de toekomst van deze kinderen, als de moeder niet zoo energiek is om met buitenshuis werken hierin te voorzien en deze meer zeker te stellen? Wij behoeven maar om ons heen te zien tegenwoordig, om te weten, dat er veel reden voor bezorgdheid voor deze toekomst is.

En hoe gaat het vaak in de gevallen dat de man voldoende verdient om een ideaal gezin te stichten, als boven omschreven? De vrouw verlaat haar werkkring, om met den man harer keuze een gezin op te bouwen. De eerste jaren zijn werkelijk ideaal: de vrouw kan zich geheel alleen aan haar gezin wijden, maar na een jaar of vijf komt de catastrophe: de man overlijdt, pensioen krijgt de vrouw niet en behalve een levensverzekering-uitkeering, die in den eersten tijd in de behoeften voorziet, staat de vrouw met haar kinderen zonder inkomsten en nu heeft zij spijt ervan, dat zij haar goede werkkring Dij haar huwelijk vaarwel zei en ondervindt, dat het na al die huwelijksjaren niet gemakkelijk voor haar is, weer aan de slag te komen en men haar bij sollicitatie zegt: ,,U bent er te lang uit, wij kunnen U nu niet meer gebruiken".

Zoo gaat het in dergelijke gevallen, als de man bij een particuliere maatschappij werkzaam is; soms in de gunstigste gevallen krijgt zij, zoolang de kinderen nog niet volwassen zijn, een kleine ondersteuning van deze maatschappij, maar voor de rest moet zij in haar eigen onderhoud voorzien, maar hoe?

Was de man bij het Gouvernement werkzaam, dan krijgt zij een weduwenpensioen, maar dat in vele gevallen ook niet voldoende is om in de noodige levensbehoeften te voorzien, zelfs niet met de kindertoeslagen erbij. De vrouw zal dus bij moeten verdienen, maar hoe?

Ook bij het ideale huwelijk met voldoende inkomen van den man bij het aangaan van het huwelijk, kan het gebeuren, dat de man werkloos wordt, alles is mogelijk tegenwoordig. En wat dan? Geen wetten, die deze gezinnen beschermen.

Maar toch meent men de verantwoordelijkheid te kunnen aanvaarden, tegenwoordig hier en daar en ook hier in Indië, om de werkende gehuwde vrouw uit haar werkkring te zetten, als

zij op een bepaald tijdstip, niet is, wat men noemt, kostwinner van het gezin en de man een inkomen heeft, voor hoelang misschien? Wat doet men nu met deze gezinnen, als de man ook werkloos wordt? Welke wet voorziet in deze gevallen, die een gevolg zijn van een andere wet, die de vrouw haar werkkring ontnam?

Wat zijn de gevolgen van een wet, die op het huwelijk van de vrouw als straf stelt, dat zij uit haar werkkring ontslagen wordt? Man en vrouw gaan, zonder gehuwd te zijn bij elkaar wonen met de gevolgen van dien.

Resumeerend Komen wij tot de slotsom, dat de gehuwde vrouw ook haar goed recht, als mensch en als vrouw, op arbeid heeft en dat dit recht in de tegenwoordige samenleving schromelijk verwaarlood wordt, samen met andere rechten, die haar als getrouwde vrouw door de wet onthouden worden. Alleen in een maatschappij, waar het bestaan der gezinnen en dat van de weduwen en wezen na het overlijden v. d. man verzekerd is door sociale instellingen en wetten, zou het geldelijk verantwoord zijn de gehuwde vrouw v. d. arbeidsmarkt te weren, afgezien nog van de overweging of men hiertoe moreel het recht heeft. Maar nu tegenover het gedwongen ontslag niets staat, dat in kwade dagen haar de ontnomen werkgelegenheid kan vergoeden en haar behoedt voor een onverzorgden ouden dag, is het onrecht, dat men de gehuwde vrouw en haar gezin aandoet, met haar ongevraagd te ontslaan.

De reden, die men meent te hebben om met recht de gehuwde vrouw, niet kostwinster, te mogen ontslaan, n.1. het bestrijden v. d. werkloosheid (d.w.z. onder de mannen) is niet geheel steekhoudend, want het percentage van werkende gehuwde, niet kostwinsters, is zóó klein, dat het heengaan van deze enkelingen geen bres schiet in het groote leger der werkloozen.

Alle maatregelen, die de vrouw alleen treffen in haar werkgelegenheid bij den strijd om het bestaan, verminderen niet de werkloosheid, maar verschuiven deze slechts van de man naar de vrouw.

En nu nog een groote factor, waarmee toch voor het vervullen van een werkkring wel in de eerste plaats re-