W erkl oos-Malaise. De toestanden op arbeidsgebied inde wereld zijn critiek. Rond heel de wereld geeselt de „malaise” de arbeidersgezinnen op schrikwekkende wijze. De „malaise” in het leven geroepen dooreen gewetenloos stelsel, drukt diep haar stempel op handel en industrie, houdt millioenen arbeiders in haar wurgende greep gevangen. De „malaise” is moorddadiger dan de wereldoorlog was, omdat landen, die toen van de oorlog „vrij” bleven, nu niet vrij zijn van deze moderne pest! Vragen degenen die de schuld zijn van al deze ellende zich nu wel eens af of de millioenen kinderen, wier jeugd aan flarden gaat en elk uitzicht op een toekomst ontnomen is, nog menschen vmrden inde wereld? De jeugdigen, die nu door de „malaise” vooral inde arbeiders-gezinnen het zwaarst getroffen worden, wordt als menschen der toekomst niet de minste kans gegeven zich als zoodanig te ontwikkelen, dank zij de gouddorst in onze hypermoderne „beschaving”. En naarmate de tijd verloopt, groeit het aantal werkloozen. Diepe gaten zijn geslagen inde legers der arbeiders, het rhythmisch gedreun van duizenden voetstappen als de legers ten arbeid trokken, is verstomd. Zielig zijnde troepen werkloozen, die op pleinen en straten bijeenhokken, nóg zieliger de werkloozen, die hun rechten als mensch zoeken en door de politie uiteen worden geslagen...... Nu was hij één van het bekende wereldlegioen der tot werkloosheid gedoemden. Wat een vreemde gewaarwording was het de overgang van werken naar geen werk te hebben. Het was nu alsof een gordijn voor zijn oogen werd neergehaald, alsof hij alles, wat toen zoo helder en duidelijk voor hem was, nog slechts dooreen gordijn van mist kon zien. Hij liep nu mee inde stroom van hen die evenals hij inde ban der „malaise” gevangen waren. Flinke kerels, machteloos tegen dat monster dat hen neerdrukte, dat hun gezin uitzoog, hun vrouw en kinderen, dat vernietigde wat zij na jaren van strijd hadden opgebouwd, dat hun tehuis, dat jarenlang hun „nestje” was geweest, tot een hel voor hen maakte. Vrij moesten zij zijn, de straat op om hun innerlijke strijd uitte vechten, hun toestand onder het oog te zien. Thuis drukte dat te zwaar op hen te midden van de verwoesting, die de „malaise” in hun gezin maakte Nu drong het pas goed tot hen door wat het zeggen wilde: arbeiden! Wat arbeid voor hen beteekende. De fabriek, waarin zij hun leven hadden doorgebracht, lag nu stil, als holle oogen grijnsden hun de vensters der fabriek tegen en de gesloten poort hield hen terug van de arbeid die zij noodig hadden om hun strijd om een bestaan te kunnen voortzetten. Nu had de grimmige kolos „malaise” hen te pakken en voor zoover zij niet georganiseerd waren, waren zij aangewezen op gemeentesteun of de liefdadigheid. Dat waren dingen die zich diep in hun ziel Invraten. Maar achter hem stond als een licht in het duister: de Bond en zijn uitkeering, de Bond die hij trouw bleef inde dagen dat hij nog werkte, de Bond, die hém nu hielp inde donkere dagen, die komen gingen De Bond, die zoo’n machtig mooi wapen kan zijn door arbeiderseendracht en arbeidersdrang om te organiseeren! De Bond in wiens annalen de geschiedenis was opgeteekend van mannen, die streden inde éérste gelederen, die de voorloopers waren van het groote leger dat volgen ging mannen, die in het harnas te, midden van de eeuwige strijd om een bestaan voor de arbeider, in dienst van de Bond waren gestorven. Mannen, die mét de Bond, in zijn éérste in nog erger mate, omdat slechts van één scheepje van 500 ton de kiel werd gelegd. Doch hoe donker de toekomst ook moge schijnen, één troost is ons gelaten. ■ De diverse regeeringen en de vele leiders der industrieele ondernemingen, benevens de vele en veelsoortige landbouwers inde onderscheiden landen, zijn op zoek naar „het” middel tegen de kwaal van onze maatschappij. Menschen met een voorzeggende geest beweren dat het middel reeds gevonden moet zijn. Men heeft het „versobering” genoemd. De armoede onzer samenleving zou tot versobering dwingen. Wij willen daarom ineen of meer volgende artikelen nog eens iets van deze armoede vertellen om dan te kunnen vaststellen of „het” middel werkelijk een middel zal zijn.

levensjaren, met hart en ziel meeleefden die in zijn wordingsgeschiedenis een niet gering aandeel hadden Over hun werk, hun daden, ijlde het leven in jachtend tempo voort, poogde te vernietigen wat zij met de grootsche opofferingen opbouwden, waar zij hun leven voor gaven! Een harde taaie strijd hadden zij te voeren in tijden dat de felste mistoestanden op arbeidsgebied bestonden, toen de arbeider niet als mensch werd erkend! Toen werd er gevochten zonder wapens in het volle licht der werkelijkheid. Zij hebben de weg gebaand die de arbeidende generaties na hen dienen te volgen, te verbreeden, steviger te maken! Hun opoffering was de roepstem tot de arbeidende wereld, was het symbool van de arbeiders, was tezamen gevoegd inde strijdkreet: „Arbeiders aller landen vereenigt U!” Dat was het toen, dat is het nog, dat altijd zoo zal blijven. Het gehoor geven aan die roepstem behoedde hem nu voor het lot dat nu tienduizenden rond heel de wereld ten deel viel, die nu geen lid waren van de Bond die hen nu helpen zou als zij niet te laksch waren geweest om toen ze nog werkten, de Bond te accepteeren! De Bond die nu ontzettende offers bracht aan het monster „malaise”, die nu nog sterker zou zijn als al degenen die nog geen lid waren, tijdig als lid waren toegetreden! Het machtige bouwsel: de Bond, opgebouwd door arbeiders, stond als een rots inde branding van het arbeidersleven, werd nu gegeeseld en gebeukt door de „malaise-golven”, maar met taaie volharding hield hij stand in die chaos, gesterkt door de hoop dat alle ongeorganiseerde arbeiders doordrongen worden nu in deze dagen van ontzettende strijd, dat hun plaats inde Bond nog open is, dat zij die strijd niet aan hun georganiseerde makkers alléén moeten overlaten! Alleen door samenwerking kunnen de arbeiders iets bereiken tot heil van hen zelf, hun gezin en de géhééle samenleving. Niet door lijdelijk toezien naar hen wier strijd ook de strijd is voor hen die blijven toezien! Het millioenenleger der werkloozen slokte hem op, voor hoe lang was bij nu uit het nóg arbeidende leger verdwenen? : Ibtusschen grijnst het monsjfcer „malaise” de wereld nog toe, op zspek naar nieuwe prooi, diep vreet het in inde arbeidersgezinnen, vernietigt veelg wat onherstelbaar is zoolang er arbeidersveréeeldheid is en blijven zal. r LAURENS VAN GOLDEN.

Strijd inde auto-industrie te Amsterdam. (J.H.) Zooals reeds eerder in dit blad medegedeeld, was onze afdeeling inde loop van het vorige jaar er toe overgegaan te trachten wat meer organisatie te brengen onder de arbeiders werkzaam in bovengénoemde industrie. Langzaam maar zeker gelukte dit, zoodat wij bij een aantal dezer ondernemingen belangrijk aan invloed toenamen. In ons vakblad van 19 December 1931 werd door mij een artikel gepubliceerd waaruit bleek dat de arbeidsvoorwaarden in dit bedrijf nog verre van schitterend waren te noemen en dat bovendien van eenige regeling geen sprake was. Ik schreef in dit artikel de waarschuwing neer, gericht tot dé auto-monteurs, om zich te organiseeren, omdat dit de eenige weg is die kan leiden tot behoud èn verbetering van de bestaande arbeidsvoorwaarden. Heel spoedig is de juistheid van deze waarschuwing door de feiten bevestigd geworden. Sinds eenige weken is een aantal van de voornaamste firma’s met zeer belangrijke verslechteringen der arbeidsvoorwaarden losgekomen. Begin April kreeg het personeel van Sieberg de mededeeling dat met ingang van 28 April de loonen met 10% zouden worden verlaagd. Ineen vergadering met het personeel bleek ons dat de arbeiders niet bereid waren deze verlaging te aanvaarden, waarop een conferentie werd aangevraagd en verkregen. In deze conferentie werd door de directie betoogd dat deze 10% absoluut noodzakelijk was in verband met de toestand van het bedrijf, dat met deze 10% loonsverlaging zou staan of vallen. Tevens werd echter medegedeeld dat men feitelijk pas sinds Januari van dit jaar was gaan merken dat er zooiets als een crisis was in het economische leven.

Hiertegenover werd betoogd dat dit laatste als een zeer bijzondere en gunstige omstandigheid moet worden aangemerkt en dat de toestand van het bedrijf dan nü toch onmogelijk zoo zou kunnen zijn dat de loonsverlaging absoluut noodzakelijk zou zijn. • De conferentie leidde echter tot geen enkel resultaat, waarop opnieuw met het personeel werd vergaderd en het standpunt werd gehandhaafd: „geen loonsverlaging te aanvaarden”. Dit werd ineen nieuw schrijven aan de directie medegedeeld, waarbij gewezen werd op de gevolgen die aan de doorvoering zouden kunnen vastzitten. De directie antwoordde hierop echter dat zij niet van standpunt veranderde en de verlaging zou doorvoeren. Het inmiddels vrijwel geheel georganiseerde personeel werd nu opnieuw ter vergadering geroepen op Maandag 2 Mei, waar met slechts één stem tegen werd besloten het ultimatum te stellen en zoo op 7 Mei het verlaagde loon werd uitbetaald, op Maandag 9 Mei het werk niet te hervatten. Dit is echter nog eenigszins anders geloopen. Op Vrijdagmiddag 6 Mei meende eender directieleden een toespraak tot het personeel te moeten houden. Op hier niet nader te kwalificeer en wijze werd getracht de menschen angst aan te jagen en hun eenheid te breken, waarbij ten slotte werd meegedeeld dat zij Zaterdagsmorgen allemaal een voor een op het kantoor- zouden worden geroepen om te verklaren hoe zij over de staking dachten, waarvan zij dan de gevolgen v/el zouden merken. Dit behoeft geen nadere toelichting. In overleg met de organisatie werd echter besloten, als antwoord op dit optreden van de directie reeds Zaterdagmorgen de staking te proclameeren. En op een enkele uitzondering na is Zaterdagmorgen inderdaad door het personeel dit klinkende antwoord gegeven. Bij De Groot (Amsterdamsche Garage) werd op Zaterdag 23 April eveneens een loonsverlaging aangekondigd van 10 pCt. Nadat het personeel zich ineen vergadering had uitgesproken „geen loonsverlaging te aanvaarden”, werd de firma hiervan in kennis gesteld en verzocht om een onderhoud. Antwoord hierop werd niet gegeven vooraleer raan de poort een convocatie' werd uitgegeven aan het personeel tweede vergadering, waarop het stellen van een ultimatum aan de orde zou komen, ij Telèfonisch werd toen een onderhond vastgësteld op de volgende dag, zijnde WoeMdag 4 Mei, welke bespreking echter géén enkel definitief resultaat opleverde, waarop dan ook het ultimatum dat de vorige avond door het personeel was aanvaard, werd verzonden. Op het allerlaatste oogenblik vóór de afloop van het ultimatum, Zaterdag 7 Mei, ’s morgens om 11 uur, verklaarde De Groot zich bereid de verlaging twee weken op te schorten. Op de Zaterdagmiddag gehouden personeelvergadering bleek echter dat de loonen reeds op de verlaagde basis waren klaargemaakt, maar dat bovendien nog andere, niet aangekondigde, verslechteringen waren doorgevoerd. De vergadering besloot dan ook zonder één stem tegen, Maandag de arbeid niet te hervatten. Op het oogenblik dat wij dit schrijven is dus in twee bedrijven de staking een feit. Er zijn nog wel wat menschen bereid gevonden om de vuile rol van onderkruiper te spelen en alzoo de patroons te helpen tegenover hun medearbeiders om de toch al niet schitterende arbeidsvoorwaarden nog verder haar beneden te drukken. De noodige maatregelen zijn echter getroffen om deze „heeren” tot andere gedachten te brengen. Wij roepen hierbij bovendien de hulp in van alle andere auto-monteurs om scherp op te letten en te zorgen dat geen werk wordt gedaan of wordt klaargemaakt dat met deze stakingen in verband staat. Helpt uw medearbeiders de overwinning bevechten, hun strijd is ook de uwe. Bij de firma Citroën heeft, ook op het allerlaatste oogenblik, Maandagmorgen 9 Mei een zeer langdurige conferentie plaats gehad overeen arbeidsovereenkomst. Wel zijn ten opzichte van de circulaire die enkele weken geleden door deze directie was uitgegeven, eenige verbeteringen bereikt die heden Dinsdagavond ter beslissing aan het personeel zullen worden voorgelegd. Onze meening is echter dat de overgebleven verslechteringen nog zoodanig zijn, dat deze door het personeel niet kunnen worden aanvaard, zoodat naar alle waarschijnlijkheid het ook hier wel tot strijd zal komen. Automobiel-monteurs kent uw plicht, weest solidair en versterkt onze organisatie!

INGEZONDEN!?) Rotterdam, 6 Mei 1932. V.d. Houven. Verzoeke in ’t vervolg de politiek buiten „De Metaalbewerker” te houden (zie overzicht staking te Groningen). De ruimte in ons vakblad kan beter besteed worden aan de scholing der metaalbewerkers, waaraan nog al wat mankeert. De grootste grief is nog altijd dat een vakbondsbestuurder en vakbondsredactie meer politiekers dan vakbondsmenschen zijn. Inde politieke organisatie is gelegenheid te over, volgens de reformisten, om over politieke zaken te praten. Laat het dan zoo zijn in het belang van de vakbond. Ik zal maar niet het verzoek doen om dit te plaatsen als ingezonden stuk, want het antwoord, dat het minder geschikt is of dat er geen plaats is, weet ik al. Het pleit wel niet voor „De Metaalbewerker”, maar het is niet anders. Met bondsgroet, P. ROTMANS. Ie Pioenstr. 8, R’dam (Zuid), (Dit epistel verraadt een zoodanige geestesgesteldheid dat wij niet konden nalaten het ter kennis van onze lezers te brengen zonder nochtans er op te reageeren. REDACTEUR.) UIT DE AFDEELINGEN~ AMSTERDAM Nat. Hist. Museum „De Pinksterblom”, Linnaeusparkweg 7. In verband met de groote Voorjaarstentoonstelling, welke van 21 Mei tot en met 5 Juni gehouden zal worden, heeft het museum een belangrijke uitbreiding ondergaan. Deze tentoonstelling zal een heerlijk „kijkspul” worden van al het moois, dat de natuur ons in het voorjaar brengt. Alle gewone planten, die wij op onze wandelingen buiten en inde parken ontmoeten met de namen en wat wetenswaardigs erbij, het levenslustige gekrioel van de vele dieren, die in onze plassen en slooten leven (kunstig gebouwde huisjes van kokerlarven, rugzwemmertjes, stekels met nestjes, prachtige bittervoorns in paartijd, de statige snoek, kikker- en paddeneieren, enz.), het is alles inde vele groote en kleine aquaria van het muséum te zien. Deskundigen zijn aanwezig om U desgewenscht nog op een paar van die vele geheimen, waardoor het leven inde natuur ons steeds zoo boeit, te wijzen. Het museum is geopend Zondags van 10 tot 2H uur, inde week van 19— uur. Zaterdags en Woensdags bovendien van 14—16 uur. De toegangsprijs bedraagt ƒ 0.10 per persoon. Werkloozen en hun gezinnen vrij entrée op vertoon stempelkaart. Komt eens een avondje bij ons genieten en ziet welk prachtig werk onze beweging ook op dit gebied verricht. Zonder nauwe aanraking met de natuur is geen hooge cultuur mogelijk, DOESBURG (A. J. E.) Op Hemelvaartsdag heeft een kleine groep uit onze afdeeling een excursie gemaakt naar het „Troelstra-oord” te Beekbergen, dat daar te midden vaneen mooie omgeving gebouwd is als een symbool van de kracht van onze moderne arbeidersbeweging. De thuisblijvers hebben zeer veel gemist. Zaterdag j.l. hebben wij hier ons Meifeest gevierd met v.d. Lende als spreker. De metaalbewerkers waren slecht opgekomen en hebben daarmede getoond, ofschoon wel georganiseerd, toch nog geen organisatie-menschen te zijn. Wij moeten op meer medewerking en meer medeleven met de geheele arbeidersbeweging, aandringen. Dan alleen zullen wijde komst vaneen klare schoone dag mogen begroeten. GORINCHEM Op 14 Mei a.s. zal het twintig jaren geleden zijn dat onze afdeeling werd opgericht. In verband hiermede wordt op Zaterdag a.s. een feestavond gehouden waar Vander Houven een gedachtenisrede zal uitspreken. Inmiddels zijnde leden, voor wat deze avond betreft, volledig ingelicht. Wij rekenen op eendruk bezoek. DEN HAAG Onze steuninzameling voor de stakende textielarbeiders en cartonbewerkers bracht ƒ7.571.25 op. (H. J. B.) Nu deze beide stakingen weer tot het verleden belmoren, is het niet van belang ontbloot na te gaan wat door onze leden is gedaan om deze conflicten mede voor onze strijdende kameraden tot een goed einde te brengen. Er wordt van zekere zijde de laatste tijd nogal eens beweerd, dat onze moderne