te hebben — niet verloren moed en

HPs -

L^t, noodig om een internationale zustergemeenschap te

wol-i ..tt« 1 x - . 1 • « .

jk vu vuimen r c.n — was nei nug nuuuig nu voor zooveien net

hprpikt wfls of WOrd'ptl 7011? ! Fph nnorpnhlïV uroi*r1 ivn

• ? - vvv.1 u ^c

e'feld, één oogenblik maar. Want zoo groot was de bekoring ^e kracht die van deze bijeenkomsten van vooruitstrevende °l|Wen uitging, dat moedig, vrouwmoedig, werd besloten door ^aan met tweeledig doel :

^ s*e te blijven strijden voor dat volledig Staatsburgerschap

rvan het verkregen kiesrecht nog maar eerste mijlpaal was;

v.

de niet bevrijde zusters te helpen en te steunen.

'923 Rome en 1926 Pariis brachten nieuwen moed. nieuwen

V nipiiwp nrnhlpmpn nnt ppti nipnw r\1pr»1-i+;«-*■ Koc1ni+. nrï;

— ~ ww.v ^ " "'vut» 71vv.i1uc uv.oiuii. vv 1

fit. J

'Hty

i "Wen willen zusters zijn met de daad; waar wij Burgeressen

'1 Itlnn»™ \t7~~ - 1VT 17 i I j. 1 i." j. . .. ,

-*>ucicii uc vv apen» incci. vuunaau noori uesirijuing van oen °gswaanzin, bestudeering van zijn oorzaken en gevolgen,

'genis van- onzen vredeswil, mee in ons program.

11 Parijs was het dat Gertrud Baumer de handen in die van

°ry Corbett Astrby en in die van Germaine Malatere Sellier

c'c en haar uitnoodigde om in 1929 naar Berlijn te komen om

*il

veren feest te vieren van wat in 1904 daar begonnen was.

feest moest het zijn, het zou uiting kunnen geven aan

Sde over zooveel overwinning, en aan moed en hoop op de

°mst

^9 Berliin Hpt was nipt nllpprt ppn miilnnnl ïn rïp rnnu-nn

rr 1-1^4- 1 A t_: „ j • J „ x _11„„ .1.

iici was ccn öluivjc wtieiugesciiieuems uai auen uie

K

h

uorrecht hadden aanwezig te zijn, daar meemaakten.

( c deelneming was overweldigend. Vrouwen uit 46 landen, 1 ....

werelddeelen; karakteristieke figuren uit Engelsch

1,^ ' ^eylon, Japan —- van alle ras, stand en geloof — zoowel !s g3'S Pr°tes^antsche organisaties, zoowel Mahommedanen | °edhisten en Hindoe-vrouwen waren er; alle talen werden

gesproken. Alle kleedingen waren aanwezig, behalve dan de schitterende kleurige Aziatische Igewaden, zoo wonderwel passend bij de zachtbruine huidskleur en het zijige zwarte haar, als het hoog modieuse westersche met décolleté en kostbare sieraden als het doodgewone stoffen japonnetje met kraagje.

Er waren vrouwelijke artsen, advocaten, economisten ,leeraressen, Journalisten, Leden van Rijksdag, Senaat, Parlement en Sejm; Gemeenteraadsleden, Juryleden, haast ieder had de Beweging in de praktijk gediend. En dan „die Pioniere"! de stichtsters, zij die het eerste vuur ontstoken hadden! Het was een aardige gedachte haar al dadelijk op den openingsdag en gedurende het -heele Congres een plaats te geven zóó, dat zij het heele auditorium konden overzien, en alle aanwezigen haar zagen, op een kleine verhooging voor het hoogere podium waar het Intern. Bestuur zetelde. Met trotsch zagen wij daar Dr. Aletta Jacobs! En we voelden hoe de Amerikanen haar veterane Carrie Chapman Catt moesten missen, een gemis dat trouwens door het heele Congres betreurd, werd.

Die schare elkaar vreugdevol ontmoetend of herkennend, gaf dadelijk een sfeer van begrip en vertrouwen, zonder woorden aanvoelend het groote doel: de samenwerking voor een volkomen menschwaardig bestaan van alle vrouwen en zoo de hoop op- een gelukkiger samenleving.

Toch wat dit 't wonder van 't Congres nog niet, — dat wat zoo onverwacht, uitbundig, en toch zoo mens-chelijk hartelijk was, dat was de ontvangst die de Berlijnsche vrouwen, die heel Berlijn, Vereenigingen, Autoriteiten, Regeering ons bereidde.

De gewaarwording welkome gasten te zijn kregen de Congressisten al dadelijk toen zij allen zonder onderscheid voor den eersten congresdag uitgenoodigd werden voor een ontvangst met noenmaal op 't Raadhuis en een voor de gala voorstelling in de opera — en welk een galavoorstelling 1 —

De oude, eeuwig jonge, heerlijke zangen van Mozarts Figaro, op onovertroffen manier vertolkt. En in de midden hofloge, van waaruit het oude regime zoo menige galavoorstelling gezien moet hebben — de ongekroonde koningin van onze kleine wereld Mevr. Corbet Ashby met haar staf van medewerksters ; daarnaast en tusschenin de Ministers, de Burgemeesters met hun echtgenooten, lieve moederlijke gezichten — nog geen van allen vermoeid of verveeld door haar hooge waardigheid, zelf allen genietend van het nobele zangspel, van het in waarheid illustere gezelschap.

Maar laat ik trachten bij 't begin te beginnen en U vertellen, dat een uitgebreid comité, waarbij eenige extra knappe werksters, een boekje had samengesteld, waarin behalve het Congresprogram in 3 talen, op verschillende kleuren papier gedrukt, een z.g. „lokales program" vermeld stond, met aanlokkelijke uitnoodigingen om iederen dag en ieder uur een belangwekkende tocht te maken, 't Zij door de beroemde musea, 't zij langs fröbel- of zuigelingeninrichtingen, 't zij door de porseleinfabrieken, 't zij door Volks- en Waldschulen, 't zij voor een Tanztag des Jugendheims en niet te vergeten Führing durch das Kaufhaus Wertheim! Uw presidente heeft natuurlijk aan al deze verlokkingen weerstand geboden, op één middag na, maar de verzuchting kwam toch bij ons op, of men voortaan de Congresweek niet zou kunnen verdeelen in 4 dagen werken, en 3 dagen genoegen, (of omgekeerd wat mij betreft!) Want behalve de verlokkingen uit het boekje, waren er andere, tusschen en na de zittingen, die een integreerend deel van het Congres vormden en die zelfs de meest plichtgetrouwe leidster —- welke pretentie Uw presidente heele-