groote beperking van vrouwenarbeid zal beteekenen. De werkgevers toch zullen de vrouwen gaan beschouwen als een lastiger en duurder werkkracht dan de man, die veel langer per week mag werken. Dit zal leiden tot ontslag van een groot aantal werkneemsters.

Volgens het artikel in Equal Rights is dit dan ook de ware bedoeling van dezen maatregel. Een bescherming, die alleen geldt voor de arbeidster, acht de schrijfster een inbreuk op de constitutioneele rechten der Amerikaansche staatsburgeres. Zij noemt dit een stap in de richting naar de dictatoriale macht over de vrouw, die in de fascistische landen geleid heeft tot de degradatie der vrouw tot een voortbrengster van kanonnenvleesch. B. B. N.

TWEEDE JONGEREN CONFERENTIE TE AMSTERDAM OP 9 EN 10 MEI 1936.

„We are the past, you are the present".

Het was op den avondmaaltijd in hotel Paardenburg, in het hartje van een Hollandsch dorp, dat de presidente van den Wereldbond deze woorden sprak tot de vele jonge gezichten, die luisterend naar haar waren opgeheven.

„You are the present" — en Mrs. Corbett Ashby voegde er aan toe, dat zij groote verwachtingen had van de jongeren. Zij moesten het werk overnemen van de ouderen, die nu al zooveel jaren gestreden hadden, en die zooveel van wat zij bereikten weer teniet zagen gaan. Mrs Rama Rau, de schoone Britsch-Indische, voegde daar nog aan toe, dat er juist in dezen tijd ontzaglijk veel te doen is voor de vrouwen. In de eerste plaats voor de vrouwen in haar eigen land, die nog strijden moeten tegen kinderhuwelijken en polygamie, maar ook voor de vrouwen elders. „Is het niet heerlijk", zei zij, en haar bezield gezicht straalde van enthousiasme, „om te leven in een tijd, waarin zooveel te doen is!"

Deze woorden hebben mij niet losgelaten. Er is veel te doen, en de ouderen verwachten van ons jongeren, dat we het doen zullen. Wat zullen we dan doen? En hoe zullen we het doen? Zal het vertrouwen der ouderen niet beschaamd worden? En dan denk ik er aan, dat Mrs. Corbett Ashby op haar 16e jaar haar eerste rede hield voor de vrouwenbeweging. Zoo jong al wist zij wat zij doen moest. En wij, die zooveel ouder zijn, zoeken onzen weg. Voor ons is het moeilijker, want onze taak is, te behouden wat anderen verworven hebben. Onze taak is met dat verworvene midden in het groote wereldgebeuren te gaan staan en onze stem te laten hooren bij vragen van oorlog en vrede. En om te bereiken dat men daar, op die plaats, naar ons zal luisteren en met onze wenschen rekening zal houden, daartoe .... „moet je samen eten", zegt Mevr. Posthumus.

Inderdaad, het klinkt humoristisch, en toch is dit de gedachtengang geweest van deze conferentie, en het is geloof ik een zeer juiste gedachtengang: dat de vrouwen niets bereiken zoolang ze geen eenheid vormen. Als tien vrouwen om vrede roepen luistert niemand. Als tien millioen vrouwen vrede eischen, zullen zij een oorlog kunnen verhinderen. Het doet er niet toe op wat voor wijze we de vrouwen tot

VOOR BRANDSTOFFEN:

DE COÖPERATIEVE BOND

tot in- en verkoop van brandstoffen u.a. Prinseneiland 26-28 — Amsterdam C. — Telefoon 44798 ADVIES ZONDER VERPLICHTING