REACTIE TROEF

MODERNE SLAVERNIJ. De proef met het laten werken van werkloozen voor hun uitkeering zal worden uitgebreid. De uitkeering mag met ten hoogste 10% worden verhoogd. De werkloozen worden aldus verplicht het werk te aanvaarden, waarvoor zij worden aangewezen onder condities, waarop zij hoegenaamd geen invloed hebben. We herhalen onze vraag: wat is hier het verschil met slavernij?

RECHTSPERSOONLIJKHEID ONTNOMEN. Het gerechtshof te Amsterdam heeft het vonnis van de rechtbank te Alkmaar bevestigd, waarbij aan den Bond van minder marinepersoneel de rechtspersoonlijkheid was ontnomen.

STEUNVERLAGING. Ondanks de 50 812 handteekeningen van 55% der meerderjarige bevolking in Twente, verklaart de minister zich niet bereid de steunverlaging in Twente uit te stellen. Kennen de 50 812 nu geen andere middelen?

OOK AL „OPRUIING"? Naar de IRH.-persdienst meldt, heeft de justitie een onderzoek wegens opruiing ingesteld naar aanleiding van de volgende zinsnede in De Tribune van 6 Febr.: „Onze taak is het, deze proletarische legioenen, die in steeds afschuwelijker ellende dreigen te komen, te wijzen op den revolutionnairen uitweg. In een Sowjet-Holland zou al dit leed niet geleden behoeven te worden. Dit inzicht moeten wij steeds breeder en dieper in de massa brengen."

STOP ZE IN DE GEVANGENIS! Te Den lip is een arbeider in de werkverschaffing gearresteerd, die geen genoegen nam met een „loon" van ruim vier gulden en den baas zou hebben bedreigd. Hij is naar Amsterdam overgebracht. — W. B. B.

STEEDS WEER „OPRUIING". Tegen den communist Zuidersma, de zich maar vast in voorarrest bevindt, is vijf maanden geëischt wegens opruiing.

DE WEDERINVOERING DER SLAVERNIJ. Ook in Alphen a.d. Rijn worden werkloozen gedreigd met inhouding van steun, indien ze colporteeren met godslasterlijke of gezagsondermijnende lectuur. Tegen een werklooze is reeds ter zake proces verbaal opgemaakt. — Er heerscht in Nederland tweeërlei wetgeving: eene voor burgers en een andere voor arme werkloozen.

TOE MAAR! Op de huish. vergadering van de Vereeniging ter Bestudeering van Maatschappelijke Vraagstukken te Leeuwarden weigerden drie rechercheurs, ondanks herhaalde aanmaning van den Voorzitter heen te gaan. — Dat noemt zich handhavers van het recht, terwijl zij slechts rechtsverkrachters zijn.

gen te houden. Dat kan alleen de ledenvergadering. Deze heeft bij meerderheid van stemmen tot afscheiding besloten en daarmede was de afscheiding een feit. Dat is het eenige, waarmede wij te maken hebben. Al het andere is gezwam in de ruimte, niets dan een poging om in een vloed van woorden recht te praten wat krom is.

Dat H.E. op volkomen wettige wijze zich heeft afgescheiden, kan eenvoudig niet worden ontkend. Niet wij maken ons van de organisatorische aangelegenheden af, maar handelen volkomen organisatorisch, terwijl het optreden van de NAS.-federatie zeer onorganisatorisch is.

Inderdaad heeft De Jong het grootste respect voor wettige besluiten. Als het Bouwvak zich daarover verbaast, is dit alleen toe te schrijven aan het feit, dat de redactie van dit blad het verschil niet kent tusschen „wettig" en „wettelijk". Het besluit van H.E. was wettig, omdat het in overeenstemming is met de door de leden zelf vastgestelde statuten. Juist als anarchist en als anarcho-syndicalist sta ik op het standpunt, dat vrijwillig aangegane overeenkomsten trouw en eerlijk moeten worden nageleefd, ook al heeft men er nadeel van. Het vrijwillig aangegane contract is voor den anarchist heilig. De redacteur van Het öouwvak, de RSP.-er Roodveldt, staat echter op het standpunt van de dictatuur. Hij eischt voor zich, voor zijn partij, voor haar leiders het moreele recht op, anderen de wet voor te schrijven, te dwingen tot wat niet zij willen. In dat systeem past het inderdaad, dat men geen respect heeft voor hetgeen die anderen zelf zijn overeengekomen.

Het Bouwvak had eens een verklaring moeten geven van het feit, dat dezelfde leden, die op de huishoudelijke vergadering voor afscheiding van de Federatie stemden, later de verklaring van de Federatie onderteekenden in strijd met hun stem. Nu het blad dat verzuimt, zullen wij het wel doen. Voor de Federatie, die niet graag leden verliest, was het wettige besluit van H.E. tot afscheiding natuurlijk niet aangenaam. Als eerlijke arbeiders en revolutionnairen, als principieele socialisten hadden zij nochtans dat besluit moeten eerbiedigen. Ook voor hun andersdenkende mede-arbeiders, zelfs al loopen ze in den steun, hadden zij het recht moeten erkennen om zich naar eigen keuze en eigen overtuiging aan te sluiten bij de beweging, waar ze principieel thuis behooren. Dat heeft de Federatie niet gedaan. Zij heeft zich uitsluitend op het standpunt geplaatst, zooveel mogelijk zieltjes, zooveel mogelijk contributiebetalers tot eiken prijs in de NAS.-federatie te houden. En dat hebt gij, bestuurders dier Federatie, — ik herhaal het zeer nadrukkelijk en gebruik een zachten term — gedaan met onbehoorlijke middelen. Ik zal dat nu preciseeren en bewijzen door het artiKel van Het Bouwvak op den voet te volgen. Dan zal blijken, dat De Jong volstrekt niet verkeerd is ingelicht, maar nauwkeurig op de hoogte is.

Het Bouwvak vraagt, of De Jong weet, dat het Federatiebestuur de stemming al in gang had gezet voor de huishoudelijke vergadering, waar gestemd moest worden. Inderdaad weet De Jong dat. En hij weet nog veel meer. Hij weet ook, dat aan die stemming slechts één lid heeft deelgenomen, nl. kam. Vlaar. Deze Vlaar verklaarde dat hij lid van de Federatie wenschte te blijven. Maar, o ironie, deze Vlaar was een Amstelcommunist, die op verlangen van het Federatiebestuur zelf door H.E. geroyeerd zou worden.

Het Federatiebestuur had echter geen stemming uit te schrijven, nóch vóór, nóch na „de huishoudelijke vergadering, waar gestemd moest worden". Want inderdaad moest — zooals Het Bouwvak zelf schrijft — op die h.h. vergadering gestemd worden en nergens anders. Het Federatiebestuur poogde den organisatorischen gang van zaken in het honderd te sturen met het houden van stemmingen en het laten teekenen van verklaringen, waartoe het niet bevoegd was.

En nu uw middelen! Na afloop der h.h. vergadering, die tot afscheiding besloten had, zei Stricker op straat, dat wie voor deze afscheiding gestemd had, nu maar bij de syndicalisten steun moest halen. Dat was een intimidatie, een vreesaanjaging,

waartegen o.a. kam. Snaas onmiddellijk heeft geprotesteerd.

Bij de steunuitbetaiing op den volgenden ochtend riep Sprang van het Federatiebestuur, dat de leden, die steun wilden hebben, bij de Federatie en bij H.E. wilden blijven, eerst de verklaring moesten teekenen, dat zij bij de Federatie-Brederodestraat wilden blijven. Kam. Van Dijk heeft daartegen geprotesteerd en daarna heeft Sprang Helpt Elkander niet meer genoemd.

Gij bestuurders van de NAS.-federatie hebt menschen tegen hun wil, tegen hun overtuiging en in strijd met hun uitgebrachte stem bij u gehouden, omdat zij bevreesd waren, anders geen werkloozenuitkeering te krijgen. Gij hebt den steun misbruikt om de menschen te pressen. Dat is zeer onbehoorlijk en ik vind dat buitengewoon onsympathiek. Daarmede versterkt gij de arbeidersbeweging niet, daarmede verpest gij ze.

En nu ue punten a—e.

a. Er zijn geen leden uit H.E. uitgetreden, noch de helft, noch enkele tientallen. H.E. heeft bij meerderheid van stemmen besloten tot afscheiding van de Federatie. Helpt Elkander is aangesloten bij het NSV. Wie bij de NAS.-federatie blijft is automatisch geen lid meer van H.E. en verliest, zuiver zakelijk gesproken, alle aanspraken en rechten op H.E. of de eigendommen der vereeniging.

b. Zelfs dat was mij bekend.

c. Uit het bovenstaande is voldoende gebleken, dat niemand anders dan het bestuur der NAS.federatie zijn wil poogt op te leggen door het recht van een arbeider te ontkennen om zelf uit te maken, waarbij hij aangesloten wil zijn. Het royement is geen vreesaanjaging, maar een logisch uitvloeisel van de houding der leden, die bij de NAS.-federatie willen blijven en dus geen lid van de afgescheiden vereeniging H.E. kunnen blijven. Het royeerenjs geheel overeenkomstig de statuten geschiedt. En staat Het Bouwvak bijgeval op het standpunt, dat iemand bij de NAS.-federatie èn in H.E. te tegelijk kan zijn?

d. De kameraden van H.E. zijn inderdaad eens gaan praten met den ons bevrienden advocaat mr. Caland. Naar aanleiding van het optreden van het bestuur der NAS.-federatie met haar stemming en verklaring-teekening was er alle aanleiding van een deskundigen buitenstaander te vernemen, of een andere uitlegging of opvatting der statuten van

H.E. mogelijk was. Dit bleek niet het geval te zijn. Besloten is toen door onze kameraden de zaak in der minne te schikken en zelfs niet alles te eischen, waarop zij, juridisch gesproken, recht hadden. Dientengevolge heeft mr. Caland van kam. Zanen niet de uitlevering der kasmiddelen verlangd — waarop H.E. overigens zonder twijfel recht heeft — maar hem tot een bespreking uitgenoodigd.

e. Vervolgens zijn onze kam. Van Dijk, Homan en Snaas naar Zanen gegaan, bij wien het dagelijksch bestuur der nieuw gevormde groep aanwezig was. Dit bestuur wilde van een bespreking niets weten en speciaal Sprang stelde zich op het standpunt, dat de zaak in handen moest blijven van den advocaat Simon B. Stokvis, die inmiddels kam. Homan sommeerde binnen 3 dagen de verschillende secretariaatsbezittingen af te staan. Een poging van mr. Caland om met mr. Stokvis de zaak mondeling te bespreken, werd door dezen afgewezen. Men kan dus waarlijk niet zeggen, dat van onzen kant niet naar redelijk overleg is gestreefd. Wanneer Het Bouwvak nu van mij verlangt, dat ik mogelijk overleg zal vergemakkelijken, dan moet ik toch wel aannemen, dat de redactie van dit blad niet precies op de hoogte is van den gang van zaken.

Wij hopen nu, dat Het Bouwvak ronduit zal antwoorden op de volgende punten:

I. Is het niet waar, dat H.E. op volkomen wettige wijze heeft besloten, zich van de NAS.-federatie af te scheiden?

2. Was het organisatorisch van het bestuur der NAS.,-federatie dit wettige besluit te doorkruisen met allerlei — ik meen een drietal — „stemmin-

ln „De Syndicalist" van 24 Maart 1934 schrijft kameraad B. H. L. een en ander over Bedrijfsfederaties en de mogelijkheden daarvan.

In het artikel wordt de vraag gesteld, of we moeten wachten met den opbouw van de genoemde federaties tot den dag na de revolutie of dat We reeds onder het kapitalistische regime daarmede kunnen aanvangen.

Naar de meening van onzen kameraad is de öeginmogelijkheid reeds nu aanwezig: „binnen het kapitalisme zijn practische mogelijkheden aanwezig; echter", vervolgt hij, „met de vakvereenigingen, ook met de syndicalistische, kunnen wij dat niet doen."

Het is jammer, dat onze kameraad daar niet verder op ingaat, of moeten we de oorzaak van de groeibelemmering van de syndicalistische beweging zoeken alléén in het feit, dat de massa's in WestEuropa marxistisch zijn opgevoed?

Zeker is daarin een deel, en zeker geen gering deel van de huidige zwakte van de arbeidersbeweging te vinden, maar men zoeke ook in eigen rijen. Wanneer we, we zullen maar dicht bij huis blijven, in ons landje om ons heen kijken, dan zal het heel moeilijk ontkend kunnen worden, dat ook de libertaire beweging in niet geringe mate schuldig is aan de huidige zwakte van het proletariaat.

Het is nu zoo langzamerhand 16 jaar geleden, dat de wereldoorlog eindigde. Het zou de laatste oorlog zijn. Dat werd niet alleen in het kapitalistische kamp beweerd, (men spreekt daar altijd andere taal dan die bedoeld wordt), doch ook in de rijen der libertairen klonk luid de kreet omhoog „Dat nooit meer!"

Wat is er echter voor positiefs opgebouwd in de rijen der libertairen om deze leuze te verwerkelijken?

Moeilijk en zwaar was de strijd na den oorlog, niet in het minst door het opkomend bolsjewisme. Wat zien we echter? In paats dat de libertaire beweging in ons land zich door den krachtigen aanval van buiten genoopt gevoelde meer kracht in zichzelf te zoeken, door zich nauwer aaneen te sluiten, en door middel van deze nauwere aaneensluiting met meer kracht haar doelstellingen onder het volk

gen'' in den vorm van te onderteekenen verklaringen ~)?

3. Kan Het Bouwvak, dat eerder sprak van een referendum als hoogste beslissing, ons een referendumbiljet voorleggen van Helpt Elkander, welke organisatie toch zélf een referendum zou moeten uitschrijven, indien dit eenige waarde zou hebben.

4. Is net behoorlijk te speculeeren op de angst voor het verlies van de werkioozenuitkeering, om menschen in je organisatie te houden, die daarin krachtens hun socialistische overtuiging en inzichten niet langer behooren?

Deze categorische vragen eischen een categorisch antwoord!

Waarom we deze zaak zoo uitvoerig behandelen? Omdat zij een symptoom is van politiek bederf in de arbeidersbeweging zelf, een politiek bederf, waarvan wij iederen dag getuige zijn.

In plaats van principieelen strijd zien wij een streven om tot eiken prijs contributiebetalers te verzamelen. Azen niet de neutrale en de moderne organisaties op de leden van NSV. en NAS., die door regeerings- en patroonsdictatuur in hun bestaan worden bedreigd? Wordt door onze tegenstanders het verbod onzer organisaties niet met leedvermaak gezien? Houdt de moderne vakbeweging niet dank zij de werkloozenkas duizenden in haar greep, die anders weg zouden loopen? Moet ook het NAS. de door de regeering gereglementeerde en onder hare controle staande, helaas aan de vakorganisaties verbonden werkloozenkassen — dit naar het schijnt noodzakelijke, maar in ieder geval afschuwelijke kwaad — uitbuiten om leden vast te houden 3)?

Wij bestrijden het NAS., ook als zijn daarin talrijke Kameraden, die we sedert vele jaren kennen en met wie wij in velerlei opzicht hebben samengewerkt. Wij bestrijden het NAS., maar waarachtig niet om contributiebetalers voor het NSV. te winnen. Wij bestrijden het NAS., omdat de leiding grootendeels in handen is van voorstanders der dictatuur, van ex-aanhangers van Moscou en in ieder geval van aanhangers van het marxisme, van het gezagssocialisme. Wij bestrijden het NAS., omdat een waarlijk onafhankelijke vakbeweging vierkant stelling moet nemen tegen iedere politieke partij, tegen iederen staat, tegen parlementarisme en dictatuur om den strijd volledig te concentreeren op de directe actie. Wij bestrijden het huidige NAS. uit liefde voor het oude NAS., dat eens parlementarisme en gezagssocialisme verwierp, maar dat thans geen eigen principieel-politieke, geen syndicalistische doelstelling meer kent, omdat het de politieke doelstelling overlaat aan de politieke partij, aan „de eenige politieke partij, die het NAS. steunt", nl. de RSP., zooals de SDAP., ook als eenige politieke partij, het NVV. steunt. Daarom zeggen wij tot de waarachtige syndicalisten en anarchisten in het NAS.: Uw plaats is niet langer in deze, zich in vaagheid verliezende, door partijpolitici beheerschte en daardoor in de revolutie tot onderwerping en machteloosheid gedoemde vakorganisatie, maar in het NSV., de nederlandsche sectie der anarcho-syndicalistische IAA.

Zeker, wij bestrijden het NAS. Maar wij doen het principieel. En met open vizier.

Laten de NAS.-menschen zorgen van zichzelf hetzelfde te kunnen getuigen. Wij eischen ook van het NAS. de loyale erkenning van het recht van iederen arbeider om zich te organiseeren, waar hij krachtens zijn overtuiging thuis behoort.

'-') Reeds vóór de h.h. vergadering van H.E. werd gehouden, zond het Federatiebestuur een circulaire uit, die eindigde met de volgende door de leden in te vullen verklaring: „Ondergeteekende verklaart lid te willen blijven van de Land. Fed. van Bouwvakarb. in Nederland en „Helpt Elkander", als afdeeling daarvan te willen handhaven." Later werden aan de leden weer andere verklaringen voorgelegd.

:l) In de zooeven aangehaalde circulaire leest men: „Bovendien moet het wel heel onverantwoordelijk worden genoemd, dat in dezen ernstigen tijd van ontzettende werkloosheid, ook de uitkeeringen der leden op het spel worden gezet." Op den principieelen kant der zaak wordt zorgvuldig niet ingegaan.

te propageeren door vergrooting harer pers, door meer eenheid te brengen in de uitgave van brochures enz., bleef men evenver van elkander staan of hadden bestaande of nieuwe geschillen tot gevolg dat zij, die de beweging hadden kunnen dienen, steeds verder van elkander kwamen te staan, waardoor'de beweging verzwakte.

Als we onzen blik naar de enkele landen richten, waar de libertaire beweging invloed heeft en we zien dan, hoe de kameraden zich daar onderling verhouden, dan constateeren we dat zoowel in Spanje als in Zweden ook verschil van meening aanwezig is, da* ook daar persoonlijke meeningen soms heftig op elkander botsen, iets wat in elke levende beweging onvermijdelijk is, maar dat daarnaast in samenwerking kracht gezocht wordt. Gevolg is dat zoowel in Spanje als in Zweden practisch werk geschiedt onder kapitalistisch regime in de richting van het ideaal.

Over Spanje hoeven we niets te zeggen, ge weet dat anarchisten en syndicalisten het daar eens zijn wat de noodzakelijkheid van syndicalistische organisatie betreft, waardoor onze beweging daar een machtigen invloed onder het volk uitoefent.

Ook in Zweden begrijpt men dat samenwerking het gemeenschappelijk doel „De vrije mensch in de vrije maatschappij" nader brengt, ook daar zijn anarchisten en syndicalisten, trots onderlinge verschillen, aangesloten bij de syndicalistische organisatie, ook daar heeft de beweging, evenals in Spanje, een stevige pers, n.l. twee dagbladen naast verschillende andere uitgaven, op eigen drukkerij gedrukt.

En nu gaan we weer naar Nederland. Wat sprekers en het gehalte onzer pers aangaat, zijn we sterk, maar de pers is in omvang gering, en heeft daardoor een geringen invloed, die bij eenigen goeden wil tot samenwerking zeker heel wat grooter zou kunnen zijn.

Hoe het met de samenwerking gesteld is weet ge. Wat organisatie betreft kunnen we kort zijn. Een deel der libertairen is nog altijd in het NAS. Waarom?

Een ander, zeker niet minder belangrijk deel, stelt zich op het standpunt, dat in de revolutie de massa

helderziende wordt en de organen zal opbouwen noodig voor de nieuwe maatschappij. Dat is het hiernamaals-standpunt, waarover b. H. L. in zijn artikel schrijft.

Als we een en ander samenvatten komen we tot de volgende conclusie:

Zoolang de libertaire beweging er niet naar streeft> zich door samenwerking te versterken, heeft het weinig zijn, mijns inziens, over nieuwe organisatievormen, in dit geval bedrijfsfederaties te spreken; wat geeft mooie theorie, zonder nuchtere practijk-'' Het eerste kan je thuis in je eentje heel mooi opstellen, de practijk moet door de daad bewezen worden; in dit geval door duizenden.

Zeifs in een land als Spanje, waar de massa in beweging is, is het directe doel van den dagelijkschen strijd niet bedrijfsbezetting, maar het afslaan van aanvallen op het dagelijksche levenspeil; daaruit wordt in verschillende vormen de solidariteitsactie geboren, zooals het verhinderen van het ontslaan van mede-arbeiders om welke reden ook; het terugbrengen van werklooze arbeiders in de bedrijven, door zelf gekozen vermindering van arbeidstijd enz., enfin ge kent den strijd onzer kameraden daar. Door dezen heen en weer golvenden strijdkameraad, zal mijn inziens de drang tot bedrijfsbezetting geboren worden; niet uit den dooien geest, die hier heerscht en die door de verdeeldheid in de libertaire beweging nog wel bevorderd wordt.

Wij bezoeken vergaderingen, gaan slapen, stempelen, eten, lezen prachtige brochures van De Ligt, Constandse, De Jong enz. en gaan eens wat loopen. Pas als we ook in de libertaire beweging het belang en de noodzaak van organisatie of (en) samenwerking begrepen hebben, is mijn inziens de tijd daar om belangrijke zaken te bespreken.

Als slot zou ik er nog aan toe kunnen voegen, dat hij, die zich aan een ander spiegelt, zich zacht spiegelt. •

In onze pers gaat men nog al, en terecht, te keer tegen het kapitalisme.

Maar vergeet niet, dat het kapitalisme in den strijd voor zijn bevoorrechte positie het nut van samenwerking en organisatie begrijpt en toepast: op economisch terrein, op het terrein der menschenvernietiging, der Bloedige Internationale enz. De oorlogsvoorbereiding is af.

De pers wordt voor gezamenlijke rekening geëxploiteerd, waardoor de massa's steeds in de gewenschte richting gestuwd worden.

Regeeringen zijn vooruitgeschoven posten, die de traditie benutten en voortdurend contact hebben met de massa.

En als saus over het geheel zijn godsdienst en justitie niet te onderschatten.

Ziedaar kameraad de organisatie van den chaos. Zullen wij aldus samenwerken om óns doel te bereiken? BOUT

CITAX IN ALMELO

Grieven van een viertal taxi-chauffeurs

Bij den almeloschen taxi-ondernemer den heer Ruchtien, gevestigd Grootestraat 112, de bekende Citax, heerschen zonderlinge toestanden. Een viertal bij den ondernemer werkzaam zijnde taxichauffeurs hebben het werk gestaakt. Deza chauffeurs moesten werken niet tegen een vastgesteld loon per week, doch op provisie van 5%. Dit loon betaalt niet de ondernemer, doch de menschen, die voor hun genoegen een taxi nemen, 't Is wel eens voorgevallen dat een chauffeur menschen weg bracht, die niet betaalden. Dan moest hij den rit bijpassen uit zijn eigen zak. Een der chauffeurs vertelt een sterk staaltje van een loon, dat hij ontving voor een zestal ritten, door hem gemaakt naar Zwolle, 's Middags om 1 uur ging hij naar Zwolle's avonds om zes uur was hij weer terug. Hiervoor ontving hij de kapitale som van één gulden. Alzoo voor een heele week van 30 uren, ofwel 3 cent per uur.

Een ander geval! Een der chauffeurs ving met z'n werk aan op Zaterdagochtend om 8 uur. 's Zondagsmorgens om 3 uur moest hij naar Deventer, kwam om ruim half zes terug en hij had dus bijna 24 uur gewerkt. Hem overkwam een ongeluk op den terugweg, waardoor de auto werd beschadigdHij was in slaap gevallen. Daardoor reed hij tegen een boom. De baas, de heer Ruchtien, kwam zelf de situatie opnemen. Zijn eerste vraag was: Heb je ook sterken drank gebruikt? Maar hij zag over het hoofd, dat deze arbeider ruim 21 uur achtereen had gewerkt. Enkele dagen later vertelde de heer Ruchtien hem: Ik heb je de hand boven het hoofd gehouden. Was dit gebeurd bij een anderen ondernemer, je was allang op straat gezet.

U ziet, deze heer Ruchtien is de goedheid zelve.

Dezer dagen speelde zich een ander geval af bij genoemden ondernemer. Iedere chauffeur heeft j zijn eigen wagen. Van een der chauffeurs nu was de wagen stuk. Hierdoor raakte hij 14 dagen zonder werk, zonder één cent vergoeding hiervoor te ontvangen. Toen de wagen weer in orde was, wilde de ondernemer hem een anderen wagen geven, terwijl hij heel goed wist, dat die wagen niet i1"1 orde was (aldus vertelde hij mij), hetgeen geweigerd is door den betrokken chauffeur, die hierop zijn ontslag nam. Uit solidariteit hebben de andere chauffeurs ook hun ontslag genomen.

Deze grieven wilden de chauffeurs, die nu zonder werk zijn gekomen, bekend maken aan het autorijdend publiek van Almelo, opdat dit wete onder welke voorwaarden de chauffeurs der Citax te Almelo moeten werken. H. LAGELER

G. J. HAGER

H. J. J. HINSENVELC

L. J. JANSEN.

N.B. Dit artikel is geweigerd door het Twentscfre Zondagsblad. Daarom plaatsen wij het in De Syf dicalist.

—-

DITS & DATS

Geprezen door den tegenstander. Het gedurende de Paasei1' dagen te Utrecht gehouden congres der SDAP. heeft het gebied der landsverdediging ongetwijfeld een stap in °e goede richting gedaan. Wij constateeren het met vreugde- |

— N. R. Ct. 3 April 1934.

Hartelijk welkom! Wij juichen de keuze van den nieuW61! Partijvoorzitter der SDAP., den heer K. Vorrink, die vo°

zeer rechtsch doorgaat in de roode gelederen, van harte toe'

— Het Liberale Weekblad van 28 Maart 1934.

BEDRIJFSFEDERATIES EN