VEILIGHEID VRIJHEID VREDE

Collectieve veiligheid boven alles!

(dK Jr) In hef vorige nummer van ons bondsorgaan mochten wij een zestal demonstratieve vergaderingen van het N.V.V. aankondigen, die intussen onder de leus Veiligheid-Vrijheid-Vrede gehouden en door vele duizenden bezocht zijn. Wij hebben één van deze vergaderingen bijgewoond en meenden er goed aan te doen voor het aldaar gesproken woord een nog grotere belangstelling op te wekken. En wij voegen hier direct aan toe, dat het bij de brede massa van ons volk aan belangstelling over het op deze vergaderingen behandelde onderwerp, nl. de gebeurtenissen rond Korea, nogal ontbreekt. Onze vriend Leysen, die sinds kort voorzitter van de Rotterdamse Bestuurders Bond is, sloeg inde vergadering te Rotterdam de spijker op zijn kop, toen hij in zijn openingswoord zei, dat wij gezien de ernst van de gebeurtenissen, ook wat de jongste stakingen betreft, het wat al te lauw opnemen en dat dat nu maar eens afgelopen moet zijn. Ad. Vermeulen kwam als eerste spreker aan het woord en zette uiteen, hoe wij na de vreselijkste oorlog, die de mensheid ooit meegemaakt heeft, de vrede niet hebben gekregen, de vrede, waarnaar zij zo hunkert. Dat die vrede er niet is, komt alleen en uitsluitend door de onverzadelijke machtsbegeerte van het Russische communisme. Dat communisme, dat nu zode vrede predikt, maar sinds de laatste wereldoorlog het enige land is, dat zijn gebied heeft uitgebreid. Feiten? "De Baltische landen, een deel van Polen U herinnert zich hét pact van 1939 met Hitler! een deel van Finland, de staatsgreep in Tsjechoslowakije en de inval van het door de Sowjet-Unie zwaarbewapende Noord-Korea op het zeer zwak bewapende Zuid-Korea. Nadat Vermeulen het werk van de Russen inde organen van de UNO geschetst had, kwam hij tot de conclusie, dat Korea de kroon van 5 jaar sabotage door de Russen inde Verenigde Naties is. Gelukkig is Korea echter voor de democratische wereld geen tweede München geworden. – Uitvoerig ging spreker in op het paradijs Rusland, aanbeden door de Nederlandse filiaalhouders van het Kremlin de E.V.C. en C.P.N., maar waar toch de normale arbeidstijd 56 uur is en waar milltoenen slachtoffers van het communisme als slaven in concentratiekampen 100 uur per week moeten werken.

Moeten wij nog langer toekijken bij het werk van de vijfde colonne, zoals dat zich tijdens stakingen in West-Europa openbaart? Moeten wij niet de vrede en de veiligheid verdedigen, desnoods met ons leven? Moeten wij onze mensen, die bij de communistische stakingen willen doorwerken, maar laten afranselen? Het enige middel tegen deze gangstermethöde is terugslaan. Tegen één vuist van hen, moeten wij er twee van ons stellen. Saamhorigheid moeten wij tonen tegen het dreigende gevaar van communistische dictatuur. Deze heeft het gemunt op ons grootste goed, de geestelijke vrijheid. De aanwezigen lieten over hun instemming met de rede van Ad. Vermeulen geen twijfel bestaan, want spontaan werd de Socialistenmars gezongen. Hierna kreeg Koos Vorrink, de voorzitter van de Partij van de Arbeid, het woord, die zijn rede aanving met te zeggen, dat de communisten geen afgedwaalde broeders, maarde grootste vijanden van de arbeidersklasse zijn. Hij zette uitvoerig de geschiedenis uiteen, waaruit zonneklaar bleek, dat de communisten in Korea volgens plante werk zijn gegaan, getuige bij voorbeeld het zenden vaneen militair-technische commissie naar het „volksdemocratische" Noord- Korea. . . . van 4000 Russen! „De stakingen, welke pas inde havens voorbij zijn, zijn revolutionnaire vooroefeningen vaneen burgeroorlog", betoogde Vorrink. Tegen de instandhouding van het millioenenieger van de Sowjet-Unie, tegen het bewapenen van de satellietstaten onder leiding van Russische generaals, tegen de zwaar bewapende Duitse volkspolitie, tegen de uitholling van de democratie door zogenaamde vredes-acties, moeten wij steJlen de collectieve veiligheid, het één voor allen, allen voor één! En geen , vrede tot elke prijs! Vorrink oefende nog felle critiek uit op de vertegenwoordigers van de C.H.U. en de V.V.D. in ons parlement, die vonden, dat Nederland te haastig was om de actie van de V.N. in Korea daadwerkelijk te steunen. Hierop past het antwoord van onze ministerpresident Drees; „Samen te staan of afzonderlijk te vallen!" „De Waarheid" eist herhaaldelijk „vrijheid van vergaderingen en demonstratie" en „geen rancune . „Daar moet je in Rusland of inde satellietstaten eens

RESOLUTIE

De openbare vergadering, gehouden Ie Rotterdam op 30 Augustus 1950, bijeengeroepen door het Nederlands Verbond van Vakverenigingen, krachtens besluit van het Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen, waarbij in totaal ruim 48 millioen arbeiders over de hele wereld zijn aangesloten, met instemming kennis genomen hebbende van de uiteenzettingen van de inleiders naar aanleiding van de gebeurtenissen in Korea, ■ 5 8 VÖS ' dat de politiek van de Sowjet-Unie het werk der Verenigde Naties heeft gesaboteerd en tot machteloosheid heeft gedoemd; dat het tot de tanden toe gewapende communistische Rusland de staten van Oost-Europa van hun vrijheid heeft beroofd en China door middel vaneen burgeroorlog onderworpen heeft aan de tyrannie van Stalin; dat de wereld der vrije volkeren aldus opnieuw wordt bedreigd dooreen systeem van terreur en dictatuur, waardoor de verschrikkingen vaneen derde wereldoorlog worden opgeroepen; dat de strijd, die thans in Korea woedt, het gevolg is van de gewapende overval van de Noordkoreaanse volgelingen van Moscou op Zuid-Korea;

betuigt daarom zijn instemming met het feit, dat de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties deze bedreiging van de wereldvrede heeft beantwoord met een gewapende actie tegen de aanvaller; wijst met verontwaardiging af de huichelachtige zogenaamde ~vredes"-actie van Stockholm, waarachter niets anders schuil gaat dan een poging van de zwaarst gewapende macht ter wereld, de Sowjet-ünie, om verwarring en tweedracht te zaaien inde wereld der Westerse democratie en de wil tot weerstand tegen aanvall®r f® verzwakken; roept alle mensen van goeden wille op zich niet te laten afschrikken door de terreur van de communistische vijfde colonne en de militaire bedreiging van de Sowjet-Unie te beantwoorden met een hechte organisafie van de verdediging van het Westen; do<f ee" hartstochtelijk beroep op de democratische volkeren om zich in hun voortgezet streven naar de verwezenlijking vaneen samenleving, waarin geestelijke vrijheid en sociale gerechtigheid de leidende beginselen vormen, verplicht te weten onder geen beding uit de weg te gaan voor de dwingelandij van sikkel en hamer, maarde strijd aan te binden voor een wereld van VEILIGHEID, VRIJHEID en VREDE.

* BESTEK De zomer is zo goed als achter de rug en wij hebben het gevoel dat het bijna geen zomer is geweest. Dat wil niet zeggen, dat er niet genoeg zomerse dagen waren. Dat schijnt wel het geval te zijn, ten minste „de Bilt” heeft ’t ons pas nog uit en ter na voorgerekend. Dus zomerse dagen genoeg, maar het weer was onbetrouwbaar. Maar zelden was er geen wolkje aan de lucht en de bescherming tegen eventuele regenbuien moest steeds paraat worden gehouden. Als je die paraatheid even uit het oog verloor, kon Te dat licht een nat pak bezorgen. En nu gaan we, zonder zorgeloos van de zomer genoten te hebben, de winter weer tegemoet. Na het sluiten van de wapenstilstand met Duitsland en Japan dachten we dat er een betere tijd zou aanbreken. Het zou zomer worden inde wereldpolitiek en loij zouden nieuwe krachten kunnen verzamelen om te kunnen opbouwen wat vernietigd ivas en te kunnen vernieuwen wat verouderd was. De technische en economische mogelijkheden zouden worden gebruikt voor het tot stand brengen van een zo hoog mogelijk welvaartspeil. De stralen van de vredes-zon zijn niet krachtig genoeg geweest. Zij waren niet in staat de nog hangende wolken te doen verdampen en af en toe stortten deze wolken hun last op de wereld uit. De buien waren wel plaatselijk, maar toch van voldoende omvang en kracht, dat de gehele wereldatmosfeer er door werd verpest. De zomerperiode, die na de tweede wereldoorlog begon, is onbetrouwbaar gebleken, zo onbetrouwbaar, dat iedereen het iveer nodig vindt zich te bewapenen tegen regenbuien. De arbeiders ook? Inde metaalindustrie menen nog heel wat arbeiders dat het voldoende is om hun kraag op te zetten. Wij geven hun de verzekering 'dat organisatie het beste middel is om zich te beschermen tegen onbetrouwbare zomers en harde winters. SICI om komen!” riep Vorrink onder vrolijkheid van de toehoorders uit. Het aangezicht van de wereld is mede door onze strijd veranderd en dat moeten wij verdedigen. Van onderworpen slaven hebben wij bet gebracht tot menselijke waardigheid. En de waardigheid van de mens in deze wereld te bevorderen, dat is democratisch socialisme. De toekomst eist de inzet van onze gehele persoonlijkheid om de menselijke vrijheid te verdedigen en te bevorderen, opdat de gebrachte offers niet tevergeefs zijn geweest, aldus besloot Vorrink zijn rede. Ten slotte bracht Leysen de resolutie van het 1.V.V.V., welke wij hiernaast volledig afdrukken, in stemming. Met een daverend applaus werd deze resolutie aanvaard. Twee communisten, die deze bijeenkomst ~in opdracht van hun Führer" bezochten, moesten deze resolutie natuurlijk afkeuren, tn ons democratisch Nederland kan een dergelijk incident nog plaatsvinden, zonder ineen concentratiekamp terecht te komen.... Wij willen aan het verslag van deze uitstekende en geestdriftige vergadering toevoegen, dat gij allen de lauwheid van U af moet schudden ter wille van de vrijheid, de vrijheid, welke wij altijd als ons grootste goed beschouwd hebben. Bant de gedachte, die wij thans weer zo vaak horen, uit, dat Korea zo ver van ons land is. Want het lot van de Koreanen kan ook ons lot worden. Herinnert U zich de bevrijding van ons land in 1945 door de Canadese mannen, die er ook niet aan dachten, dat Nederland zo ver van hun eigen land lag. Integendeel, het Canadese volk wist, dat wij naar onze vrijheid hunkerden, dat wij bevrijd moesten worden van de nazi-dictatuur. Vele jonge mensen hebben voor onze vrijheid hun leven gegeven en het is goed daaraan, juist nu, nog eens te denken. Ook vandaag de dag geldt voor velen weer de dichtregel van Jan Greshoff: „Wordt wakker, want de nood is groot."

2