^ara/e;srajajaj®3^2'asi3JSE/ajsrajsiasE/ajaaeimjsjSiBja/ajajaiajaaEjajaiaj

I Coiffeurs-Salon P. WOLF I

Telefoon 2905 — Gang Secretarie No. 8

APARTE SALONS

- VOOR _ 1

DAMES en HEEREN PERMANENT WAVE SYSTEEM GALIA.

IETS OVER HUISWERK.

Huiswerk = schoolwerk, dat thuis verricht wordt zou de±|iMtie van huiswerk kunnen luiden. Men voelt instinctief dat daar iets niet in den haak is met dat huiswerk. De definitie doet zoo denken aan: Een appelboom = een pereboom met appelen.

Evenzeer als men in dit laatste geval voelt, dat peren aan een pereboom hooren, zoo voelt men in het eerste geval, dat het werken van een kind tot de school beperkt hoort te blijven. Aan dit schoone ideaal moeten de 6 lagere klassen voldoen en hierover zou ik nog dit eene willen zeggen: Een kind, dat op school onder leiding van zijn leeraar met vreugde en toewijding werkt — daartegen miten de school in het geheel niet werkt, maar speelt wint dag aan dag in dit spelen weer de lust tot werken en komt eiken dag fnsch en tot het opnemen van nieuwen leerstof bereid op school. Voor de 6 hoogere klassen speelt het huiswerk in steeds toenemende mate een rol in ce /e wordt het zoo nu en dan gegeven, in de 8e wo'rdt het bijna regel, regel is het in de 4 hoogste klasse *).

Wanneer men dus toch huiswerk = schoolwerk, dat t luis verricht moet worden — laat maken, dan moet men ' ïeruit afleiden, dat de school, elke school in zijn taak te kort schiet en „overwerk" laat verrichten en van „overwerk" voert een korte en rechte weg naar „zich overwerken (een euvel waaraan vele leerlingen van moderne onderwijsinrichtingen in onze dagen lijden). De school treedt met zijn „overwerk" buiten zijn gebied en dringt het huisgezin en gezinsleven binnen, de sfeer, die over het jonge kind spel, voor het oudere „ontspanning" behoort te zijn.

Het kind, dat vroeger bij „werken" het gevoel kon hebben: „dat doe je op school en dat is fijn, en bij „huis" het gevoel „daar kun je spelen, en dat is heerlijk" begint nu te voelen: „werken doe je op school en thuis, 's ochtends, s middags en 's avonds" en krijgt bij „huis" het gevoel „huiswerk".

Aan deze euvelen, die het enthousiasme voor de school kunnen knakken, moet men trachten te ontkomen. In de eerste plaats door het huiswerk 7nnvpf»1 mnnvliib-

perken (wat met zeggen wil, dat de hoogere klassen zou nu en dan niet eens voor een zware opgave gesteld worden).

Verder door de opgaven zoo te geven — zoo mogelijk rekening houdend met eiken aanleg — dat de kinderen ze met vreugde maken. Hiertoe is noodig, dat het andere kind veel van zich zelf van zijn wezen in eene opgave tot

*) Hier wordt bedoeld de Vrije School, waarin de lagere school overgaat in de middelbare school en van 12 klassen gesproken wordt.

uiting kan brengen. Zoodat, wanneer een leeraar aan de klasse eene opgave geeft, deze zoo is, dat geen twee kinderen gedwongen zijn, precies hetzelfde te doen. Een van de belangrijke gezichtspunten hierbij is, dat een kind bepaalde opgaven moet maken, andere mag of kan maken. Vooral dit laatste werkt wonderen uit.

Huiswerk is niet langer — wat het tegenwoordig zoo dikwijls is — thuis doen, omdat de school te kort schiet in het juiste aanbrengen van de leerstof, maar de met vreugdegevoelens begeleide eerste pogingen van het kind op den weg om zelfstandig te leeren werken. En dit laatste bereikt men overal, waar men er in slaagt, die opgaven voor het kind te bedenken, die het voor zijn ontwikkeling noodig heeft.

Uit Ostara, maandblad, van de Vrije school uit den Haag.

DE ENGELSCHE VROUW EN HET KIESRECHT.

Den 2 I en Mei is met een meerderheid van 1 0 stemmen* in het Hoogerhuis de wet op het vrouwenkiesrecht aangenomen (voor den leeftijd van 21 jaar, vroeger 30 jaar).

In die richting is voor de Engelsche vrouw de strijd dus uitgestreden.

Hulde aan Lager- en Hoogerhuis, die den eisch der tijden begrepen hebben.

HET SHAKESPEARE THEATER.

Te Stratford-on—Avon zal men een nieuw Shakespeare Memorial Theater gaan bouwen, waarin plaats zal zijn voor 1000 toeschouwers. De uitverkozen architecte voor dit gebouw is een vrouw, de 29-jarige Miss Elizabeih Scott uit Bournemouth. Uit 72 mededingers werd zij verkozen; na zifting bleven er 6 over, 3 Engelsche en 3 Amerikaansche architecten. Met algemeene stemmen is haar ontwerp gekozen, voornamelijk omdat de gedachte aan het doel, waarvoor het dienen moet, de voornaamste factor was. (Eeeken als wij zouder denken, dat dat vanzelfsprekend is.)

Bernard Shaw, een der adviseurs zegt, dat de jury het eenige ontwerp heeft gekozen, dat in aanmerking kon komen en voegt er bij: „Al is de architect eene vrouw, haar ontwerp is het eenige, dat van tooneelbesef doet blijken".

Is het niet rijk?

Wij zijn dankbaar, dat de jury, waarvan het medelid Bernard Shaw zelfs nog niet zoo ruim denkt, dat hij „sex" uitschakelt, in ieder geval rechtvaardig was en der vrouw gaf wat haar toekwam. Of is alleen het feit, dat de inzendingen „anoniem" geschieden, daaraan schuld?

Hulde dus aan Mej. E. Scott, die zoo gelukkig is, haar ontwerp te zien aangenomen en die het tevens mag volmaken door verschillende Duitsche en Fransche schouwburgen te gaan bestudeeren, zooals het nieuwe theater te Pasadena in Californië en het L,ittle Theatre te New York.