iïïfTO uxrot otu£ est Jona

Krijgen we een nieuwe kalender? We zijn aan onze onregelmatige tijdrekening met zijn maanden van afwisselend 30, 31 en 28 dagen gewend geraakt en aan het regelmatig terugkeren vaneen jaar, dat een dag langer is dan normaal. In verschillende delen der wereld wordt een andere kalender gevolgd en wij kunnen met goed fatsoen niet vergen, dat men ons chaotisch systeem overneemt. Onze tegenwoordige kalender is gebaseerd op die van Julius Caesar, van het jaar 48 vóór Christus. In 1582 ontdekte paus Gregorius XIII dat de Juliaanse kalender een fout bevatte, die sedert Julius Caesar was opgelopen tot 11 dagen. Hij herstelde de fout en de aldus geamendeerde kalender is de tijdrekening, waaronder wij op het ogenblik leven. Is ons systeem van verdeling van het jaar werkelijk zo chaotisch? Men moet een statisticus er maar eens naar vragen, die verschillende jaren moet vergelijken en al degenen, voor wie het moeilijkheden oplevert, bij het maken van berekeningen en vergelijkingen, dat het aantal werkdagen inde maand niet altijd hetzelfde is. Het eerste kwartaal van 1937 had drie werkdagen minder dan het eerste kwartaal van 1936, maar het tweede kwartaal had er twee meer. Pasen viel niet enkel ineen verschillende maand, maar zelfs ineen verschillend kwartaal. Vergelijkingen van kwartaal-cijfers en zelfs van maandcijfers van verschillende jaren kunnen daarom nooit zuiver zijn. Reeds lang is men bezig met pogingen om een kalender in te voeren, waaraan zo weinig mogelijk van de fouten kleven, die onze tegenwoordige tijdrekening bevat. Tweehonderd plannen voor kalendervorming zijn bij de Volkenbond, die zich met dit vraagstuk bezighoudt, ingediend. Na een zorgvuldige schifting zijn er twee ontwerpen

overgebleven, die een kans maken, te worden aanvaard. De zaak heeft nog al enige haast, want men zou de nieuwe kalender op de eerste Januari 1939 willen invoeren. Die dag is er speciaal voor uitgezocht, omdat het een Zondag is en de verandering dus geen moeilijkheden in het zakenleven zou veroorzaken. De Internationale Vaste Kalender Liga uit Amerika heeft het ene ontwerp ingediend, dat het jaar verdeelt in dertien maanden van vier weken elk. De nieuwe maand, die op deze wijze ontstaat, is Sol genoemd en wordt geplaatst tussen Juni en Juli. De overblijvende dag wordt Jaar-Dag genoemd en volgt na 28 December als een nationale vacantiedag. ledere maand begint in dit systeem met een Zondag en iedere dag in iedere maand zal elk jaar op dezelfde datum vallen. Het andere ontwerp is afkomstig van lord Desborough en is minder revolutionnair, zodat het meer kans heeft om aangenomen te worden. Het heeft een jaar van twaalf maanden, verdeeld in gelijke kwartalen. Elk kwartaal bestaat uiteen maand van 31 dagen, gevolgd door twee maanden van 30 dagen. ledere maand bevat 26 werkdagen. Evenals in het Amerikaanse ontwerp, zal een datum ieder jaar op dezelfde dag vallen. Als de kalender b.v. met 1939 wordt ingevoerd, zal dus de eerste Januari altijd op Zondag vallen. Paas-Zondag is vastgesteld op 8 April. Ook hier wordt de overschietende dag Jaar-Dag genoemd. Hij wordt aan het einde van het jaar geplaatst als een nationale vacantiedag en wordt inde kalender niet geteld. Met de schrikkeldag wordt hetzelfde gedaan, met dien verstande, dat hij als een nationale feestdag tussen Juni en Juli wordt ingeschoven.

LACHZAAD Snugger Een jongeman had een baantje bij een kolenhandelaar gekregen en moest een zak steenkolen naar een dame brengen, die ineen portiekwoning woonde. Hij bleef zo lang weg, dat zijn baas eens ging kijken, waar hij uithing. Hij vond de jongen boven aan de trap van het portiek bezig de steenkool stuk te slaan. „Wat voer je nou uit?” vroeg de kolenhandelaar. „Er is niemand thuis, baas en nu hak ik eerst de kolen stuk, anders kunnen ze niet door de brievenbus.” Waarom zou hij? Een uur lang had de luitenant de recruten beziggehouden met de plichten van den soldaat. Tenslotte vroeg hij; „Milicien Muller, ik wil eens horen, of je goed geluisterd hebt. Vertel me eens, waarom zou een soldaat zijn leven voor koningin en vaderland geven?” Muller krabde zich achter zijn oren. Plotseling verhelderde zijn gezicht. „U hebt gelijk, luit, waarom zóu hij!” Haast Forens: „Ik mag zeker wel even door uw land lopen om de weg af te snijden. Dan kan ik de trein van half negen nog pakken!” Boer: „Best, meneer. En als de stier u ziet, dan kunt u nog best de trein van kwart over acht halen!” Bananeneters! Waarom zou Amerika, dat al zoveel zonderlinge kampioenen heeft, ook geen kampioen bananeneter hebben? De kampioen, Hubert Mc Gee, uit Alberta, veroverde het kampioenschap op Joe Riggs. Ten overstaan van jury en scheidsrechter won hij het kampioenschap met 1 banaan. Hij slaagde er in er 43 te schillen en op te eten, zijn mededinger slechts 42.

Reuzengetallen uit het wereldruim Inde sterrenkunde wordt met getallen gewerkt, welker grootte een mens duizelig maakt. Onze vriendin de maan, aan wie wij zoveel sentimentele gedichten gewijd hebben, bevindt zich op betrekkelijk geringe afstand van de aarde, n.l. op „slechts” 400.000 km., dat is 31 keer de doorsnede van onze Moeder Aarde. De zon, wier koesterende stralen het leven op aarde moge lijk maken, is heel wat verder van ons verwijderd, n.l. 150 millioen km., d.i. 12.000 keer de doorsnede van de aarde. De zon, die wij als een kleine schijf zien, is in werkelijkheid 110 keer zo groot als de aarde. Deze getallen gaan natuurlijk ons voorstellingsvermogen verre te boven en daarom gebruikt men niet de km.-maat, maarde licht-seconde. Onder licht-seconde wordt verstaan de afstand, die het licht in één seconde aflegt, n.l. 300.000 km. De maan is dus ruim één licht-seconde van de aarde verwijderd, terwijl het licht van de zon naar de aarde 480 seconden nodig heeft, d.i. 8 licht-minuten. Ook deze afstand is, vergeleken met andere, die wij in het wereldruim kennen, slechts gering te noemen. De Poolster b.v. is 40 licht-jaren van de aarde verwijderd. Wanneer men weet, dat een lichtjaar gelijk staat met 10.000.000.000.000 of 10 billioen km., kan men zich ondanks het gebruikte hulpmiddel nauwelijks een voorstelling van dergelijke afstanden maken. Laten we eens een andere manier beproeven. Wanneer wij met een Douglas van de K.L.M. met een kruissnelheid van 400 km. per uur het gehele wereldruim zouden kunnen doorklieven, zouden wij tot de volgende uitkomsten geraken: Naar de maan. vliegen met zodanig toestel zou 42 dagen duren. Men weet dus nu precies wat het betekent, als men iemand naar de maan wenst! Heen- en terugvliegen naar de zon, zou al niet meer binnen ons bereik liggen, zelfs als we nog inde luiers de tocht zouden beginnen. Alleen voor de heenreis zouden we 42 jaar en 8 maanden nodig hebben. Een dergelijke vliegtocht haar de Poolster zou 115 millioen jaren duren.

Maar niet alleen de getallen van de afstanden in het wereldruim maken ons duizelig. De grootte van de hemellichamen veroorzaakt ons voorstellingsvermogen minstens evenveel moeite. De aarde, om dicht bij huis te beginnen, is een kogel ter grootte van 1 billioen kubieke km. Dat zegt u natuurlijk niets. Maar stelt u voor, dat wij een beton-mengmachine hadden, die elke seconde 1 kubieke meter beton afleverde en die dag en nacht, jaar op jaar, in bedrijf zou zijn. Dan zouden er bijna 34 jaren verlopen, voordat er 1 kubieke kilometer beton gefabriceerd was. Wij zouden om een hele betonnen aardbol te maken 1 billioen van die kubieke kilometers nodig hebben. Wanneer alle 1820 millioen mensen, waaruit de bevolking van de aarde bestaat, zulk een machine tot hun beschikking hadden, dan zouden sedert de geboorte van Christus die 1820 millioen beton-machines nog niet een tiende deel van de inhoud der aarde gefabriceerd hebben. Doch de aarde is in het wereldruim betrekkelijk klein. De zon is b.v. 1.297.000 keer zo groot als de aarde. En met dat geweldige getal is nog allerminst het einde bereikt. De vaste ster Betelgeuze, in het sterrenbeeld Orion, is b.v. zo groot als 30 millioen zonnen.

Eender reuzen-camera’s inde sterrenwacht te Sidmouth in Engeland. Deze apparaten zijn speciaal voor het fotograferen van sterren gebouwd.