Wat men alzo beleeft
Het voorval, dat lezeres J. 8. in „Wat men alzo beleeft" vertelt 1], schijnt internationaal te rijn. Ook ik heb iets van dien aard hier ondervonden.
Voor zaken moet ik dikwijls naar een bankgebouw, dat dicht bij de grote groentenmarkt in de nabijheid van onze woning ligt. Ik neem dan gelijkertijd de nodige groenten mee en trek mijn oude mantel aan. Heb ik geen groenten nodig, dan is mijn goeie aan de beurt.
Als ik, na de zaken te hebben afgehandeld, het gebouw verlaat en mijn oude mantel aan heb, dan zegt de portier: dag madam. Echter kom ik een volgende keer met mijn goeie mantel en de portier ziet in de vestibule, dat ik vertrek, dan tikt hij aan zijn pet en met een lichte buiging opent hij de deur.
Het uiterlijk vertoon schijnt de mensen nog altijd te imponeren. Antwerpen.
R. O. B.
') NL de verschillende behandeling in winkels, naarmate men mooi of minder mooi gekleed . — Redactie.
RAS EN MENSHEID
,,Mamba's dochters"
In het boek „Mamba's dochters"') wordt in boeiende romanvorm het negeryraagstuk in Amerika aangesneden. Niet zoals in Odd Holaas' boek: „Ook ik ben Amerika", waarin dit van alle zijden wordt belicht met talloze feiten en gegevens over de verschillende détails. Maar toch ook bijzonder belangwekkend.
Niet waar. hoe verontwaardigd zijn wij over Europese landen, waar men de rassen-kwestie tot een principe heeft gemaakt. Waar men 'n bepaald ras uitstoot, waar men Zichzelf er op beroemt tot het enige z.g. beschaafde ras te behoren !
Het is daarom goed ook eens naar Amerika („Verenigde Staten") de blik te wenden, waar een zwart ras nog altijd met 'n 10 millioen negers woont. Hoe zij
daar werden en worden behandeld. Maar ook waartoe zij in staat zijn, wat hun intellect hun kunstzinnigheid, hun karakter betreft.
„Mamba's dochters" is een mooi boek. De slimme Mamba, die haar plan heeft en die 't door alles heen ten uitvoer brengt, grappig, vindingrijk en altijd goed overlegd — zij boeit ons. Maar het zijn de dochters Hagar en Lissa, die eigenlijk de grote rol spelen en die weer geheel andere aspecten van het negerkarakter en van de mogelijkheden van het zwarte ras doen aanschouwen. Hagar, die zichzelf offert, en Lissa, die 'n beroemde zangeres wordt maar haar ras niet verloochent. Lissa, die na de uitbundige toejuichingen van een „blank" publiek tot 'n toegift wordt gedwongen en dan — het nationale volkslied van de Amerikaanse negers zingt, dat zo begint:
„Verheft allen uw stem en zingt Tot hemel en aarde weerklinken Van het lied van de Vrijheid ..."
Duidelijk blijkt de bedoeling van dit boek: waar het getrapte ras zélf z'n lot in eigen hand neemt, k&n de overwinning ten slotte niet uitblijven.
We moeten dus maar steeds doordringen in de mogelijkheden, hoe waarachtige vrede is te bereiken.
En ondertussen bloedt het ene land na het andere dood aan de oorlog.
En zijn misschien de Zweedse vrouwen de schone slaapsters, die wakker zijn geworden, doordat het gevaar voor haar deur staat?
Vindt U het niet een beetje droog om de oproep van de Zweedse vrouwen aldus te behandelen?
TINE VAN DOORN—VONK.
Antwoord:
Wij hebben in het betreffende artikel de oproep der Zweedse vrouwen 'n hartekreet genoemd; méér zagen wij er niet in.
Waarom moeten vrouwen alleen zich tot hun regeringen wenden? O-i. wordt zulk een daad hierdoor gestempeld tbt een van mensen, die zich van de realiteit niets aantrekken, die alleen naar hun gevoel handelen. Daarom zal zulk een beroep door de regeringen weer met een vriendelijk, nietszeggend, gebaar worden ontvangen — als altijd.
Was zulk een protest vroeger aannemelijk. — de vrouwen stonden immers buiten de politiek — o.i. nu niet meer; de vrouwen bleken trouwens in genen dele meer vredelievend dan de mannen; dit was onze vroegere vergissing. Wij weten helaas nu wel beter; de vrouwen zijn in menig land in het militaire verband ingeschakeld. Daartegen geldt het protest der Zweedse vrouwen niet. Waarom moeten zij zich dan afzonderlijk tot de regeringen wenden? Laten wij allen met de mannen voor een rechtvaardige vrede strijden. Dat kunnen wij.
REDACTIE.
') „Mamba's Dochters", door du Bose Heyward. Vertaling van M. Kann—Jolles. Uitgave Arbo. Prijs ƒ 2.25 en ƒ 2.75.
INGEZONDEN
De oproep der Zweedse vrouwen
Waarde Redactrice,
In het nummer van 28 Februari lees ik Uw artikel over de Vredesoproep der Zweedse Vrouwen.
Het is een antwoord ook op mijn vraag: Moeten we ons daar niet bij aansluiten?
Ik weet nu, dat ik ouderwets ben, een standpunt wil innemen, dat al lang voorbij is. Ook ik dacht dat de vrouwen, als ze zich eens werkelijk met de politiek bemoeiden, wel iets anders tot stand zouden brengen dan het beeld van de wereld van nu.
Mededelingen
van het Bondsbestuur
Dagorde Jaarvergadering
10 uur: Aanvang van de vergadering.
Opening door de voorzitster, begroetingen, zang van een Utrechts koortje.
10.30 uur: Bespreking jaarverslag en
financiële verslagen. 12.30 uur: Verkiezing leden Hoofdbestuur.
Pauze.
1.30 uur: Bespreking beleid redactie „De Proletarische Vrouw" en „Ons Kinderblaadje". Bespreking verslag propagandiste „De Proletarische Vrouw".
Zang Utrechts koortje. 3.30 uur: Inleiding C. A. Weersma— Van Duin over „Wie vrede wil, bereide de vrede voor". 4.30 uur: Sluiting der vergadering.
Geen vrede verdient de naam van vrede, wanneer daarin de kiem van een nieuwe oorlog verborgen ligt.
Kant. (1724-1804)