29ste JAARGANG ZATERDAG 28 JANUARI 1922 Wo- 4

' ■ – ■• V – • i . . . 1" ï'. '

aicckblafl un den Elaetneenen Rederlandschen meiaalbewerkersbond.

Kennis Is macm, Eenheid kracht.

» ! – Arbeiders aller Landen Vereenigt U.

REDACTEUR: G. VAN DER HOUVEN Adres van Redactie en Administratie: Hemonylaan 24, Amsterdam ■ ■. ' Telefoon Z 6175 ■ 1 *

ABONNEMENT: Bij vooruitbetaling per Jaar....... f 1.50 Voor Buitenland verhoogd met port* Losse nummers ............ 0.03

Stukken van algemeenen aard moeten uiterlijk Maandags, Bondsnieuws en Adveitentiëh Woensdagsmorgens zijn ingekomen.

ADV EKTEN TIEN: dewone aavertentiën .... per regel f 0.80 Aanvragen voor personeel •• • > » ,0.20 Afdeelingsad verten tien . .• • • • • ,0.20

OPLAAG 26100 Ofricièele Mededeelingen. Deze week wordt het contributiezegel op de 4e week in het Bondsboekje geplakt. * * * Wij verwijzen onze leden van de afdee= lingen DORDRECHT, VEENDAM en WINSCHOTEN naar dein dit nummer voorkomende advertentiën. Overeen middel tot verlaging der productie-prijzen. In dagen van malaise, in het algemeen in tijden van achteruitgaande conjunctuur, moet de vakorganisatie met de veranderde omstandigheden ernstig rekening houden. En indien zij dit al zou willen nalaten, geen rekening dus zou willen houden met de veranderingen, zoo staat dit toch wel vast, dat de veranderde omstandigheden ondanks alles, haar ineen dwangpositie plaatsen, haar dwingen tot verzetten van de bakens bij het verloopende getij. Eischen stellen tot verbetering van de arbeidsvoorwaarden is niet mogelijk in tijden als we nu beleven. Daarmee is niet gezegd, dat wij als vakorganisatie nu geen werk aan den winkel hebben. Het tegendeel is het geval. De ondernemers geven ons handen vol werk in verband met hun streven om de ongunstige bedrijfsresultaten voor een zoogroot mogelijk deel op de arbeiders af te wentelen en daarnaast wordt er maar al te veel arbeid vereischt om het lot van de stèeds talrijker wordende werkloozen zooveel mogelijk te verzachten. Maar niet alleen de werkwijze wijzigt zich met de veranderde conjunctuur. Ook wat aanwending van de middelen betreft hebben we met de tijdsomstandigheden te rade te gaan en dienen wè iedere nieuwe situatie op zichzelf te beschouwen en onze houding er naar te richten. Voor ons was er zulk een nieuwe situatie gekomen, toen duidelijk werd, dat onze tegen de loonsverlaging aangebonden strijd niet het gewenschte resultaat zou brengen. Daaruit is voortgevloeid dat we bij de onderhandelingen met den Metaalbond een poging deden om inplaats van verlaging der loonéri een ander middel aan te geven, waardoor voor beide partijen een bevredigende oplossing werd geboden. Wij willen hier nader ingaan op dat aangegeven middel, omdat er van zekere zijde een demagogisch spel mee gespeeld is. Het argument van de werkgevers was, dat op de huidige wijze niet kon worden voortgegaan niet alleen en uitsluitend tengevolge van Duitsche concurrentie, maar ook die,, welke ons momenteel door andere landen wordt aangedaan. In ieder geval was hun verwachting, dat door daling van de productieprijzen de opdrachten zouden vermeerderen. Wij zijn nog altijd van meening dat, alhoewel ook wij moeten erkennen, dat een verlaging van de productieprijzen noodzakelijk is, het door de ondernemers aangegeven middel niet het beste en meest afdoende is. We laten nu in het midden of de financieele toestand der meeste ondernemingen niet van dien aard is, dat zij vrij gemakkelijk gedurende eenigen tijd met verliezen

kunnen werken, na de jaren waarin de winsten ruim gevloeid hebben. We laten daarom die vraag buiten bespreking, omdat het ons heel weinig baat geeft. Voor een groot deel zijn die winsten weggevloeid inde zakken van de aandeelhouders, commissarissen etc. en een deel, in vele gevallen een te gering deel, is voor den kwaden dag gereserveerd. Of wij nu al argumenteeren, dat wij geen verantwoording hebben te dragen voor een minder goede of zelfs averechtsche bedrijfspolitiek en dat de aandeelhouders maar met minder of in ’t geheel geen winst zich moeten tevreden stellen, daar zijn we momenteel niet mee gebaat. We beschikken nog niet over voldoende macht om inzake de arbeidsvoorwaarden ons volledig te laten gelden en daarmee rekening houdende is het pure nonsens om ons zelf maarte verbeelden, dat we inzake winst en winstverdeeling iets in de melk te brokkelen hebben. We hebben dus, rekening houdende met onze positie, te overwegen wat, gegeven die positie, voor ons mogelijk en bereikbaar is; Deze en andere overwegingen hebben ons er toe geleid dat wc, om aau het streven van ■ de werkgevers naar verlaging van productiekosten tegemoet te komen tegenover hun maatregel tot verlaging der loonen die van productie-vermeerdering hebben aangeprezen als een beter en meer af doend middel. Eenerzijds was daarmee een teruggang van het levenspeil der arbeiders te keeren en het, beoogde doel zou toch te bereiken zijn geweest. Het door ons aangegeven middel was er niet op gericht om den ondernemers een extra voordeel te bezorgen, maar om den arbei'ders een verlaging van de loonen te sparen. Wij willen onze meening niet onder stoelen of banken schuiven en ronduit erkennen, dat er met intensieven arbeid voordeelen zijn te bereiken, die aan de andere zijde de arbeiders niet zullen schaden en zeker niet in dien zij bewust zijn, dat alleen daardoor een loonsverlaging is te ontgaan. Ongetwijfeld is er arbeid en zijn er arbeidsmethoden, waarbij alles er reeds uitgehaald is en een verdere productieverhooging tot de onmogelijkheden behoort. Maar hiertegenover staat dat in talloos vele gevallen de intensiviteit kan worden opgevoerd en zeker zou dit het geval geweest zijn, indien de arbeiders hadden te kiezen tusschen het één of het ander. De werkgevers hebben evenwel geweigerd in ons, voorstel te treden en dat op zichzelf is wel het beste bewijs dat vanuit ons standpunt bezien, het middel voor de arbeiders niet slecht was. Want de werkgevers willen eigenlijk twee dingen. Zij willen primo: verlaging van de loonen, secundo: meerdere arbeidsprestatie en zij zijn van oordeel dat dit laaste ook bereikbaar is zonder de medewerkig zelfs van de organisaties. Die de notulen van de beide conferenties met den Metaalbond goed door leest, zal bemerken, dat zulks niet onduidelijk gezegd is. De Metaalbond wilde van ons voorstel niets weten, de Federatie evenmin, zoo zien we dat ongewild de twee uitersten elkander naderen. Wij betreuren het inmiddels dat de Metaalbond ons voorstel heeft afgewezen. Aangenomen dat het den ondernemers zou

gelukken om onder voor de arbeiders ongunstige omstandigheden en door tal van drastische maatregelen een meerdere productie te bereiken, kan dit toch niet anders dan van tijdelijken aard zijn. Datgene wat met geweld zal zijn verkregen, zal weer verloren gaan zoodra de omstandigheden zich wijzigen.Het voorstel onzerzijds gedaan was practisch en een ernstige proef waard geweest. Het zou den arbeiders loonsverlaging hebben bespaard, der productie geheel ten goede zijn gekomen en van duurzame beteekenis zijn geweest. Het is een middel, door ons aangegeven, vrucht van de dwangpositie, waarin wij ons bevinden en niet anders dan een poging om in die positie het belang van de arbeiders naar beste weten te dienen. VAKGENDOTEN! Sluit i| aan bij den Aig. Ned. Metaalbewerkersbond De toestand te Rotterdam. Bij het beëindigen van den strijd is overeengekomen, dat alle stakers zooveel mogelijk direct weer te werk zouden worden gesteld. De verwachting van het bestuur van den Metaalbond was, dat de werkgevers niet onmiddelijk alle arbeiders weer zouden kunnen plaatsen en dit gold vooral voor die bedrijven, waar „reparatie” de hoofdzaak was. Wij zijn thans 14 dagen na het beëindigen van den strijd en hebben nu eenig overzicht over de werkhervatting. In het algemeen willen wij direct opmerken, dat het aantal werklieden, dat niet onmiddellijk te werk is gesteld, ons niet is tegengevallen. Ook op de manier, waarop de werkhervatting georganiseerd was door de groote bedrijven, kan onzerzijds geen aanmerking gemaakt worden. Het best was alles in orde aan de Mij. Feijenoord, waar direct alle arbeiders hun gewone werkzaamheden weer konden hervatten. \ Natuurlijk is niet alles botertje tot den boom. Eenige bedrijven als de werf Maasdijk en de andere afdeeling aan den Keileweg van Kuy en Vander Ree, Van Berkels Patent aan den Keileweg, P. Smit en de A. P. C., lieten een aantal arbeiders buiten de poort, met de uitgesproken bedoeling ze niet meer aan te nemen, omdat er bezuinigd moest worden. Daarbij zat echter hier en daar wel een andere bedoeling voor en bleven er arbeiders buiten de poort, die, als ze zich bij anderen gingen melden en daar meedeelden bij wie ze gewerkt hadden, de boodschap krijgen: Wij mogen u niet aannemen. Wij hebben niet verwacht, dat alles binnen 14 dagen overal passend en sluitend gemaakt zou zijn.

Veel wat er echter in die 14 dagen zich als stuitend en scheef voordeed, is in dien tijd opgelost, en wij hopen dat ook de andere gevallen, die wij nu nog hebben, en waarover wij ons met het afdeelingsbestuur van den Metaalbond in verbinding hebben gesteld, in orde zullen komen. Op dit oogenblik hebben wij nog ongeveer 800 menschen buiten de fabrieken. Dit zijn niet alle hulpkrachten, daar zijn ook een flink aantal eerste klas plaatwerkers, gereedschapmakers, bankwerkers en andere vaklieden bij. Behalve deze menschen, die tot de niette-werk-gestelden behooren en waarvan een belangrijk deel zich wel als voor goed ontslagen kan beschouwen, hebben wij inde metaalindustrie een vrij groot aantal werkloozen. De vraag doet zich thans voor, wanneer door de werkgevers aan de Arbeidsbeurs werklieden gevraagd worden, voor welk loon er dan werk aanvaard moet worden. Moet een metaalbewerker, die 80 cent per uur verdiend heeft en er wordt hem werk geboden door de Beurs voor 60 cent per uur, dit werk aanvaarden ? Wij meenen, dat wijde arbeiders moeten adviseeren, geen verdere loonsvermindering, dan die overeengekomen is met den Metaalbond, te aanvaarden. Het zal echter goed wezen, dat ook met den Dienst der Werkloozenverzekering overeenstemming daarover verkregen wordt. * * • Behalve de loonsverlaging die de uurloonen raakt, komen thans ook de tariefverlagingen los. Bij het bekende besluit van den Metaalbond om de loonen te verlagen, was tevens de evenredige tariefverlaging aangekondigd. Wij kunnen ons dezen gedachtengang bij de werkgevers indenken, en, ofschoon het ons niet lief is, hebben wij toch wel zooveel vertrouwen inden gezonden kijk die de werkgevers zelf op de beteekenis van de tariefverdienste hebben, dat die tarieven altijd hoog genoeg zullen blijven om een fatsoenlijk percentage over te verdienen. Zonder dat heeft het tariefwerk’ geen zin. Anders is het echter op fabrieken waar als regel boven het uurloon, wat dan gewoonlijk lager is dan bij andere ondernemers, een vast bedrag aan tarieftoeslag wordt betadld. Wanneer deze geheel of gedeeltelijk wonit ingehouden, zooals dit thans bij enkelen geschiedt, dan beteekent dat een onmiddellijke loonsverlaging, waaraan door de betrokken werklieden niet ontkomen kan worden. Dit geschiedt thans door de heeren Kuy en v.d. Ree voor zoo goed als het geheele personeel. Dat beteekent voor die menschen een nieuwe loonsverlaging, waarmee wij natuurlijk niet accoord kunnen gaan en die ook in strijd is met de afspraak. lets dergelijks wordt thans ook gedaan door andere werkgevers, die vaste toeslagen voor gemis aan tariefverdienste voor bepaalde categoriën van werklieden inhouden. Wij hopen, dat de werkgevers van deze , wijze van bezuinigen in ieder geval zullen terugkomen, C. O,