. Sociale Adviezen. De (Öetaalbewerher

!PubUcatie*orgaan van öen Hlgemeenen flfcetaalbewerftersbonö, Bonö van /l&acbinisten en Stofcecs, Ikoper» en Bli&bewerftersbonb in ißeöerlanb.

i2e Jaargang. 6 MEI 1905. No. 10.

De plaat voorkomende in ons Meinummer wordt extra uitgegeven tegen den prijs van 10 cent. Doet uw bestellingen bij de Administratie.

®nse Bvoefcers niet!

’k Was na een moeitevollen arbeidsdag, Des avonds laat bezweet ter rust gegaan. Mijn kinderen, die ik menigmaal niet zag, Had ’k eerst het schamel dekje goed gedaan. Hard was mijn leger, maar ’k voelde ’t niet, De werkman die zijn leden nederstrekt, Wiens leven zoo zwaar zwoegend henenvliet, Slaapt wel, al is zijn bed van stroo of riet, Al wordt hij met wat lompen ook gedekt. Maar nu werd ik toch in mijn rust gestoord, Ik wentelde op mijn leger heen en weer, Ik dacht aan oorlog, leger, broedermoord, Ik dacht aan sabel, aan kanon en speer. Een zachte nevel trok mijn oog voorbij, Bedwelmde mij den afgetobden geest. Maar eenklaps hoord’ ik menschelijk geschrei. Ik zag soldaten ineen dichte rij, ’k Zag vrouwen, kinderen, mager en ontvleeschd. Ook zag ik mannen, met vereelte vuist, Met harde trekken op ’t verweerd gelaat, Met borst’lig haar en baard, en inde knuist Een knuppel of een keisteen uit de straat. De vrouwen hingen hen aan hals en borst, Zij klaagden hartverscheurend en wee. De kind’ren waren vuil en vies, bemorst, Zij schreiden jamm’rend met hun moeders mee. Ook zag ik daai een uitgestrekt gebouw, Met hooge schoorsteenpijpen er omheen. Het was er ak’lig stil en zelfs geen flauw Bewijs van rook kwam uit de massa’s steen. Het scheen mij toe alsof daar werd gestaakt, Alsof men zich ten strijd had klaar gemaakt. Steeds kwam er grooter massa op de been, ’k Zag officieren, met gestreepte mouw, Zij liepen voor de rijen heen en weer, Zij spraken hen van moed, beleid en trouw, Ook van soldatenroem en krijgsmanseer. Zij maanden hen om niet terug te gaan, Want dat de orde toch weer moest hersteld, Zij moesten als één manden troep weerstaan, Die daar zoo ordeloos kwam aangesneld, Het was, zoo spraken zij, een schooierstroep, Tot alle lage hand’lingen in staat. Verbonden aan partijbestuur of groep, Niet luist’rend naar den allerbesten raad, Wordt er dus aanstonds vuur gecommandeerd, Dan u ook moedig en kordaat geweerd, Al valt het u ook zwaar, voorwaar het moet, En zijn uw huisgezinnen ook erbij, Gij mannen vuurt! En stroomt er dan ook bloed, Niet gij hebt schuld daaraan, o neen, slechts wij, En voor mijn oogen verrees een prachtig huis, Daar giert en tiert het volk. door haat bezield. De ruiten breken met vervaard gedruisch. Al wat er om en bij staat, wordt vernield. Daar klonk mij buld’rend toe, ’t commando «vuur!« .... De mannen stonden roerloos als een muur. Een trad vooruit en sprak: «schiet wien ge schiet, Maar medeslaven, onze broeders niet!« De lucht weerklonk van dond’rende hoera’s Ik schrok, ontwaakte, ’t was een droom helaas. Koog aan de Zaan. T. BOOT. ~ Ons Congres. Algemeen was de verwachting, dat het er spannen zou op ons congres, en de laatste 14 dagen vóór het congres gaven daar ook wel aanleiding toe. Echter, de storm was reeds vóór het congres geweken, want inde bladen volgde de eene motie de andere op. Inde afdeelingen vonden buitengewone en druk bezochte vergaderingen plaats, men wist, het zou er nu eens geweldig naar toe gaan, en de oorzaak van dat alles ? Niets anders dan het onbesuisde optreden van de laatste N. A. S.- vergadering. De ontactische en brutale manier van op-

treden bracht ontstemming en bitterheid, alleen voortspruitende uit meeningsverschil, vooral tusschen het hoofdbestuur en het N. A. S. Het schijnt nu eenmaal zoo te moeten gaan, dat men het eens moet zijn of anders inden ban, en dan verketterd door de zich noemende vrijheidlievende onafhankelijke arbeiders. Genoeg hierover en zwijgen we thans. Vermelden moeten we, dat het optreden van ’t N. A. S. hen, in onzen bond een schade heeft berokkend die niet gering is voor ’t N. A. S. zelf, en voor een deel den doorslag heeft gegeven, dat ons congres zich uitsprak voor afscheiding. Deze afscheiding had plaats, na een kalme, zakelijke en onpersoonlijke discussie. Zoo is het trouwens met alles gegaan. We kunnen gerust zeggen nog nimmer een rustiger en kalmer congres bijgewoond te hebben, en wien we ook aan het eind van ’t congres vroegen, allen hadden dienzclfden indrük. Allen waren over het congres als zoodanig uitermate tevreden. Bovendien* was dit congres zeker eender belangrijkste die onze boird hield, en het aantal afgevaardigden was nimmer zoo groot als thans. Ook de belangstelling was buitengewoon. Het congres nam belangrijke besluiten, die, als het referendum ze bekrachtigt, van veel invloed zullen zijn voor den bond. Naast afscheiding N. A. S. werd het besluit van verleden jaar l.erroepen om inden bond Anti-Militairistische propaganda te voeren ook dit besluit viel, na een zeer belangrijk debat. Het verzekeringsvraagstuk zal worden ter hand genomen, d. w. z. er is besloten om een werkeloozenkas te stichten en te beginnen per lid en per week 5 cent contributie daarvoor te heffen. We zullen nu eens zien wat inde praktijk ervan terecht komt. De vurige voorstanders zullen zeker niet nalaten te doen zien, dat het hun ernst was. Ziehier de drie hoofdpunten van het congres. Daarnaast zijn nog een aantal andere ook belangrijke punten aangenomen, zooals het federatief samenwerken van afdeelingen die niet al te ver vaneen liggen. Een vertegenwoordiger van het hoofdbestuur van den Machinisten en Stokershond, zal zeker zijn kracht en invloed aanwenden, om ’t vakblad, dat verplichtend is voor de leden, ook bij zijn leden te plaatsen. Het is goed geweest dat er eens goed aandacht aan is geschonken om samen te werken met gelijkgezinde bonden, want al is dat een van zelf sprekend feit, gedachtenwisseling kan niet anders dan bevorderlijk zijn. Overeen punt dienen we nog te spreken, n.l. samenwerking met de christelijken. Dat voorstel van ’t hoofdbestuur afkomstig, vond nog al wat bestrijding en was er misverstand in het spel, dat feitelijk de schuld was van t hoofdbestuur, omdat de toelichting onduidelijk was. Het is zeer goed dat er over gediscussieerd is, en weten we nu wat er bedoeld werd door de afgevaardigden en wat de bedoeling was der voorstellers. Het lag alleen in onze bedoeling om in die plaatsen b. v. waar niemand een afdeeling heeft, tezamen de metaalbewerkers op te wekken tot organisatie, natuurlijk ieder op zijn wijze. We weten nu eenmaal dat de christelijken over ’t algemeen niet in onzen bond willen en omgekeerd. Wat hindert het nu, als de christelijken zich dan aansluiten in hun bond. ’t Is toch beter dat zij georganiseerd zijn dan niet. Stel dat we te samen een plaats kunnen bewerken en ieder een afd. stichten dan hebben we allen winste, maar het allermeeste de arbeiders zelf, want zij leeren de beginselen van organisatie kennen en daaruit vloeit van zelf het andere voort. Het vakblad heeft ’n kleine verandering ondergaan, de kop wordt eenigermate veranderd; van meer belang is, dat we nu geregeld weer techniek zullen plaatsen. De afdeeling Krommenie bracht een punt aan de orde dat ons noodzaakt de vrouwelijke metaalbewerkers te organisècrcn. Dat zou ook zonder een besluit wel gebeuren, maarde bespreking van dat punt, deed ons direct aandacht schenken. De aansluiting bij het Landelijk Onderwijs-comité, werd wederom bekrachtigd. De aansluiting bij den Int. Metaalbewerkersbond, werd bekrachtigd met een zeer op zijn plaats zijnde redevoering der afdeeling Arnhem, n.l. willen wij ons aansluiten dan moeten wij ook onze plichten nakomen. Over steunregeling bij slachtofferschap, werkstakingen en uitsluitingen, werden uitvoerige besprekingen gchou-

den, die, naar we hopen inde praktijk zullen blijken, doorgevoerd te kunnen worden. De afdeeling Amsterdam zette aan het einde van het congres kortelijk hare meening uiteen, omtrent hare denkbeelden inzake de noodzakelijkheid vaneen bond, en deze bespreking viel feitelijk samen met een ander punt, dat luidde: welk standpunt onze organisatie inneemt inde algemeene arbeidersbeweging. Vermelden wc nu nog, dat de hoofdzetel te Haarlem blijft, de drukker en administratie te Dordrecht, dat er een verantwoordelijk redacteur is in plaats van eene commissie van redactie, dan is dit in het kort weergegeven, wat inde twee paaschdagen is behandeld. Wij mogen dit overzicht niet eindigen voor we onzen ijverigen administrateur dank zeggen voor zijn vele werk gedurende een 4 tal jaren gedaan voor ons blad. Wij meenen dit hier te moeten vermelden, omdat hij zijn functie neerlegt. Hopen we, dat de afd. Dordt „Vooruit11 een nieuwen, even ijverigen persoon weet aan te wijzen. Ons congres werd behalve door het hoofdbestuur van den Machinisten en Stokershond en de Metaalbewerkers-jongelieden, ook nog bijgewoond dooreen 8-tal afgevaardigden van 4 niet-aangesloten vereenigingen. Hopen we, dat zij zelf den aandrang gevoelen, om als afdeeling toe te treden en ons daardoor steunen en sterken inden strijd, we twijfelen er niet aan, of de afgevaardigden zullen den aangenamen indruk van het congres overbrengen in hunne vereeniging bij het uitbrengen van hun rapport. Zij zullen ongetwijfeld geleerd hebben bij ons. Zij zullen moeten getuigen van den grooten ernst die ons congres bezielde. Zij behooren bij ons. Het congres eindigde even kalm als het begonnen was, en het werd met een zeer toepasselijk woord van den voorzitter gesloten, nadat verschillende afgevaardigden hunnen afscheidsgroet achterlieten en, zeer terecht, den voorzitter een woord van dank werd gebracht door eender afgevaardigden, onder algemeene instemming, voor zijn kranige leiding, die voor een niet gering deel den goeden toon deed behouden. Wij moeten nog vermelden de opmerking van onzen afgevaardigde uit Leeuwarden, die erg getroffen was, dat tijdens de beide congresdagen geen droppel alcohol werd gebruikt. Met broedergroeten en handdrukken gingen we uiteen. * * * Zoo eindigde dan dit congres, door velen beschouwd als wellicht het laatste en rumoerigste inde meest volmaakte orde. Wij voor ons hadden ook niet die kalmte verwacht, ofschoon wc beslist zeker wisten, dat het gansch anders zou uitvallen dan den buitenstaanden deed vermoeden. Maar een congres is nu eenmaal om te praten en mekaar de waarheid te zeggen. Welnu beide dingen hebben plaats gehad, het laatste zoo goed als het eerste, en misschien heeft een enkele afgevaardigde wat te veel gepraat, over het geheel genomen hebben we kort gezegd wat we wilden. Gelijk met dit blad gaat het congres-verslag en referendum naar de afdeelingen, en we verzoeken de bondsleden zich te getroosten, dat we ook in het blad een en ander vermelden, uitsluitend voor niet-bondsleden die dus ons congresverslag niet ter inzage krijgen. We besluiten dit artikel door appèl te blazen – in de eerste plaats aan de niet-aangesloten vereenigingen, ten 2de aan de uitgetreden mocdeloozen en ten derde aan die sympathieke ongeorganiseerden die ons werken niet afkeuren en ten slotte aan de bondsleden die de hoofdmacht moeten vormen, om de eerstgenoemden voor te gaan. Na dit appèl blazen we Voorwaarts ! Redactie. 1 MEI. De dag gekozen door het proletariaat van heel de wereld voor hun eenigen feestdag is den Isten Mei. Wanneer de natuur het groen brengt aan de boomen, en alles er frisch gaat uilzien, laat ook het proletariaat van zich vernemen dat het nog leeft, dat zij trots haar verdrukkers steeds zal voortgaan te laten hooren, wij behooren niet van elkander tejzijn gescheiden. 1 Mei, als overal meetings en betoogingen worden gehouden, zelfs over geheel de beschaafde wereld moeten wij onze