ke rechten der vrouw opgericht, dat heet: „La Femme Nouvelle". Met haar bekende energie en organisatievermogen redigeert zij het belangrijke dagblad „Matin", waarin allerlei vrouwenproblemen worden besproken. De voornaamste vrouwenorganisaties werken voor dit doel samen.

In Rusland is een vrouw Volkscommissaris van Financiën ; ook is de gouverneur van een der provincies in Siberië een vrouw.

Ook in China maakt de vrouw zich hoe langer hoe meer zelfstandig; ip Shanghai staat een vrouw aan het hoofd van de „Women's Commercial and Savings Bank", een onderneming, die bijna geheel door vrouwen wordt geleid. Deze bank heeft een zeer goeden naam en breidt zich gestadig uit. In China zal het niet langer geoorloofd zyn, méér dan een vrouw te hebben ; volgens het nieuwe besluit moet iedere Chineesche vrouw echtscheiding aanvragen, zoodra haar echtgenoot een tweede vrouw neemt.

In Porto-Rico is voor de eerste maal een vrouw benoemd tot emigratiecommissioner.

En naast al deze vooruitgang en meerdere beschaving, waar het een groot deel van de mensehheid betreft, de vrouw, staat dan Duitschland, dat zich tot het intellectueele deel van Europa rekent, met zijn minderwaardige houding tegenover de vrouw in deze tijden. Hoe is het toch mogelijk, dat verstandige, ontwikkelde en zichzelf tot regeeren bevoegd vindende mannen, een dergelijke cardinale fout kunnen maken! Hoe noodig wordt het toch hoe langer hoe meer, dat de vrouw haar invloed kan doen gelden in de regeeringen van de landen, die tot nu toe vaak haar rechten zoo schromelijk verwaarloosd hebben !

Rosa Manus schrijft over Duitschland :

Door de Nationaal Socialistische Dictatuur in Duitschland wordt de vrouw opnieuw als een minderjarige behandeld; men wil haar invloed op het lot van het Duitsche volk geheel uitschakelen, zooals uit elke geste blijkt.

Er is geen sprake van, dat een nieuwe Duitsche vrouwenbeweging ontstaan zou zyn. Het „Frauenfront" bestaat feitelijk uit arbeidsters, die deel uitmaken van vakbonden en aan

het hoofd daarvan worden slechts Nationaal-Socialistische vrouwen gesteld, die de nieuwe beginselen onder de vrouwen willen verspreiden en toepassen. Het leven wordt voor de vrouwen overal uiterst moeilijk gemaakt en men dwingt haar feitelijk tot ontslagname uit haar functies. Er worden nog maar heel weinig meisjes tot de universiteiten toegelaten en men wenscht, dat zij meer voor huishoudelijke beroepen en philantropie worden opgeleid. Om de vrouwen eenigszins te winnen, worden leeningen verstrekt aan jonge en faciliteiten toegestaan aan groote gezinnen ! Er is in dén militairistischen Hitlerstaat voor de vrouw geen plaats op de arbeidsmarkt en zy kan geen anderen persoonlijken invloed uitoefenen dan die, welke door de Nationaal-Socialistische Regeering wordt voorgeschreven en gecontroleerd.

Het aantal studenten, dat jaarlijks wordt toegelaten, is tot 15.000 gelimiteerd ; meisjes hebben slechts recht op één tiende der beschikbare plaatsen. Voor de toelating zal niet alleen rekening worden gehouden met de intellectueele capaciteiten der candidaten doch ook met hun physiek, karakter en „burgerdeugden". In December 1933 kondigde de Centrale Artsenorganisatie als een harer doeleinden aan „het onmogelijk maken van de medische studie voor vrouwen".

Aan den anderen kant werden maatregelen genomen, dat ook vrouwen deelnemen aan den Vrij willigen arbeidsdienst ; voor meisjes omvat deze : huishoudonderwijs, tuinbouw, opleiding in het boerenbedrijf, enz.

Door vooraanstaande vrouwen uit de vroegere conservatieve partijen werd' een interessante brochure uitgegevan : „Deutsche Frauen an Adolf Hitier"; hierin wordt voor vrouwen algeheele gelijkheid van rechten opgeëischt, evenals de vrijheid om haar gaven en bekwaamheden ongehinderd te kunnen ontwikkelen.

Tot zoover Rosa Manus. Onze lezeressen zien hoe noodig het voor ons vrouwen is, vooral hier in Indië, waar wij zoo weinig over de vrouwen in verschillende landen lezen in de dagbladen, dat wy ons op de hoogte stellen van alles wat er gebeurt in Europa en vooral in de Nationaal-Socialistische staat Duitschland.