succes haar beste krachten gegeven, ook streed zij in dien tijd fel voor het verkrijgen van het vrouwenkiesrecht.

Van Marg. Bondfield kan gezegd worden, dat haar carrière een rustige, geleidelijke opgang aanwijst, langzaam maar zeker; zonder crisis of terugvallen bereikte zij op eigen kracht het eindpunt: minister van Arbeid !

Hoe anders was het leven van Alexandra Kollontay, de Russische Revolutionnaire. Deze vrouw zette al op zeer jeugdige leeftijd, al haar persoonlijke belangen op zij om haar doel te bereiken. Ook zij vocht voor de vrouw, voor haar geestelijke en materieele vrijheid.

En dat in een land als Rusland, waar in dien tijd niemand van deze vrouwen-emancipatie wilde hooren en waar nu voor vrouwen de grootste mogelijkheden zijn.

Waar Marg. Bondfield een moeilijke en zorgelijke jeugd had, was die van Alex. Kolontay een zeer gelukkige en jorgelooze. Als jongste dochter in een voorname Russische familie woonde zij op een groot landgoed in Finland, waarzij als jong kind al, eenig idee kreeg van de misstanden onder de bevolking ep. nog op jonge leeftijd maakte zij zich los van al haar familiebanden, om zich ter bechikking te kunnen stellen van het volk ; alleen dit laatste had haar belangstelling en hiervoor moest alles wijken. Zij was degene, die de eerste vereeniging voor arbeidsters in Rusland, stichtte. Overal, waar zij kon, hield zij revolutionaire lezingen en het duurde dan ook] riiet lang, of haqr positie werd onhoudbaar ! Zij vluchtte over de grenzen en van toen af leidde deze vrouw een gevaarlijk en avontuurlijk leven, zich hier en daar bij de Partij aansluitend. Overal was zij gesignaleerd en haar leven bestond toen uit een aaneenschakeling van verboden redevoeringen, valsche passen, geheime bijeenkomsten, e.d. Ook in de Russische revolutie speelde zij een rol. Tijdens Kerensky's regime werd zij gevangen genomen, na diens val kreeg zij een plaats in de Sovjet-regeering, ook zij werd minister.

En Margaret Bondfield èn Alexandra Kollontay hebben geen gemakkelijke taak gehad, al waren de omstandigheden anders. Al liepen de karakters

van deze beide vrouwen zéér uiteen, dit hadden zij beiden gemeen: de wil tot het bereiken van hun ideaal: hulp en steun aan het volk.

De ééne met geduld, zakelijk en doortastend, de andere: medoogenloos, onvermijdelijk tot het doel!

Bandoeng.

De Afdeeling Bandoeng gedenkt Henriëtte Roland Holst ter gelegenheid van haar 70ste geboortedag op 24 December 1939.

Het bestuur was zoo gelukkig Mevrouw H. E. van der Gugten-Kammeraat bereid te vinden te spreken over leven en werken van onze groote Nederlamdsche dichteres Henriëtte Roland Holst.

Voordat aan de spreekster van den avond het woord wordt gegeven, wordt een korte agenda behandeld.

Aan het 100-ste lid wordt een boek van Peanl Buck als premie uitgereikt.

De presidente maakt melding van de registratie der vrouwen waarmee het Comité voorVrouwenarbeid in Mobilisatietijd spoedig een aanvang zal maken. De medewerking van allen is hiervoor noodzakelijk daar het Comité de lijsten met gegevens goed ingevuld hoopt terug te ontvangen.

De leden worden opgewekt tot belangstelling voor de politieke partijen, wat de plaats van de vrouw op de verschillende lijsten ten goede zal komen daar" iedere toetreding van een rechtschapene tot welke politieke partij ook, het peil van het politieke leven in den lande verhoogt", zooals een der vooraanstaande vrouwen in Holland het zoo juist uitdrukte.

Nu was het woord aan mevrouw van der Gugten voor haar rede over leven en werk&n van Henriëtte Roland Holst.

Zij vertelde hoe deze, onze grootste dichters in al haar werken blijk geeft van haar rijke, sterke persoonlijkheid. Spreekster zal trachten een beeld te geven van haar „zielegang" die men van dichtbundel tot dichtbundel kan volgen. Zelden zal men in de literatuur eein voorbeeld vinden van een zoo innig verband tusschen leven en werken als bij deze dichteres.