Dat er werklust onder de leden bestaat bleek ook na da inleiding van v. d. Born betreffende de gevoerde actie voor meer Vacantiedagen voor het personeel werkzaam bij ,,Philips” en het daaraan verbonden betoog: „Hoe versterken wij ons ledental”. De voorbereidende maatregelen voor een intense propaganda zijn besproken. , Kameraden, nu ook gekomen tot de daad. GRONINGEN. (A. W.) Staking bij de firma J. Koster te Qideon. in een van onze vorige nummers hebben wij een en ander medegedeeld over deze actie. Een looneisch Was gesteld van 10 pCt. verhooging van de Uurloonen boven 40 cent per uur en van 15 pCt. voor de uurloonen beneden 40 cent Per uur. Daarnaast werd voorgesteld een vacantieregeling van 5 dagen per jaar en verbetering van de reeds bestaande ziekteregeling. Op onze brieven ontvingen wij geen antwoord, ook niet na nerhaald aandringen. Omtrent de redenen daarvan tastten wij in het duister. Thans hebben we vernomen dat het niet ontvangen van antwoord geweten moet worden aan het feit dat onze eischen geen antwoord waard waren, omdat ze te hoog waren en onaannemelijk. Wij stellen vast dat hier een gelegenheidsargument gezocht is. In een van de laatste maanden van 1525 voerden we ook een actie bij de firma Koster, ’t Ging toen over doorbetaling van een uur loon wegens verkorting van werktijd, doorbetaling van de feestdagen en invoering van een ziekteregeling. We meenen ons te herinneren dat ook toen de heer Koster onze brieven onbeantwoord liet. Toen kon men toch moeilijk beweren dat onze eischen overdreven waren. Daags, vóór afloop van het gestelde Ultimatum, hadden we nog een bespreking met den heer Koppius, den secretaris van de Patroonsvereeniging. Daaruit is opschorting van het ultimatum voortgevloeid, zulks om de mogelijkheid open te houden dat nog een oplossing langs vredehevenden weg zou worden gevonden. Wij stellen ons voor de volgende week meer in bijzonderheden op deze kwestie terug te komen en volstaan thans met mede te deelen dat de heer Koster alleen bereid Was de ziekteregeling wat beter toe te Passen. Over loon en vacantie is niet gesproken. Men heeft het zelfs niet eens de moeite waard geacht om ons opnieuw voor bespreking te noodigen. Waar de zaken zoo stonden meende het Personeel een daad niet langer te moeten Uitstellen en is j.1. Maandag in staking gegaan. Niemand bleef aan ’t werk. Er *>jn bij dit conflict in totaal 71 man berokken, waaronder 16 personen van 18 laar en jonger. Alleen de R.-K. Bond is er met één, de moderne Fabrieksarbeidersbond met twee eden bij betrokken. Het geheele personeel ‘s overigens bij ons vereenigd of volgt in mk geval onze leiding. Reisindrukken. in. Den yplgenden morgen reeds bijtijds Waren wij uit de veeren en zorgden wij op 'et afgesproken uur op het afdeelingskanoor van onze Duitsche Zusterorganisatie Aanwezig zijn. j. Prompt half negen werden we door eenige Duitsche bestuurders voorgesteld aan den Voorzitter van den bedrijfsraad der Firma Krupp. Men deelde ons mede dat deze voorzitter tevens lid was van onzen Duit®chen Metaalbewerkersbond. Trouwens op 'edere fabriek, die wij in den loop onzer Pcursie bezochten, zoowel te Duisburg, bij he „Demag”, als te Berlijn bij Loëwe, Bor®'g en de A. E. G., trof het ons steeds weer jjat de voorzitter van den bedrijfsraad ook 'd was van onzen Duitschen Bond. Een korte wandeling van een tien minuten macht ons weldra tusschen geweldige ge“ouwen-complexen, langs lange straten Waarin de fabrieksgebouwen als stapeldoonetjes naast elkander stonden gerijd. I , Opvallend was bij alle triestheid van aanmik, de orde en netheid die wij constateerden. Het bedrijf van Krupp is dermate inge®mid dat het vrijwel onafhankelijk van alles de producten van „meetaf” kan fabriceer<m. Onze wandeling door de „Kruppsche Graten” voerde ons langs de kolenmijnen, gasfabrieken en hoogovens, langs staal- en ‘izergieterijen, alle bedrijven van een omvang als wij hier in ons land niet kennen. Van oorlogsindustrie is thans geen sprake meer en op deze plaats, waar tijdens den m>rlog de „dikke Berta’s” werden gebauwd, smeed men nu het stalen ploegpaard. Krupp’s fabrieken zijn omgebouwd voor Vredcswerk; alle denkbare artikelen tot kasregisters toe, worden er thans vervaardigd, j Dat het bedrijf echter op lange na nog ‘

LEIDEN. (H. J. B.) In onze j.1. gehouden ledenvergadering zijn enkele punten besproken welke het noodzakelijk maken dat zij nog eens in ons vakblad worden herhaald, omdat nu eenmaal tot onze spijt een groot deel van onze leden de vergadering niet bijwoont en dus van het gesprokene en de genomen besluiten niet op de hoogte is. In de eerste plaats is aan de orde geweest het aanbieden van onze zegels voor het Troelstra-Oord, welke zegels niet voldoende door onze leden worden gekocht. Het wil er bij het bestuur niet in dat niet een groot deel van onze leden in staat zou zijn een of meerdere zegels voor het Troelstra-Oord te koopen. Wij zeggen meerdere zegels, omdat wij nu eenmaal rekening moeten houden met onze werklooze leden, waarbij er volgens onze meening zijn, die niet in staat zijn het zegel te koopen en maar precies genoeg hebben om te kunnen blijven leven. De werkende leden houden het ons dus ten goede, dat wordt verwacht dat door hen meer dan een zegel wordt gekocht. Ook is besproken dat nog zoovele jeugdige arbeiders buiten de organisatie staan, waarbij het bestuur overtuigd is dat, indien onze leden wat meer het nut van organisatie bij deze jeugdige arbeiders bijbrachten, deze zeker tot onzen Bond zouden toetreden. Het bestuur is echter van plan deze zaak zoo spoedig mogelijk met onze leden, die daarvoor in aanmerking komen te bespreken en maatregelen te nemen die er toe kunnen leiden dat de jeugdige arbeiders eens aan huis worden bezocht om langs dezen weg een poging te doen. hen lid te maken van de organisatie. Nu nog een enkele mededeeling wat betreft het vertrek van onzen voorzitter J. Loekenbach naar Rotterdam, welke door werkzaamheden genoopt is geworden daarheen te gaan. In onze ledenvergadering werd met veel waardeering gesproken over al hetgeen hij voor afdeeling en voor den Bond in het algemeen heeft gedaan, waarbij de ledenvergadering den wensch uitsprak dat het hem en zijn gezin goed mag gaan. Daarom zeggen wij nogmaals van deze plaats namens de afdeeling Leiden, Jan, het gaat je uitstekend I HILVERSUM. Nedcrl. Seinfoestellen» fabriek. (Corr.) Sedert drie a vier maanden worden onder leiding van een bedrijfsleider van Philips’ Gloeilampenfabriek te Eindhoven in onze fabriek belangrijke wijzigingen in ’t bedrijf doorgevoerd. Arbeidsmethoden worden verbeterd en de fabriek aanmerkelijk uitgebreid. Met groote belangstelling slaan wij dit alles gade, te meer daar er, wat de verbetering der arbeidsmethoden aangaat, inderdaad belangrijke dingen zijn tot stand gebracht. De productie in de stanzerij werd nagenoeg verdubbeld, die der gelijkrichters belangrijk opgevoerd. Wij meenen te weten niet op vredeswerk is ingesteld en het veroveren van de macht om de half- en heelfabrikaten niet zoo vlot gaat, bewijst ons het aantal tewerkgestelden. De voorzitter van den bedrijfsraad deelde ons mede dat op het oogenblik „slechts” 27.000 arbeiders werkzaam waren. Inderdaad, wanneer mèn weet dat voorheen met 60.000 arbeiders dit bedrijf op volle kracht werkte, dan teekent dit de moeilijkheden waarmede men te kampen heeft. Begrijpelijkerwijze informeerden wij ook eens hoe het met de organisatie onder het personeel stond. Dat was wel eens beter geweest en beliep voor wat de moderne organisatie betrof een 5000-tal. Opvallend en teekenend voor den geest is wel het feit dat in den fabrieksraad de overgroote meerderheid der leden toch wordt gekozen uit leden van onze Duitsche zusterorganisatie. Een algemeene staking onder dit perso- ! neel had, zoo vertelde men ons, nog nimmer plaats gehad. Ja toch, éénmaal, herinnerde zich de voorzitter, ’t Was tijdens de ,,Kapp Putsch”, toen de Duitsche Republiek in gevaar verkeerde, In die bewogen dagen lag gedurende 3 dagen alle arbeid bij Krupp stop. Inmiddels bereikten wij al informeerende het doel van onzen tocht naar Essen, n.1. het groote gebouw waarin gevestigd de vakschool van Krupp. Van het innerlijke van het bedrijf kregen we niets te zien. Hadden wij daartoe den wensch te kennen gegeven, dan waren wij daartoe in staat gesteld, maar . . , hoe gaarne ook, de tijd noopte ons tot beperking. Met groote erkentelijkheid denken wij terug aan de uiterste voorkomendheid waarmede de ingenieur, belast met de leiding van de vakschool, ons ontving en te woord stond. Zonder ons op deze plaats te verdiepen in de vele technische en theoretische voorlichting, zij het genoeg, op te merken dat gedurende ongeveer 5 volle uren én de

dat de verbetering der arbeidsmethoden : tevens tot gevolg heeft gehad, dat er met ' het stukloon, over het geheel genomen, 1 meer kan worden verdiend in die afdeelingen. Wij verwachten, dat die meerdere veri diensten van blijvenden aard zullen zijn, omdat bij de vroegere arbeidsmethoden de loonen beslist onvoldoende waren. De directie zegt voor goede loonen te zijn ; hetzelfde is ook onze meening en we verkeeren dus in goed gezelschap. Wanneer dus in Juli a.s. de tarieven voor bovengenoemde afdeelingen herzien worden, hopen wij, dat de directie zich haar standpunt zal herinneren. Het zou dan tevens aanbeveling verdienen voor die tariefsherziening overleg te plegen met de organisaties omdat er dan wellicht resultaten worden bereikt, welke naa* beide zijden bevrediging scheppen. Het wil ons voorkomen, dat er ten opzichte van het overleg met de organisaties nog wel het een en ander verbeterd kan worden. De instrumentmakerij werd eenigen tijd terug verrast met de mededeeling, dat deze afdeeling in haar geheel over moest gaan werken van Maandag tot Vrijdag met één uur per dag. De overwerkvergunning was er reeds en wees uit dat deze geldend was tot 23 Juli a.s. Een belangrijk deel van den zomer dus. Dat zat de menschen niet erg dekker en na een gehouden vergadering met dat deel van het personeel bleek, dat men deze zaak in handen wenschte te geven van de organisaties. Bij het onderhoud, dat naar aanleiding daarvan tusschen de directie en de organisa. ties plaats vond, maakte de directie de opmerking, dat er reeds eenigen tijd door arbeiders werd overgewerkt, zonder dat er klachten waren gekomen. Wij weten niet of de afdeel ingschef daar ook zoo over oordeelt, maar wij hebben den indruk, dat het personeel het slechts noode doet. Doch het verzet tegen d i t overwerk had nog een anderen grond. Het is ons bekend, dat bij j Philips in Eindhoven de 48-urige arbeids| week een ongekende weelde is en dat daar regelmatig minstens 52 uur per week wordt gewerkt. Nu zijn er 6 arbeiders uit de Philips’ fabriek naar Hilversum overgeplaatst. Deze arbeiders deelden mede voor goed naar hier te zijn gekomen. Deze mededeeling is in tegenstelling met de mededeeling der directie, welke verklaarde, dat er 6 arbeiders geleend waren. Kan de j directie dan misschen verklaren waarom I aan die 6 menschen door de Philips’ fabriek een getuigschrift werd uitgereikt ? Om nu geen loon te derven doordat in Hilversum 48 uur gewerkt wordt, kregen zij in Eindhoven de toezegging, dat ze in Hilversum ook 52 uur mochten werken, want, zei men, daar gaan ze ook 52 uur werken. Dit werd onzen werklieden meegedeeld en daar zit nu de kneep heeren. Waar Philips zulk een grooten invloed blijkt te hebben inde Seintoestellenfabnek en waT I bekend is dat er bij Philips practisch geen | 48-urige werkweek bestaat, daarbij de medodeeling als boven gedaan, is het üeusch met te verwonderen dat de menschen in beweingenieur én de bedrijfsraadsvoorzitter met „Jobsgeduld” ons steeds weer alle mogelijke door ons gestelde vragen beantwoordden en ons inde werkplaatsen der jongens j hebben rondgeleid. Na afloop van ons bezoek aan de fabrieks- | school trof ons een aardige attentie van den bedrijfsraad van Krupp. Ineen der gebouwen werden wijdoor onze leidslieden binnengeleid en troffen wij ineen eenvoudig ingericht lokaal een 12- , tal leden van den bedrijfsraad bijeen. Een aantal stoelen werden fluks bij- j geschoven en alras zaten we met onze Duitsche vrienden ineen druk vraaggesprek | over en weer terzake allerlei op sociaal en j economisch terrein. Wat doet je dat als Hollander toch wonderlijk aan, zoo midden inde fabriek ineen eigen kantoor van de arbeiders, waar de propagandaplaten van de organisatie je aandacht vragen en je met de door arbeiders uit het bedrijf gekozen kameraden rustig en onbeperkt „een boompje” kunt opzetten. Laat ons afspreken „volmaakt” is het bedrijfsradensysteem nog inde verste verte niet, maar ik doe het er voor als we in Holland alreeds zóóver waren. Een waarlijk niet onbeteekenend stuk ; medezeggenschap heeft de Duitsche arbeidersklasse hiermede op de bourgeoisie veroverd. Onze maag begon te jeuken en na een uurtje conversatie met onze makkers zoch- | ten wij het „Gewerkschaftsgebaude” weer eens op om onze innerlijke restauratie niet j te vergeten. j Op onze wandeling daarheen wees men ons nog het groote „Krupphotel.” Stel u voor lezer, een gebouw als het „Amstelhotel” te Amsterdam, speciaal bestemd voor logies voor ieder die zaken komt doen met de firma Krupp. De indruk, dien wij van dit bedrijf hebben gekregen, is een onvergefelijke en j grifde in ons het beeld, der groot-kapitalis-

Troelstra-Oord. Dit hoekje is bestemd voor publicatie van die afdeelingen, die al hun Troelstra-zegels hebben verkocht: Voorburg ... 30 stuks f 7.50 Zalt-Bommel . , 36 „ – 9. Zaandijk. ... 47 „ – n.75 Van 20 tot 25 Juni: Eindhoven m „ » 51 m – 12.75 Wie volgt? ging komen. Zij willen niet meer afwijken van den na veel moeite en strijd verkregen arbeidstijd en wij weten dat het hun ernst is. De directie heeft medegedeeld aan de organisaties dat het overwerk slechts zal geschieden zoolang het noodzakelijk is. Wij nemen daar nota van, het kan aller-' minst in onze bedoeling liggen het bedrijf in moeilijkheden te brengen. De 48-urige werkweek dient echter gehandhaafd te blijven. Wij zijn bereid daaraan ten yolle mede te werken. NIEUW-LEKKERLAND. (P. de ƒ.) Dinsdag 21 Juni j.l. is onze bondsmakker B. v. Zessen naar zijn laatste rustplaats overgebracht. Namens onze afdeeling waren aanwezig G. de Kraaij en P. de Jong. Onze voorzitter G. de Kraaij sprak namens de afdee-Img een korte rede uit inde woning, waarbij hij achtereenvolgens tot de bejaarde weduwe, kinderen en andere familieleden, voorts tot bondsmakkers, medestrijders "en alle belangstellenden, het woord richtte, om ten slotte inden geest onzen kameraad toe te spreken. Op de begraafplaats aangekomen trad onze voorzitter nogmaals naar voren, waarna hij woorden van dank richtte tot onzen overleden bondsmakker en eindigde met een „vaarwel kameraad”. De oudste zoon van onzen overleden bondsmakker dankte voor de gesproken woorden en betoonde belangstelling. Diep onder den indruk verlieten daarna de familieleden den doodenakker. ♦ * Het ligt inde bedoeling om met zooveel mogelijk modern-georganiseerde arbeiders op 10 Juli naar Breda te trekken. De reisgelegenheid zal nog door ’t bestuur ! worden uitgezocht, n.l. of wij per auto of met den extra trein van Dordt zullen gaan. De kosten zullen zoo ongeveer f 2 worden. Komt vrienden, laten wij ook met een flinke groep metaalbewerkers optrekken naar Breda. Geeft u zoo spoedig mogelijk bij de besturen op. ROTTERDAM. (J. W.) lets over de rechten vaneen metaalbewerker. „F eestdage n”. Aan de werklieden zal worden betaald op Nieuwjaarsdag, zen Paaschdag, zen Pinksterdag, tische bedrijfsconcentratie, door Marx ons wetenschappelijk voorspeld. * ♦ ♦ ; Het opgedragen werk was met ons bezoek aan Krupp voor den eersten dag ten einde; de tweede etappe onzer reis voerde ons naar Duisburg voor een bezoek aan de „Demag”. Echter deze directie kon ons eerst Woensdag ontvangen en besloten we van Maandag op Dinsdagnacht nog te Essen te vertoeven om Dinsdagmiddag naar Duisburg af te reizen. Den avond brachten wij met onzen vriend Schelhammer en z’n vrouw door in een schouwburg, waar een geestige operette onze lachspieren in beweging bracht. Als bijzonderheid vermelden wij hier nog dat in dezen schouwburg een prachtig stuk stucadoorswerk, aangebracht boven het tooneel, ons oog trof. Rijk versierd met engelen, maar een handdik belegd met roet uit de fabriekschoorsteenen geleken het wel nikkertjes. Op onze vraag waarom dat nu niet schoongemaakt werd, kregen wij ten antwoord: Och, waarom zouden wij dat doen. Is het vandaag schoon, overeen paar dagen ligt het roet er weer duimen dik op. Ineen stad, waar rook en smook zoo de atmospheer verpest, vertoef je niet langer dan noodig is en dus vertrokken wijden volgenden middag reeds intijds naar Duisburg. Met een „Auf Wiedersehen”, door ons met een dito beantwoord en onder de toonen van de jengelende electrische piano, die ons ai aardig met z’n steeds terugkeerende zelfde deuntjes had verveeld, namen wij afscheid van den dikgebuikten waard, van wien wij gedurende anderhalven dag de gasten waren geweest. Eenige oogenblikken 1 ater hadden we Essen vanaf het perron vaarwel gezegd en voerde de sneltrein ons met een goed half uur Duisburg binnen. (Wordt vervolgd.)