KOMST 10VEN

IN HET ZONNETJE

I'heo van Hees uit Eindhoven. Bij ons bezoek aan Eindhoven om de reportage van de DAF te maken, had districtsbestuurder Henk Leeuw gezorgd, dat wij ’s avonds nog een visite moesten afleggen. Een visite dan in het kader van onze zonnetjes-rubriek. En na de kennismaking zaten we dan al gauw achter een kop koffie, de koekjes en snoepjes op tafel, inde huiskamer van onze vriend Theo van Hees en zijn vrouw. Theo van Hees, in Eindhoven bij onze bondsmakkers alom bekend, zag

het eerste levenslicht in Amsterdam op 29 September 1893 Op 14-jarige leeftijd werd hij door een katholiek weeshuis hij was inmiddels wees geworden naar Limburg gestuurd, waar hij bij een koperslager in het dorpje Helden ging werken Nadat hij hier enige tijd had gewerkt hij heeft er een goede leertijd gehad is hij, wat we kunnen noemen, gaan trekken. Hij heeft o.a. in Vcnlo gewerkt, in Heerlen, in Duitsland, waar hij voor het eerst in aanraking kwam met de vakbeweging, heeft van 1920 tot 1930 bij Philips gewerkt, waarna hij naar... Amerika trok! Daar moesten wij wat meer van weten en al vragende, vertelde hij ons, dat hij in Maart 1930 bij Philips ontslagen werd. Theo was nl. te socialistisch. Doch geen nood, Theo trok met vrouw en dochter naar de stad Paterson inde staat New Yersey. Daar heeft hij en ook zijn vrouw alles aangepakt wat er maar te doen viel, want er heerste In die dagen grote werkloosheid in Amerika. Als fitter heeft hij er b.v. gewerkt, maar ook werkte hij ineen wasserij en ineen zijdeververij 1 Om na een jaar weer terug naar Holland te komen Hé, daar zaten we van te kijken en wij vroegen vriend Van Hees wat de reden van die snelle terugkeer was. Een duidelijk antwoord kregen wij niet van hem en toen mengde zijn vrouw zich in ons gesprek met te zeggen: „Hij miste

de Bond en al het werk dat daarbij hoort. Hij miste zijn geestelijk leven. Het was hem daar alles te materialistisch.” Wij geloven, dat dit wel een goede karakteristiek van Van Hees is. Zijn eerste bestuursfunctie had hij in 1918—1919 in Heerlen, in 1926 was hij secretaris van de afdeling Eindhoven, terwijl hij in 1932 in Holland weer terug liep hij werkloos bode van de afdeling Eindhoven werd, hetgeen hij tot de komst van het N.A.F. gebleven is. Hij lag nl al gauw met deze trawanten van de bezetters overhoop, In 1941 werd hij bode van het Ziekenfonds, waarvan hij nu controleur is. In zijn verhalen over het huisbezoek hij was nooit een avond thuis horen wij

nog talrijke namen noemen, zoals die van Bram Leysen, Nelis Maas, Jannes de Boer, Koen v.d. Mark, Frits Bobbé en Schraa. Al is Theo van Hees al sinds jaren geen actief metaalbewerker meer, hij is voor de Bond, waarvan hij al 30 jaar lid is, nog steeds de vraagbaak voor iedereen, die hem tegenkomt. En, zegt Henk Leeuw, hij is een actief vergaderingenbezoeker en als er wat gedaan moet worden, dan is hij er ook nu nog bij.

SPONTANE ACTIES!

(C.F.) De E.V.C. moest weer eens in opdracht van de grote Paulus een spontane actie organiseren. Ditmaal werd decentrale verwarmingsindustrie te Amsterdam tot werkterrein uitgekozen. En rap werd door het E.V.C.-bestuur aan het adres van het Amsterdamse filiaal der Pa Huygen & Wessel een ultimatum gesteld. Was er een vergadering gehouden met de Amsterdamse venvarmingsmonteurs ? Wist men er landelijk iets van? Want, zult U denken, een regeling is toch landelijk en niet voor één Amsterdamse firma. Maar vrienden, niet zo naïef. Ineen revolutlonnair tijdperk, als waarin wij thans leven, moet je er vlug bij zijn en voor De Brouwer is er zo weer een congres. Daar kan je per slot van rekening niet regelmatig gaan vertellen hoe slecht je het wel gedaan hebt, ook al siert het boetekleed hem wel. Enfin, heel Amsterdam zuchtte: hè, hè, nu gaat er gelukkig wat gebeuren. De E.V.C. neemt het lot der „werkende massa” in handen. Groot was echter de teleurstelling. Het ultimatum bleek niet af te lopen. Er werd dus geen daad gesteld. Nu ja, helemaal niets, dat is wel een beetje sterk uitgedrukt. Op 9 September was er toch een grote E.V.C.-vergadering in „Frascati” te Amsterdam. Deze zaal was tot inde nok gevuld met de 27 aanwezige „strijdbare” arbeiders, van wie er nog 7 wegliepen vanwege de organisatie. Op deze vergadering zou men het conflict eens netjes uit de doekjes doen. Maar wat een schrik! Er was een regiefout. De bestuurder der E.V.C. was niet aanwezig. Geen nood, de voorzitter beheerste spoedig de situatie en nodigde de monteurs uit om het maar eens eventjes te vertellen. Ook dat mocht echter niet zo zijn, zodat er maar één oplossing overbleef. Gauw naar de telefoon en de E.V.C.-bestuurder, De Brouwer, gebeld, zodat de vergadering juist na pl.m. 1 uur oponthoud kon beginnen. De Brouwer gaf de uiteenzetting, waarin hij vertelde dat het ultimatum was afgelopen. Men kon de spanning inde zaal aanvoelen, het hoogtepunt naderde, er moest een besluit vallen Eindelijk de daad! Het besluit viel: staken ! Neen, vrienden. Besloten werd een openbare vergadering te houden buiten de organisaties om neutraal begrijpt ü! —. want de tijd was nog niet rijp. De openbare vergadering is gehouden Ook daar waren de pl.m. 40 aanwezigen

nog niet tot strijd bereid, want na het ultimatum is er nog niets gebeurd. Wel’ een gek figuur tegenover een directie die men onder de indruk van de E.V.C.- kracht wil brengen! Maar ja, er is toch een artikel in „Dei Waarheid” verschenen, zullen de monteurs opmerken. Inderdaad, maar niet over het gebrek aan belangstelling van de zijde der E.V.C.-leden. Natuurlijk niet. Dat is een bijkomstigheid en dus te verwaarlozen, maar wel een artikel over het verraad der Unie-bestuurders, want die vergaderden met eigen leden en dat is in strijd met de „volksdemocratie” Maar ondanks genoemd artikel, dat diende om de terugtocht te dekken, ging de „spontane actie ’ niet door. Waren er geen steunlijsten, collectebussen of levensmiddelenkaarten meer, Berend? NOGMAALS HET ONTSLAGVERBOD (G. E.) In het vorige nummer stond in het artikeltje „Heeft het ontslagverbod nog betekenis?” een slotzin die enige verwarring zou kunnen stichten. Er stond nl.: Bedenkt ook, dat bij een vrijwillig aanvaard ontslag geen overbruggingsuitkering kan worden genoten en men eveneens niet in aanmerking komt voor plaatsing in de DU.W. of uitkering vanwege Sociale Bijstand kan ontvangen. Dit geldt echter niet voor alle gevallen, waarin men een ontslag aanvaardt Wanneer nl. de werkgever ontslag aanzegt en daarvoor een j zeer geldige reden, welke door de werknemer wordt aanvaard, heeft als: werkvermindering, opheffing van de zaak enz. en deze ook in het ontslagbewijs vermeldt, dan wordt door het G.A.B dit ontslag niet aangemerkt als een vrijwillig ontslag en komt men dus wel in aanmerking voor overbruggingsuitkering,. enz. Als men in twijfel verkeert omtrent de houding van het G.A.B. ten aanzien vaneen gegeven ontslag, dan verdient het aanbeveling, zich direct na de aanzegging tot het I G.A.B. te wenden.

Het monteren van de vooras op het varenstel met chassis

Diesel-motoren worden voor montage gereedgemaakt.

Overzicht van de lopende band. Men lette op het zo overvloedige daglicht!

Eindmontage.

5