„Suez' en de reclame
Ook in de film-industrie speelt de reclame een belangrijke rol. Er zullen weinig mensen zijn, die niet Donderdagsavonds even een blik op de advertentie-pagina der bioscopen werpen om te zien, wat het programma voor de volgende week biedt. Soms is de keuze gemakkelijk, soms moeilijk, en er zijn verschillende factoren, die de doorslag geven bij de beslissing.
De aankondigingen „meesterwerk", „ontroerende creatie", enz., waarmee men elke film opnieuw tracht aan te prijzen, maken, door het vele gebruik versleten, geen indruk meer; niemand, die nog enige aandacht schenkt, laat staan geloof hecht aan deze superlatieven.
De namen van de spelers, een enkele maal van den regisseur, hébben daarentegen grote invloed. Elke „ster" heeft zijn „supporters", die hem getrouw in iedere film komen bewonderen. Sommige „sterren" schitteren zo sterk, dat niemand naar de „hemel" kijkt, waaraan zij zijn geplaatst; de film werd slechts middel om de geliefde vrouw of man op het witte doek te brengen, en het scenario is dan ook zo geschreven, dat het de „ster" gelegenheid biedt zich daarop onafgebroken te bewegen. Het publiek kent de titels van deze films in de meeste gevallen niet, en noemt ze niet bij hun eigen-naam, maar bij de soort-naam: een „Garbo-film". En Greta Garbo moge een actrice zijn, wier spel zulk een film zo niet rechtvaardigt, dan wel vergeeft, de vlag dekt slechts zelden de lading.
De naam van den regisseur biedt daarentegen een zekere waarborg: hij verwierf zijn bekendheid door het filmwerk zelf, en kan haar slechts daardoor behouden. Ook een groot regisseur kan een misgreep doen, het werk van een Pabst, René Clair, Fritz Lang, enz. staat altijd op behoorlijk peil.
Ook de titel van een film kan succes waarborgen: noem hem naar een beroemde persoonlijkheid, („Napoleon"), naar een bekend voorval („Drie Kameraden") of naar een actuële gebeurtenis („Blokkade in de Middellandse Zee"), en het succes is verzekerd.
De aanduiding van de inhoud van een film in de advertentie lokt bepaalde categorieën onder de lezers, hoewel anderen, die zich voor het onderwerp niet interesseren, wegblijven. Van de „grie¬
zel-film", de „detective-film" moet men liefhebber zijn; de „historische film" kan rekenen op een uitgebreide kring van belangstellenden; de „vlieg-film" brengt alle luchtvaart-enthousiasten in het theater; de „probleem-film" is zeer geliefd in deze tijd, die er vol van is.
De goede bioscoop-exploitant houdt met al deze factoren rekening voor zover de film-maatschappij dit niet reeds deed, en kleedt zijn advertenties zo verleidelijk mogelijk in. Reeds de eerste dag weet hij, of de film zal „lopen" of niet...
De allerbeste reclame is echter de indirecte, die u in de vorm van korte berichtjes onder de film-rubriek in uw courant tegenkomt; die draagt de roep van een film dikwijls maanden voor haar komst uit, en vestigt haar reputatie: met hoeveel belangstelling en ongeduld heeft men in Nederland de première van „Sneeuwwitje" niet tegemoet gezien? Het begint met de melding, dat men „te Hollywood bezig is voorbereidingen te treffen voor de film „A", welke onderleiding van den bekenden regisseur „B" zal worden opgenomen. De hoofdrollen zullen worden vervuld door
mejuffrouw „C" en meneer „D" " Na
enige tijd wordt medegedeeld, dat de opnamen gereed zijn en „X" millioen dollar hebben gekost. De correspondenten uit Hollywood, Londen en Parijs geven vervolgens een verslagje van de respectievelijke premières. Tenslotte komt de film ook in Nederland in Toulatie: u ziet de titel op de Donderdagavondse advertentie-pagina aangekondigd; de titel komt u bekend voor: er w&s iets
met die film was het niet zo'n goeie
film ?
Nog mooier wordt het, wanneer de film om de een of andere reden onderscheiden wordt; dan leest u in vette letters: het product, dat bekroond werd
op het film-concours te Dat móét
u natuurlijk zien!
Zie, dat is een methode, waartegen geen mens bestand is: een druppel holt een steen uit!
Zo is het ook met de film „Suez" gegaan. De film had de naam reeds mee; Suez: bonte, oosterste stad? duistere havenwijken? politiek of historie? woestijn in maanlicht? Reeds weken te voren kwamen berichtjes over vertoningsverbod in Egypte en Italië, relletjes te Parijs, processen door zich beledigdgevoelende familieleden gevoerd tegen de maatschappij. Het klonk goed! Het be¬
loofde wat! Hier scheen een politieke strekking' heilige huisjes omver te werpen!
Het was niets dan liefdesgeschiedenisje-zonder-enige betekenis, dat wij, eerst teleurgesteld, later berustend voor onze ogen voorbij hebben laten glijden. Wij hadden ook de zaal kunnen verlaten om onze tijd beter of plezieriger te besteden als daar niet de charmante Annabella was geweest, die ons had bekoord; toen zij stierf was de film (gelukkig!) bijna afgelopen.
Men had het levenswerk van De Lesseps en de vele moeilijkheden, welke hij moest overwinnen voor de Middellandse Zee en de Rode Zee waren verbonden, toch wel wat waardiger mogen uitbeelden! Nü wordt het voorgesteld, alsof een liefde tussen De Lesseps en keizerin Eugénie en de liefde van een meisje voor De Lesseps over de totstandkoming van het werk hebben beslist. Het onderwerp bood toch stof genoeg: de aanleg van honderd-vijf tig kilometer kanaal dwars door de woestijn, de talloze politieke intriges op de achtergrond, waardoor Engeland in plaats van Frankrijk de aandelen in het kanaal in handen kreeg, zijn toch werkelijk belangwekkend genoeg om in de juiste historische vorm te boeien; iets, wat deze De Lesseps, een knappe, donkere Don Juan van „in de twintig", die maar niet ouder wil worden (De Lesseps was ongeveer vijftig jaar, toen men met graven begon, terwijl vijftien jaar na de aanvang de eerste vijf schepen het kanaal bevoeren!) niét vermag. Meer: zij gaven gelegenheid tot het scheppen van een belangrijk kunstwerk. De film „Suez" is èn naar de inhoud èn naar de vorm echter een mislukking geworden.
Met heeft gebruik gemaakt van de belangstelling van het publiek voor historische films en bekende persoonlijkheden. Indien een maatschappij het niet aandurft een dergelijk gegeven zoveel mogelijk (enige concessie moeten altijd worden gedaan) naar waarheid te verwerken, laten zij dan een willekeurige geschiedenis nemen! Geen toeschouwer wordt door deze film misleid: het „onhistorische" ligt er t£ dik op. Maar het is het werk van De Lesseps onwaardig!!
VISIE.
VRAGEN
Welke partijgenoot kan een kinderwagen voor een tweeling missen. Het gegezin is ruim 2 jaar werkloos.
Brieven s.v.p. aan:
TINE VAN DOORN—VONK.
Talinglaan 8, Den Haag.
tf -st
In een werkloos gezin met 12 kinderen wordt erg naar een kinderwagen verlangd. Men wende zich tot de tussenpersoon: mevr. M. Aarsen, Binnenhofstraat 11, Amsterdam-Noord.