Een historische en onvergetelijke dag!

Dat de derde en laatste congresdag in een bijzonder teken zou staan, was al direct te merken. De zaal had nog een feestelijker aanzien gekregen en de congresgangers, waar onder zich thans ook de vrouwen van enige dagelijkse bestuurders en een groot aantal personeelleden bevonden, waren getooid met een naar keuze rode of witte anjer. Al aanstonds stelde de voorzitter een, naar hij zei, vreemde zaak aan de orde, ril. de herdenking van het 40-jarig dienstverband van Gretha Thijssen. Wij vermeldden dit reeds op een andere plaats in dit nummer en zullen er hier dus over zwijgen. Door deze proloog was er echter wat je noemt „stemming” in de zaal aanwezig, toen v.d. Born het laatste punt van de congres-agenda aan de orde stelde: de verkiezing van het bondsbestuur. Dit puntwas met opzet achter op de agenda geplaatst en wel om twee redenen. De ene was dat daardoor v.d. Bom nog inde gelegenheid zou zijn zo goed als het gehele congres te leiden en de tweede, dat wij hierdoor wellicht de gehele Zaterdag beschikbaar zouden hebben voor, des morgens, het interne en des middags, het openbare afscheid van v.d. Born als voorzitter van de Bond. Achteraf kunnen wij nu zeggen, dat deze opzet volgens plan is verlopen en geslaagd. Doordat er geen andere candidaten waren gesteld dan de door het bondsbestuur en bondsraad voorgedragenen, had de verkiezing met een enkele hamerslag kunnen worden afgedaan. De voorzitter verkoos echter een andere methode. Hij rekte op geestige wijze de behandeling van dit punt door het congres de gelegenheid te geven zich ten aanzien van elk der betrokken personen afzonderlijk uitte spreken.' Aan de uitslag werd hierdoor niets veranderd, alleen het duurde wat langer voor als laatste Kees van Wingerden aan de beurt kwam, die de enige candidaat voor voorzitter was en dus v. d. Born zou opvolgen. „Niemand tegen? Dan is Van Wingerden hierbij verkozen tot voorzitter van de Bond!” Het congres bezegelde dit besluit met een ovatie aan de nieuw benoemde, die nu door velen, óók door zijn vrouw op

haar wijze, werd gelukgewenst. Op treffende wijze heeft de afgetreden voorzitter daarna zijn opvolger geïnstalleerd. „Reeds inde bezettingstijd was bij v.d. Houven en mij reeds de gedachte gerijpt Kees, jou te leiden naar deze bestemming. Wij moesten daarvoor een jonge kerel hebben met een voldoende geestelijke bagage. Welnu jij had als onbezoldigde in Dordrecht reeds in allerlei functies je sporen verdiend en in Rotterdam de plaats van gesalarieerd beambte reeds tot volle tevredenheid vervuld. Als congresafgevaardigde had je het oor der vergadering. De Troelstraschool heb je met lof doorlopen. Je leraren zeiden ons dat ze in jou inderdaad de toekomstige leider van onze Bond zagen. Welnu het werk dat je na de oorlog in het district Dordrecht hebt verricht en sinds midden 1946 als lid van ons dagelijks bestuur, wettigen de keuze die het congres thans heeft gedaan. Ik roep het congres op, jou ook het volle vertrouwen te schenken, dat ik 40 jaren lang heb gekregen. Kees, hier is de hamer! Gebruik hem goed en leidt de Bond naar grootse tijden!” Toen na deze hartelijke toespraak het applaus was verklonken, decoreerde v.d. Bom de nieuwe voorzitter met eender enkele, uit de N.A.P.-boedel nog te voorschijn gekomen gouden bondsinsignes.

Maar eerst moest hij zijn zilveren inleveren! v. Wingerden verklaarde erg blij te zijn met deze onderscheiding en in verband met de aan het insigne verbonden geschiedenis, het te zullen dragen in de geest van Charles de Coster, als die inde Uilenspiegel zegt: „De asse van Klaas brandt mij op het hart!” Van Wingerden zelf had daarna de niet gemakkelijke taak v.d. Born uitte luiden. Hij is daarin zeer geslaagd. Op een geestige, hartelijke manier, waarin echter voortdurend een warme ondertoon Van grote ernst doorklonk, heeft hij het levensbeeld van v.d. Born getekend. De jonge metaalbewerker die lange werktijden maakte, vroeg gegrepen werd door de beweging en op 19-jarige leeftijd lid werd van onze Bond. Hoe hij al spoedig inde plaatselijke beweging te Utrecht een vooraanstaande plaats innam en in 1914 op verzoek van het bondsbestuur de leiding nam vaneen staking bij Rennes’ motorenfabriek aldaar. In 1916 werd hij benoemd tot bezoldigd districtsbestuurder, maar hij was gemobiliseerd. Hij was sergeant. „Er is een goede sergeantmajoor in hem verloren gegaan.” Maar hij slaagde er in om zich eerst gedeeltelijk, later geheel van de dienst vrij te maken en dan volgt zijn opgang inde beweging. Districtsbestuurder, fondsbestuurder, bondspenningmeester en ten

Slotte in 1936, als opvolger van Danz, bondsvoorzitter. Van al deze functies heeft hij wat gemaakt. Vóór alleswas hij echter de vurige propagandist. Ook op het politieke terrein liet hij zich niet onbetuigd. Voor Utrecht was hij een aantal jaren eender meest vooraanstaande raadsleden. Voor deze kieskring is hij thans reeds enige jaren lid van de Tweede Kamer. Dat hij ook in het N.V.V. zijn rol speelde, ligt voor de hand. Inde bezettingstijd kwam hij inde gevangenis en het gijzelaarskamp terecht. Middelerwijl studeerde hij voor makelaar. Als zodanig heeft hij in zijn vrije tijd zijn brood verdiend. Vandaag, aidus v. Wingerden, moet hij het werk voor de Bond, dat hem vóór alles ging, loslaten en wij weten hoe zwaar hem dit valt. Dank, veel dank, voor wat je voor de Bond gedaan hebt. Wij beloven je_ dat wij onze Bond steeds groter, steeds sterker zullen maken. „Wij zullen het erfdeel der ouderen goed bewaren!" Tal van andere sprekers, uit en buiten de beweging, hebben op deze dag de nieuwe en de afgetreden voorzitter nog hun beste wensen aangeboden. Wij kunnen dit niet allemaal memoreren. De bladen van onze beweging en de VARA hebben zich overigens niet onbetuigd gelaten. Natuurlijk zijn bij alle goede woorden ook de geschenken voor de familie v.d. Bom niet achterwege gebleven. Speciaal mevr. v.d. Born is te recht flink inde hulde betrokken. Op de openbare vergadering heeft minister Joekes v.d. Born de ere-tekenen als officier inde orde van Oranje Nassau opgespeld. Ook de minister-president was met zijn vrouw aanwezig. De vrienden van de confessionele vakbeweging lieten geen verstek gaan. Met een gloedvolle rede besloot v.d. Born zijn loopbaan. Hij bezwoer de jongeren te werken voor een wereld met vrijheid en vrede! Ineen verheven stemming en met het bondslied als slot, werden de feestelijkheden rondom de wisseling van voorzitter besloten. Zaterdag 24 Juni was voor de Bond een historische dag, voor velen onvergefelijk!

JUFFROUW GRE TH A IN II ET GOUD !

Het congres begon op Zaterdag 24 Juni zijn werkzaamheden door in behandeling te nemen een niet op de agenda vermeld punt. Ten overstaan van de vol bezette congreszaal werd mejuffrouw Margaretha Catharina Thijssen in het zonnetje gezet. Op 8 Augustus as. zal zij 40 jaar in dienst van de Bond zijn en het bondsbestuur vond het aardig en gepast als zij voor haar trouw, ijver, hulpvaardigheid en bekwaamheid op dit congres werd gehuldigd. Van het ogenblik af dat zij in dienst van de Bond trad en

dat was op 14-jarige leeftijd, heeft zij nl. alle congressen van de Bond mede voorbereid en bij gewoond. Bestuurders kwamen en gingen, maar juffrouw Gretha bleef. Gekscherend en een tikje oneerbiedig tegenover een dame hebben wij wel eens opgemerkt, dat juffrouw Gretha gerekend kan worden te behoren tot de vaste inventaris van de Bond en van elk con-

gres... Wij zullen nu wel oppassen dat nog eens in haar bijzijn te herhalen, thans nu zij niet alleen onder daverende instemming van het congres door het bondsbestuur voor haar grote verdiensten is gehuldigd, doch bovendien de draagster is geworden van de gouden ere-medaille, verbonden aan de orde van Oranje-Nassau. De zozeer door haar verdiende onder-

scheiding voor veertigjarige trouwe plichtsbetrachting en toewijding. Toen op de Maandagmorgen na het congres het gewone werk weer aan de orde kwam, begon één van onze allernaaste medewerkers aldus: Juffrouw Gretha... het is thans met enige schroom dat ik u iets wil vragen... Beste Gretha, ook van deze plaats nogmaals namens de velen die u zo goed gezind zijn: Proficiat en tot 8 Augustus! Juffrouw Gretha met haar moeder, die eveneens inde huldiging deelde.

Geen gunt op de congres-agenda: De huldiging van juffroutv Gretha!

Het grote moment...!

8

Druk; N.V. „De Aroeiderspers" Amsterdam